ΚΑΛΑΝΔΡΑ - ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ

Κάνετε κλικ για μεγέθυνση της κάθε φωτογραφίας.

Click photo to enlarge.

Συνεχίζοντας την ανοιξιάτικη βόλτα μας στην χερσόνησο της Κασσάνδρας, επισκεπτόμαστε σήμερα έναν παραδοσιακό οικισμό, την Καλάνδρα.

Όμορφο και ήσυχο χωριό, έχει ως επίνειο το Ποσείδι, από το οποίο απέχει 3 χλμ.

Στο κέντρο του χωριού δεσπόζει ο Ιερός Ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου από το 1860.

Πίσω από το Ιερό και στην πλατεία του χωριού, υπάρχει ένα μνημείο, αφιερωμένο στην μνήμη των, ενδόξως, πεσόντων στους πολέμους 1912-1951.

Εδώ μένουν 674 μόνιμοι κάτοικοι, οι οποίοι ασχολούνται με την καλλιέργεια της ελιάς, την μελισσοκομία, την γεωργία και φυσικά με τον τουρισμό.

Η Καλάνδρα υπάρχει από την περίοδο της Τουρκοκρατίας και όπως διάβασα στην Wikipedia, οι κάτοικοι έλαβαν ενεργό μέρος στην Επανάσταση του 1821, σπουδαίοι δε αγωνιστές ήταν ο Κυπαρίσσης Γεωργάκης και ο Χριστόδουλος Ξανθόπουλος.

Στον περίπατο μας, συναντούμε παλιά αρχοντικά

Ένα μικρό εκκλησάκι στην μέση του χωριού, αφιερωμένο στους Αρχαγγέλους Μιχαήλ και Γαβριήλ

Ένα παλιό σπίτι του 18ου αιώνα με υπέροχη αρχιτεκτονική!

Μια γατούλα που αγαπάει τον φακό :)

Κι άλλο καλόγουστα σπίτι

Ψηλά στο τέλος του χωριού ένα ακόμα εκκλησάκι αφιερωμένο στον Άγιο Γεώργιο και στον Άγιο Μηνά.

Απέναντι από το εκκλησάκι, ένα μνημείο, αφιερωμένο στους Καλανδρινούς που σφαγιάστηκαν από τους Τούρκους το 1821.

Εκεί δίπλα και ένα πηγάδι

Επιστρέψαμε προς την πλατεία, όπου ένα κατάστημα ειδών λαϊκής τέχνης με μια ζωγραφισμένη πινακίδα

Άνοιξη στους κήπους

Πρωτότυπες γλάστρες, από παλιά καζάνια!

Κουρτινάκια πλεγμένα στο χέρι, όμορφη αυλή!

Ένα σπίτι κτισμένο το 1924, θαυμάσιο

και με ωραία θέα προς την θάλασσα!

Ακριβώς δίπλα, την προσοχή μου τράβηξε ένα πέτρινο σπίτι που ανακαινιζόταν. Πήγα κοντά να δω την ημερομηνία που κτίστηκε, ήταν γραμμένη πάνω από την παλιά πόρτα της εισόδου.

Έγραφε 1832

Έξω στην αυλή ένας φούρνος και μπροστά του ένας σωρός από παλιούς θησαυρούς που περίμεναν να βρουν την θέση τους.

Στεκόμουν και τα καμάρωνα, γιατί με συγκινεί πολύ το χωριό και τα παλιά αντικείμενα, ίσως επειδή γεννήθηκα και μεγάλωσα σε πόλη, όπου αυτή η μαγεία είναι ανύπαρκτη.

Και τότε ήρθε ο ιδιοκτήτης, ένας ευγενέστατος άνθρωπος, με είδε που τα φωτογράφιζα με αγάπη και ενδιαφέρον και μου άνοιξε την πόρτα του σπιτιού του. Του σπιτιού των γονέων του, των προγόνων του!

Ήταν σαν να επισκέφθηκα ένα Λαογραφικό Μουσείο!

Η ζωγραφισμένη σκάλα που οδηγεί στον επάνω όροφο!

Το τζάκι με τα καλογυαλισμένα μαγειρικά σκεύη!

Γωνιές νοσταλγικές που θυμίζουν γονείς και προγόνους...

Η θέα από το πλαϊνό μπαλκόνι, είναι απέραντη, βλέπει μέχρι την θάλασσα!

Τον ευχαρίστησα θερμά για την φιλόξενη ξενάγηση και τον ρώτησα αν μου επιτρέπει να τον φωτογραφίσω και να γράψω και το όνομα του.

Απάντησε καταφατικά και μου είπε ότι ονομάζεται Ιωάννης Δριβελέγκας, βουλευτής Χαλκιδικής επί πολλά χρόνια, επί κυβερνήσεων Γ.Παπανδρέου και Λουκά Παπαδήμου, και τέως Υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης.
Το σπίτι ανήκει και στον αδελφό του Αντώνιο Δριβελέγκα.

Άνθρωποι σαν τον κ.Ιωάννη Δριβελέγκα, που αγαπούν την πατρίδα τους και διασώζουν την παράδοση, αξίζουν τον σεβασμό μας!

Φύγαμε από την Καλάνδρα, με τις καλύτερες των εντυπώσεων!