Τρίτη 27 Ιανουαρίου 2015

Καρύταινα-Αρκαδίας



Κάνετε κλικ για μεγέθυνση της κάθε φωτογραφίας.

Click photo to enlarge.

Ένας ακόμα γοητευτικός παραδοσιακός οικισμός της ορεινής Αρκαδίας,με 690 χρόνια ιστορίας!!!

Δείτε στον χάρτη το δρομολόγιο μας.


ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ-Αρκαδίας

10 χλμ. μετά την Στεμνίτσα, πηγαίνοντας προς την Καρύταινα, βρισκόμαστε σε ένα πανέμορφο χωριό, το Ελληνικό ή Μουλάτσι, σε υψόμετρο 700μ.και όπως διάβασα ιδιαίτερη πατρίδα του κ.Δημήτρη Αβραμόπουλου.

Μία τεράστια λιθόστρωτη πλατεία και κατατοπιστικές πινακίδες





Ένα εντυπωσιακό πετρόκτιστο σχολείο του 1939, που δυστυχώς δεν λειτουργεί σήμερα ελλείψει παιδιών. Οι μόνιμοι κάτοικοι είναι μόνον 90.


Ένα ηρώον μπροστά στο σχολείο που φέρνει δάκρυα και περηφάνεια


Και το άγαλμα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη


Ακολουθούμε την πινακίδα προς Καρύταινα, η οποία απέχει 9 χλμ.

Έξω από το Ελληνικό, ένα παγκάκι και μια ωραία θέα



Και λίγο πριν την Καρύταινα, μία φάρμα με στρουθοκάμηλους, με ελαφάκια και όπως διάβασα και πολλά άλλα ζωάκια. Μακάρι να είχαμε χρόνο να την επισκεφθούμε.



Ήδη είμαστε στην ιστορική Καρύταινα, η οποία βρίσκεται αμφιθεατρικά κτισμένη σε ύψος 560μ στο βουνό Άγιος Ηλίας ή Ακρειοβούνι.
Βρίσκεται ανάμεσα σε δύο φαράγγια των ποταμών Αλφειού και Λούσιου.
Η πέτρινη βρύση της "Η πηγή του Σπολάτη" αναστηλώνεται.


Ανηφορίζουμε προς το χωριό. Αρχοντικά λιθόκτιστα και πολύ πράσινο χαρακτηρίζουν τον βυζαντινό ιστορικό οικισμό, που είναι κτισμένος στην θέση της αρχαίας Βρένθης.

Κυριαρχεί το τεράστιο Κάστρο στην κορυφή της, με μήκος 110μ. πλάτος 40μ, το ύψος των τειχών του είναι 7μ. και το πάχος των τειχών 2μ.!!!!


Η Καρύταινα υπήρξε πρωτεύουσα μιας από τις βαρωνίες των Φράγκων, κατά τον 13ο αιώνα.

Το Κάστρο έκτισε η οικογένεια των Ντε Μπρυγιέρ.

Στην συνέχεια κατελήφθη από τον Ανδρόνικο Παλαιολόγο Ασάν και πέρασε στο Δεσποτάτο του Μυστρά.

Από το 1461 αφού πολιορκήθηκε από Ενετούς, πέρασε στους Οθωμανούς. Μετά την Ελληνική Επανάσταση, κατά το 1826 ο Κολοκοτρώνης χρησιμοποίησε το Κάστρο ως ορμητήριο κατά του Ιμπραήμ και καταφύγιο για τα γυναικόπαιδα.

Ένθεν και ένθεν του κεντρικού δρόμου της, θαυμάζουμε τα εξαιρετικά αρχοντικά πετρόκτιστα σπίτια της! Σήμερα οι μόνιμοι κάτοικοι είναι 80.



Όπως θα διαπιστώσετε από τις φωτογραφίες μου, ο δρόμος είναι πολύ καλός και φαρδύς.




Σύντομα φτάνουμε σε ένα σημαντικό σημείο της Καρύταινας. Στο δημοτικό σχολείο της, όπου υπάρχουν μόνο 10 παιδιά και είναι, όπως έμαθα, η τελευταία χρονιά που λειτουργεί.


Απέναντι του ο Ιερός Ναός του Αγίου Αθανασίου και ένα Ηρώον προς τιμήν των πεσόντων ηρώων της Καρύταινας, κατά την χρονική περίοδο 1912-1950.


Ανεβαίνοντας προς την κεντρική πλατεία




Αριστερά στην φωτογραφία βλέπουμε το καμπαναριό και την βυζαντινή εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής, του 16ου αιώνα, δίπλα από το κοιμητήριο.


Ξενώνες, ταβερνάκια και καφέ υπάρχουν στην Καρύταινα.




Στην κεντρική πλατεία της υπάρχουν δύο προτομές από το 1963, αφιερωμένες σε δύο ευεργέτες, τον Παρασκευά Γ.Μπακογιάννη, μεγάλο ευεργέτη, κύριο συντελεστή υδρεύσεως της Καρυταίνης και ισόβιο προικοδότη απόρων κορασίδων


και του Νικολάου Γ.Μπακογιάννη, μεγάλου ευεργέτη, ενισχυτή κοινωφελών έργων, παρήγορου απόρου και ορφανών, πατριωτικώς δρώντος εν Αμερική.


Μία πινακίδα στην πλατεία μας πληροφορεί για την ονομασία της


Εδώ είναι και ο Ιερός Ναός της Ευαγγελιστρίας με το ωραίο καμπαναριό!


Και τώρα θα πάμε σε ένα άλλο σημαντικό αξιοθέατο της Καρύταινας, στα δύο παραδοσιακά ονομαστά γεφύρια της, του 1880.
Στο γεφύρι του Κούκου, μονότοξο και σε καλή κατάσταση και στο γεφύρι της Καρύταινας, πεντάτοξο αλλά ημικατεστραμμένο. Δίπλα-δίπλα είναι.

Είναι στον δρόμο που συνδέει την Καρύταινα με την Μεγαλόπολη, κάτω από την μεγάλη σύγχρονη γέφυρα.


Δυσκολευτήκαμε να το βρούμε, γιατί είναι κάτω ακριβώς από την μεγάλη γέφυρα και δεν φαίνεται. Μόλις διασχίσεις την γέφυρα με το αυτοκίνητο, αριστερά της υπάρχει πάρκινγκ και αυτή η πινακίδα.


Από μακριά η Καρύταινα με το Κάστρο της.


Και η θαυμάσια παλιά γέφυρα με το μικρό παρεκκλήσι της Παναγίας, γαντζωμένο πάνω του!


Γνωρίζετε ότι τα αείμνηστα Ελληνικά πεντοχίλιαρα, στην μία τους όψη είχαν τον Κολοκοτρώνη και τον ιστορικό Ναό των Αγίων Αποστόλων Καλαμάτας και στην πίσω όψη την Καρύταινα με το βυζαντινό γεφύρι της;

Δείτε το πεντοχίλιαρο



Δείτε και την πραγματικότητα


Το ιστορικό γεφύρι έχει μήκος 50 μ. και ύψος 12 μ. Η γέφυρα αυτή συνέδεε το Κάστρο της Καρύταινας με την Μεσσηνία και την Ηλεία.


Δείτε από πάνω μας την μεγάλη σύγχρονη γέφυρα και κάτω δεξιά το εκκλησάκι της Παναγίας, που έγινε για να προστατεύει την γέφυρα.


και τα καθάρια νερά του Αλφειού



Και μ΄αυτές τις ειδυλλιακές εικόνες τελειώνει και το σημερινό μας ταξίδι στην μαγευτική Καρύταινα, που ο Νίκος Καζαντζάκης την αποκαλούσε "Τολέδο της Ελλάδας" !

Σας ευχαριστώ θερμά!

Σάββατο 24 Ιανουαρίου 2015

ΣΤΕΜΝΙΤΣΑ - ΑΡΚΑΔΙΑΣ



Κάνετε κλικ για μεγέθυνση της κάθε φωτογραφίας.

Click photo to enlarge.


6 χλμ. μετά την Δημητσάνα, ένας ακόμα ορεινός παραδοσιακός οικισμός, γεμάτος ομορφιά, είναι η Στεμνίτσα!
Κτισμένη στα 1080 μ. στις πλαγιές του ελατοσκέπαστου Μαίναλου και δίπλα από το φαράγγι του Λούσιου!

Μπορείτε να την δείτε στον χάρτη


Η είσοδος της για όσους έρχονται από την Δημητσάνα.


Ένα εικονοστάσι αφιερωμένο στον Άγιο Αθανάσιο Γόρτυνος Χριστιανοπόλεως, ένα παγκάκι και μια θαυμάσια θέα στο φαράγγι!



Η είσοδος στον οικισμό της Στεμνίτσας η οποία μέχρι τον 7ο αιώνα λεγόταν Υψούς.
Πέρασαν από εδώ ως κατακτητές Σλάβοι, Φράγκοι και Τούρκοι. Στεμνίτσα στα Σλαβικά σημαίνει δασώδης περιοχή.


Ένα πέτρινο σπίτι, πνιγμένο στην αμπέλοψη και στα λουλούδια και δύο πανέμορφα σκυλιά, ξαπλωμένα στην είσοδο!


Άποψη προς τον λόφο της Στεμνίτσας, όπου διακρίνεται το Ηρώον και ο ψηλός πύργος του Ροϊλού (οικογένεια αγωνιστών).


Ο δρόμος με τα πέτρινα σπίτια,τα λουλουδιασμένα -αν και Οκτώβρης_ οδηγεί στην πλατεία του χωριού




Στην πλατεία της Στεμνίτσας δεσπόζει το πολυώροφο καμπαναριό, από λευκή πελεκητή πέτρα, κατασκευή του Τήνιου Θεοτίκου από το 1877.
Οι καμπάνες του είναι κατασκευασμένες από ντόπιους τεχνίτες, που ήξεραν καλά την τέχνη από την Βυζαντινή εποχή, όταν ανθούσαν οι βιοτεχνίες κατασκευής καμπανών.


Απέναντι ακριβώς η πετρόκτιστη εκκλησία του πολιούχου της Στεμνίτσας, Αγίου Γεωργίου από το 1810.


Ένα κομψό αρχιτεκτονικό κτίσμα είναι το Δημαρχείο με το άγαλμα του Βασιλέως Κωνσταντίνου ΙΒ΄




Μια πινακίδα μας ενημερώνει για το υψόμετρο της Στεμνίτσας


Μία άλλη πινακίδα μας γνωρίζει την ονομασία της πλατείας


Εδώ πρέπει να θυμηθούμε ότι κατά την Ελληνική Επανάσταση η Στεμνίτσα διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο και διεκδίκησε τον τίτλο της Α΄πρωτεύουσας και του πρώτου Κοινοβουλίου, διότι εδώ συνήλθε η πρώτη Πελοποννησιακή Γερουσία, την 27 Μαίου 1821.

Οι επόμενες φωτογραφίες είναι από την πλατεία της





Γύρω από την πλατεία καμαρώνουμε θαυμάσια αρχοντικά!







Λίγο πιο κάτω ο Ιερός Ναός της Αγίας Παρασκευής του 1854, που ανακαινίζεται.


Στην ίδια περιοχή επιβλητικό το ξενοδοχείο Τρικωλόνιο. Πυργόσπιτο του 1854.


Σε μια στροφή του δρόμου, υπάρχει ο δημοτικός φούρνος της Στεμνίτσας, με λαχταριστά καρβέλια και βουτήματα!







Δρομάκια στενά, γεμάτα λουλούδια!




Φαρδιά πέτρινα σκαλοπάτια οδηγούν στις επάνω γειτονιές




Το μεγάλο πέτρινο κτίριο απέναντι μας είναι η Σχολή Αργυροχρυσοχοίας, θα την δούμε κι από κοντά.
Γύρω μας παραδοσιακοί ξενώνες.






Κι ένα θαυμάσιο έργο τέχνης, πάνω σε μια παλιά πόρτα!!!



Ένα παραδοσιακό παντοπωλείο, με όλα τα καλά της Αρκαδικής γης!





Και παραδοσιακό ζαχαροπλαστείο, απ΄όπου αγοράσαμε κουραμπιέδες, γεμιστούς με καρύδια.



Κάποια γραφικά πέτρινα σκαλάκια


και η περίφημη Σχολή Αργυροχρυσοχοίας της Στεμνίτσας!Από τα μεταβυζαντινά χρόνια, η Στεμνίτσα είχε ονομαστούς τεχνίτες σ΄αυτή την τέχνη.
Η Σχολή έχει άριστη υλικοτεχνική υποδομή!






Δυστυχώς,την ημέρα που πήγαμε η Σχολή ήταν κλειστή. Χτύπησα πολλές το κουδούνι, αλλά εις μάτην.Είχα πάει όμως πολύ παλαιότερα και είχα γνωρίσει τις αίθουσες και τον άριστο τρόπο που εκπαιδεύονται τα παιδιά.

Δεξιά της Σχολής ένας μικρός Ναός των Τριών Ιεραρχών από το 1715, κλειστός κι αυτός.




Στην περιήγηση μας στην Στεμνίτσα, γνώρισα μια πολύ ευγενική κυρία, την κ.Μαρία Παπαδημητρίου και το εγγονάκι της, που είχε την καλοσύνη να μου δώσει αρκετές πληροφορίες για την πατρίδα της.
Και πάλι δυστυχώς, το Λαογραφικό Μουσείο, ήταν κλειστό κι αυτό.


Μερικές τελευταίες ματιές, πριν φύγουμε από το όμορφο παραδοσιακό χωριό της Στεμνίτσας



Και η θέα της αμφιθεατρικής Στεμνίτσας από τον δρόμο που οδηγεί στην Καρύταινα, τον επόμενο προορισμό μας.


Ως την επόμενη φορά, σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την επίσκεψη σας!