Βάβδος Χαλκιδικής - Vavdos - Halkidiki

Κάνετε κλικ για μεγέθυνση της κάθε φωτογραφίας.

Click photo to enlarge.

Σήμερα θα γνωρίσουμε ένα όμορφο ορεινό χωριό της Χαλκιδικής, που είναι κτισμένο σε υψόμετρο 750 μ.

Δείτε που βρίσκεται στον χάρτη.

Ο Βάβδος απέχει 45 χλμ.από την Θεσσαλονίκη και 23 χλμ. από τον Πολύγυρο, την πρωτεύουσα του Ν.Χαλκιδικής.

Θα τον επισκεφθούμε, ξεκινώντας από τα Ν.Μουδανιά και θα επιστρέψουμε από τον δρόμο προς Θεσσαλονίκη.

Μετά τα Ν.Μουδανιά, ακολουθεί το χωριό Πορταριά, μετά τα Σήμαντρα και μετά η άνοδος προς το γραφικό χωριουδάκι του Βάβδου.

Έξω από το χωριό, υπήρχαν αρκετά μελίσσια, δείχνοντας μας έτσι την ενασχόληση των κατοίκων με την μελισσοκομία.

Όμορφη φύση, ωραίοι οικισμοί

και η πινακίδα

Θα μπορούσαμε να πάμε περιμετρικά του χωριού, ακολουθώντας αυτήν την πινακίδα, που οδηγεί ψηλά στην πλατεία του χωριού, αλλά εμείς προτιμήσαμε να διασχίσουμε και να γνωρίσουμε όλο το χωριό.

Η ονομασία του χωριού πιθανότατα οφείλεται σε Ρωμαίο χιλίαρχο, ο οποίος εγκαταστάθηκε στην περιοχή περίπου στα μέσα του 3ου αιώνα μ.Χ.

Εδώ έχουμε μια όμορφη θέα

Το χωριό κάηκε κατά το 1821, κατά δε την διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης, πολλοί ήταν οι ήρωες που ανέδειξε ο Βάβδος.
Απελευθερώθηκε από τους Τούρκους, το 1913 όπως και όλη η κεντρική Μακεδονία.

Από το 1957 λειτούργησαν κοντά στο χωριό μεταλλεία λευκολίθου. Η εξόρυξη κράτησε 40 χρόνια, μέχρι το 1997, που έπαυσαν να λειτουργούν.
Η λειτουργία των μεταλλείων εξασφάλιζε την οικονομική επιβίωση των κατοίκων, οι οποίοι, μετά την παύση της λειτουργίας τους και μη μπορώντας να ανταπεξέλθουν στις ανάγκες της καθημερινότητας, εγκατέλειψαν το χωριό και πήγαν στην Θεσσαλονίκη.

Σήμερα έμειναν μόνο 360 μόνιμοι κάτοικοι.

Ασχολούνται λοιπόν με την γεωργία, την μελισσοκομία και την κτηνοτροφία.

Κατά την διάρκεια της περιήγησης μας, θα δούμε σπίτια πετρόκτιστα, άλλα πάλι ασβεστωμένα, ακόμα και παλιά, που θα μας μεταφέρουν χρόνια πίσω, με τους κτιστούς φούρνους στις αυλές τους, με τις κότες και τις λουλουδιασμένες αυλές.

Στον τοίχο μιας αποθήκης ένας Αλβανός καλλιτέχνης, άφησε τα ίχνη του.

Το Στέκι, τόπος συνάντησης

Μια πέτρινη βρύση

Εδώ πρέπει να πούμε ότι το κλίμα του Βάβδου είναι εξαιρετικά υγιεινό, τα δε καλοκαίρια του είναι δροσερά.

Γάργαρο νεράκι τρέχει από το βουνό

Εδώ πρέπει να μοσχοβολάει ο τόπος από το ζυμωτό ψωμί που ψήνουν οι νοικοκυρές στους κτιστούς παλιούς φούρνους!

Ένα στενό δρομάκι με σκαλάκια

Είναι Σεπτέμβριος και ακόμα υπάρχουν λουλούδια!

Λίγο πιο κάτω υπάρχει ο Ιερός Ναός της Κοιμήσεως της Αγίας Άννης, ο οποίος τώρα αγιογραφείται από την κ.Άννα Τσουκαλά-Κουφού, λογοτέχνιδα και συντηρήτρια έργων τέχνης.

Το 100 ετών Δημοτικό Σχολείο του Βάβδου, που ονομάζεται και Φιλόκλειος Σχολή, γιατί είναι δωρεά του ευεργέτη Φιλοκλέους Γεωργιάδη, γόνου Βαβδινής οικογενείας.

Ευτυχώς έχει ακόμα παιδιά και το σχολείο είναι ανοιχτό.

Ένα μέρος του σχολείου έχει μετατραπεί σε λαογραφικό μουσείο. Η κ.Άννα Τσουκαλά, είχε την καλοσύνη να μου χαρίσει φωτογραφίες από το μουσείο αυτό.
Βλέποντας τες, μεταφερόμαστε σε μια άλλη εποχή, μαθαίνοντας τον τρόπο ζωής των ανθρώπων που ζούσαν παλαιότερα, τα ήθη και τα έθιμα τους.

Αριστερά του σχολείου βρίσκεται ο Ιερός Ναός της Αγίας Παρασκευής, κτισμένος με πελεκητή πέτρα από το 1850.

Εδώ φυλάσσονται τα οστά των ιερέων Πέτρου Παπαπέτρου και Αθανασίου Παπαθανασίου, αποβιωσάντων κατά τα έτη 1937 και 1939 αντιστοίχως.

Ο Ιερός Ναός της Αγίας Παρασκευής

και δίπλα του το παρεκκλήσι, το αφιερωμένο στον Άγιο Στυλιανό.

Τώρα σιγά-σιγά θα ανηφορίσουμε προς την πλατεία του Βάβδου, όπου ο υπεραιωνόβιος πλάτανος.

Στον δρόμο θα δούμε ταβερνάκια, καφέ, ένα μικρό σούπερ-μάρκετ

Το Δημοτικό διαμέρισμα Βάβδου και μπροστά απ΄αυτό η προτομή του Νικολάου Γερμανού, ιδρυτού της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης!

Αμέσως μετά το σπίτι που γεννήθηκε ο Νικόλαος Γερμανός, κτισμένο με πέτρα όπου υπάρχει και η ενημερωτική πινακίδα.

Άποψη των παραθύρων

και η μαρμάρινη ενημερωτική επιγραφή

Εδώ αξίζει να αποτίσουμε φόρο τιμής στον άνθρωπο αυτό, που συνέλαβε την ιδέα της πραγματοποίησης μιας διεθνούς εκθέσεως, της πρώτης στην χώρα!
Πόσο οικονομικό καλό και πόσο ξακουστή έκανε την Θεσσαλονίκη μας σ΄όλο τον κόσμο, ο Νικόλαος Γερμανός ο Βαβδινός ο οποίος σπούδασε φυσικές επιστήμες, ασχολήθηκε δε και με τα κοινά, ως βουλευτής, ως γενικός διευθυντής της ΔΕΘ και ως δημοτικός σύμβουλος Θεσσαλονίκης.

Χάρις σ΄αυτόν, στις 3 Οκτωβρίου του 1926 εγκαινιάστηκε η πρώτη Διεθνής Έκθεσις Θεσσαλονίκης, όπου Γενικός Διευθυντής της υπήρξε μέχρι του θανάτου του, το 1935.

Προς τιμήν του ένα από τα συνεδριακά κέντρα της Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης, φέρει το όνομα του! Νικόλαος Γερμανός!

Αιωνία η μνήμη αυτού του Βαβδινού πατριώτη, που αποτελεί φωτεινό παράδειγμα για όλους μας!

Ανηφορίζουμε...

Εδώ ο κ.Νικόλαος Παρδάλης και η σύζυγος του, μας ανοίγουν το παραδοσιακά κτισμένο σπίτι τους, χαμογελαστοί κι ευγενικοί!

Λίγο πιο πάνω μια μπλε σιδερένια πόρτα και μια όμορφη γατούλα, μας καλημερίζει:)

Και πάλι ενημερωτικές πινακίδες στα στενά δρομάκια

Μια βρύση

και ο ανηφορικός πλακόστρωτος δρόμος με τα ανθισμένα μπαλκόνια

Τα πέτρινα σκαλοπάτια μας προφυλάγουν από τα αυτοκίνητα και μας οδηγούν στην πλατεία

Η πλατεία με τον μεγαλύτερο σε ηλικία πλάτανο του Ν.Χαλκιδικής, που από το 1976 ανακηρύχθηκε ως διατηρητέο μνημείο φύσης!

Εδώ μπορεί κάποιος να φάει ή να πιει τον καφέ του, κάτω από θαυμάσια δροσιά και καθαρό αέρα!

Γύρω από την πλατεία όμορφα σπίτια

Πάνω ακριβώς από την πλατεία με τον πλάτανο, βρίσκεται ο Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου, από το 1811, κτισμένος με εξαιρετική πέτρα!

Πρέπει να ανεβούμε μερικά σκαλοπάτια, δεξιά των οποίων βρίσκεται το παρεκκλήσι του Αγίου Δημητρίου.

Επιβλητικό το ψηλό πέτρινο καμπαναριό!

Ο Ιερός Ναός

Σκεπασμένο το εξωτερικό μέρος του Ναού

με εξαιρετική ξύλινη καλαίσθητη και πολύχρωμη οροφή

Γύρισα γύρω από τον Ιερό Ναό, για να θαυμάσω την πέτρινη τοιχοποία του

Το εσωτερικό του δεν μπόρεσα να το δω, γιατί ήταν κλειστός για λόγους ασφαλείας.

Και μετά από μια πανοραμική, προχώρησα στο απέναντι μέρος της πλατείας

Κι εδώ με περίμεναν ωραία σπίτια, με λουλούδια

Σε ένα υπέροχο κομμάτι του Βάβδου, με θέα μέχρι τον Θερμαίκό κόλπο, με συντρόφευσε και με ενημέρωσε για πολλά, η κ.Άννα Τσουκαλά και την ευχαριστώ πολύ γι αυτό!

Είναι ο παλιός καρόδρομος! που αναδείχτηκε σε ένα θαυμάσιο μονοπάτι με εκπληκτική θέα!!!

Τι θέα!!! Οι κατακόκκινες σκεπές του Βάβδου και το πολύχρωμο χαλί του κάμπου!

Ακριβώς απέναντι η Γαλάτιστα, κουρνιασμένη στις πλαγιές του Ομβριανού όρους.

Γέμισαν τα μάτια και η ψυχή ομορφιά κι αρχίσαμε να κατεβαίνουμε το κομψό μονοπάτι!

Ένα καθιστικό με θέα μέσα στην φύση

Μια τελευταία ματιά από ψηλά στην εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου

και οδηγούμαστε με το αυτοκίνητο στην έξοδο, προς Θεσσαλονίκη αυτή την φορά. Ωραία σπίτια, παραδοσιακά κτισμένα

Ο δρόμος που οδηγεί στον Προφήτη Ηλία όπου το καλοκαίρι γίνεται λαμπρό πανηγύρι

Και η είσοδος-έξοδος προς Θεσσαλονίκη

Λίγο έξω από το χωριό, θαυμάζουμε τα υπέροχα ολάνθιστα σπίτια και την υπέροχη φύση!

Σ΄αυτό το σημείο θα κάνω μία χρονολογική παρένθεση. Δηλαδή, αυτά που βλέπετε σήμερα, είναι από τον περασμένο Σεπτέμβριο.
Μετά δύο μήνες από την επίσκεψη αυτή, ξαναβρεθήκαμε στο ίδιο μέρος, αλλά κατά μήνα Νοέμβριο και με φθινοπωρινά χρώματα.

Θέλω να δείτε τον Βάβδο, ντυμένο με φθινοπωρινά χρώματα!

Στην θέση των λιλά κρόκων, υπήρχαν τα μανιτάρια

Το ίδιο σπίτι, ήταν φθινοπωρινό

Και εκθαμβωτικά τα χρώματα, λόγω της βιοποικιλότητας! Η Γαλάτιστα απέναντι μας

Και ο κάμπος της Γαλάτιστας

Κλείνει η χρονολογική φθινοπωρινή παρένθεση και το οδοιπορικό μου αφιέρωμα στον Βάβδο, τελειώνει με την βρύση, εις μνήμην του Αστερίου Μπέλλου, ευεργέτη του Βάβδου!

Ο κ. Δημήτρης Νάϊδος, που τον ευχαριστώ πολύ, είχε την καλοσύνη να με πληροφορήσει ότι, ο αείμνηστος ευεργέτης, έκανε με έξοδα της εταιρίας του, ένα μεγάλο μέρος του δρόμου που ενώνει τον Βάβδο με τα Ν.Μουδανιά, καθώς και άλλες ευεργεσίες.

Και αποχαιρετούμε το όμορφο ορεινό χωριό του Βάβδου, μαζί μ΄αυτό και μια χαρούμενη παρέα κυνηγών, που στάθηκαν να πιουν από το εξαιρετικό νερό της βρύσης.

Όπως είδατε, ο Βάβδος είναι ένας γοητευτικός ορεινός προορισμός, για όλες τις εποχές του χρόνου!

Σας ευχαριστώ θερμά, για την επίσκεψη σας!