RIAS BAIXAS - Isla de la Toja - NORTHERN SPAIN

Κάνετε κλικ για μεγέθυνση της κάθε φωτογραφίας.

Click photo to enlarge.

Μετά την επίσκεψη μας στην ιερή πόλη του Σαντιάγο ντε Κομποστέλα, διαρκείας μισής μέρας, αμέσως φύγαμε για τα Rias Baixas, στα δυτικά της Ισπανίας, όπου υπάρχουν πολλά ψαροχώρια.

Τα Rias Baixas είναι οι μεγαλύτερες εκβολές ποταμών της Γαλικίας.
Βρίσκονται κάτω από το Finisterre (σας ξαναείπα, ότι πάνω απ αυτό είναι τα Rias Altas). Έξη είναι τα Rias Baixas, όμως εμείς θα γνωρίσουμε ένα εκ των έξη, το Ria de Arosa,το μεγαλύτερο, όπου εκβάλλουν σ αυτό, τα ποτάμια Ulla και Umia, στον κόλπο που σχηματίζει η χερσόνησος του O Grove με την ακτή Cambados.

63 χλμ. διανύσαμε από το Σαντιάγο μέχρι το Campados.

Ας δούμε όμως τον χάρτη, για να το καταλάβετε καλύτερα. Μετά τα Ρίας που απεικονίζονται με κόκκινο, είναι η Πορτογαλία.

Η εκβολή Arosa φημίζεται για την πλούσια θαλάσσια ζωή της, είναι η περιοχή με την μεγαλύτερη παραγωγή μυδιών σε όλο τον κόσμο, που καλλιεργούνται σε χαρακτηριστικά φυτώρια και ονομάζονται πλωτές σχεδίες.

Κατά την διαδρομή μας, βλέπαμε πολλούς αμπελώνες! Εδώ έχουν εξαιρετικά κρασιά με επικεφαλής το γνωστό και φημισμένο Albariño.

Φτάσαμε στην θάλασσα. Η πινακίδα έγραφε Salnes και δίπλα της υπήρχε ένα Horreo δηλαδή μία σιταποθήκη.

Απέναντι μας το νησί La Toja, το οποίο είναι επισκέψιμο και με αυτοκίνητο, χάρις στην γέφυρα που βλέπετε αριστερά στην φωτογραφία.

Μια μικρή στάση κάναμε στο χωριό Campados, ένα διατηρητέο μνημείο, λόγω των αμέτρητων γρανιτένιων παλατιών και αρχοντικών του!
Επισκεφθήκαμε την κεντρική τεράστια πλατεία του, όπου δεσπόζει το παλάτι Fefiñáns Pazo, από τον 16ο αιώνα.

Το ανάκτορο αυτό μαζί με την εκκλησία του San Benito, αποτελεί ένα θαυμάσιο σύνολο.
Τα δύο καμπαναριά είναι μπαρόκ.

Μέσα στο ανάκτορο υπάρχει ένα τεράστιο κελάρι του κρασιού Albariño.

Κρίμα που δεν υπήρχε χρόνος να περιηγηθούμε με το τρενάκι. Θα βλέπαμε πολλά ενδιαφέροντα αρχοντικά και μνημεία. Επίσης δεν είχαμε χρόνο να επισκεφθούμε το παλάτι και τα κελάρια του.

Μια ανθισμένη γωνιά

και μία πινακίδα, φεύγοντας...

Σύντομα φτάσαμε σε ένα όμορφο ψαροχώρι, το O Grove, το οποίο βρίσκεται πάνω δεξιά σε μια χερσόνησο, στο Ria Arosa.

Έχει 10.000 κατοίκους μαζί με το νησί La Toja. Θεωρείται ο παράδεισος των θαλασσινών! Ατελείωτα τα μυδοτροφεία!!!

Το πούλμαν μας άφησε μπροστά στην παραλία, όπου τα καραβάκια, γεμάτα κόσμο, έκαναν κρουαζιέρες στο Ria de Arosa.'Αν θυμάμαι καλά η κρουαζιέρα κράτησε 2 ώρες, και στοίχισε 12 ευρώ το άτομο το 2010.

Μία άποψη του O Grove και του νησιού La Toja, με την γέφυρα ανάμεσα τους.

Μπροστά μας τα εκτροφεία μυδιών και οστράκων.

Το καραβάκι πλησιάζει σε μία πλωτή σχεδία-εκτροφείο, όπου ένας άνδρας θα μας δείξει τον τρόπο καλλιέργειας.
Μία πινακίδα έγραφε Alfonco O Grove No A 58.Την αναφέρω για να θυμόμαστε που πήγαμε.

Όσοι ήθελαν κατέβηκαν στο κάτω μέρος του πλοίου, απ'όπου φαινόταν καθαρά τα ψάρια που κολυμπούσαν.

Η βόλτα συνεχιζόταν, γαλάζια νερά, απίστευτη ομορφιά!!!

Κι ύστερα δόθηκε το σύνθημα και όλοι οι επιβάτες κάθισαν στα τραπεζάκια. Και έτσι άρχισε το φαγοπότι. Τεράστιες λεκάνες, γεμάτες ολόφρεσκα αχνιστά μύδια σερβιριζόταν σε κάθε τραπέζι, καθώς και πιατέλες με βραστές γαρίδες.
Μπουκάλια με άφθονο ντόπιο λευκό κρασί Γαλικίας, συνόδευαν το γεύμα. Όλα αυτά περιλαμβάνονταν στην τιμή των 12 ευρώ κατ'άτομον,δηλαδή βόλτα και φαγητό.

Από τις νοστιμιές ξέχασα να βγάλω φωτογραφίες όταν οι γαρίδες ήταν βουνό στην πιατέλα.

Μόλις άδειαζε μια πιατέλα, απ ευθείας την αντικαθιστούσαν. Το ίδιο και με το κρασί. Μέχρι την λήξη της κρουαζιέρας κράτησε το φαγοπότι. Όλοι γελαστοί κι ευχαριστημένοι!

Υπέροχη εμπειρία η σημερινή!!! Μερικές εικόνες της επιστροφής.

Τα γαλαζοπράσινε νερά

Οι ακούραστοι και φιλόξενοι οικοδεσπότες

Το όμορφο ψαροχώρι

Στην πλατεία του χωριού, ένα μνημείο, αφιερωμένο στην οικογένεια του ψαρά.

Βγαίνοντας από το καράβι, μία ακόμα έκπληξη μας περίμενε. Στην έξοδο υπήρχαν οι φωτογραφίες όλων μας κι όποιος ήθελε αγόραζε την δική του, αντί μικρού ποσού, που δεν το θυμάμαι. Μια αόρατη κάμερα μας είχε φωτογραφίσει, κατά την έναρξη της κρουαζιέρας. Φυσικά όλοι πήραμε το ωραίο ενθύμιο.

Μια τελευταία ματιά από το πούλμαν στα ψαροκάικα.

Ξεκινήσαμε για την Isla de la Toja. Για αιώνες οι κάτοικοι του O Grove, έβοσκαν εκεί τα ζώα τους και καλλιεργούσαν και την γη.
Αλλά τον 19ο αιώνα, ανακάλυψαν θερμική λάσπη και ιαματικά νερά.

Ο μύθος λέει ότι παλιά κάποιος άφησε στο νησί τον άρρωστο γάιδαρο του για να πεθάνει. Όταν ξαναπήγε τον βρήκε ανανεωμένο να χοροπηδάει. Είχε γιατρευτεί από την ιαματική λάσπη.

Από τότε κτίστηκε η γέφυρα, το νησί έγινε ιδιωτικό, κτίστηκαν πολυτελή ξενοδοχεία με spa, μαρίνα, πισίνες, εμπορικά κέντρα, καζινό και κάθε είδους πολυτέλεια!

Η πινακίδα στην είσοδο του νησιού

Όλα τα δρομάκι προς το νησί δείχνουν τον δρόμο προς το Σαντιάγο ντε Κομποστέλα.

Είναι κυματιστά, αλλά είναι οφθαλμαπάτη. Είναι επίπεδα τα δρομάκια.

Στο βόρειο τμήμα του νησιού, 25 εκτάρια καταλαμβάνει το γήπεδο γκολφ και άλλα 25 παρθένο πευκοδάσος. Το βλέπαμε μέσα από το βαποράκι.
Οι κήποι του, περιποιημένοι και ευχάριστοι.

Χαρακτηριστικό του νησιού είναι η εκκλησία με τα κοχύλια, η Iglesia de las Conchas.
Είναι αφιερωμένη στον Άγιο Caralampio και στην Παναγία Κάρμεν, προστάτιδα των ναυτικών.

Είναι ολόκληρη σκεπασμένη με κοχύλια!

Το εσωτερικό της απέριττο και πρωτότυπο. Το άγαλμα της Παναγίας είναι μέσα σε ένα μεγάλο κοχύλι!

Και μ αυτήν την όμορφη εικόνα, κλείνει το κεφάλαιο "Βόρεια Ισπανία".

Δώδεκα αναρτήσεις, κάθε ανάρτηση κι ένας μαγευτικός τόπος! Για όσους θέλουν να τις χαρούν, υπάρχει στα περιεχόμενα του blog μου, η ένδειξη "Βόρεια Ισπανία".

Σας ευχαριστώ πολύ που με τιμήσατε με την επίσκεψη σας!