ΣΤΕΜΝΙΤΣΑ - ΑΡΚΑΔΙΑΣ

Κάνετε κλικ για μεγέθυνση της κάθε φωτογραφίας.

Click photo to enlarge.


6 χλμ. μετά την Δημητσάνα, ένας ακόμα ορεινός παραδοσιακός οικισμός, γεμάτος ομορφιά, είναι η Στεμνίτσα!
Κτισμένη στα 1080 μ. στις πλαγιές του ελατοσκέπαστου Μαίναλου και δίπλα από το φαράγγι του Λούσιου!

Μπορείτε να την δείτε στον χάρτη

Η είσοδος της για όσους έρχονται από την Δημητσάνα.

Ένα εικονοστάσι αφιερωμένο στον Άγιο Αθανάσιο Γόρτυνος Χριστιανοπόλεως, ένα παγκάκι και μια θαυμάσια θέα στο φαράγγι!

Η είσοδος στον οικισμό της Στεμνίτσας η οποία μέχρι τον 7ο αιώνα λεγόταν Υψούς.
Πέρασαν από εδώ ως κατακτητές Σλάβοι, Φράγκοι και Τούρκοι. Στεμνίτσα στα Σλαβικά σημαίνει δασώδης περιοχή.

Ένα πέτρινο σπίτι, πνιγμένο στην αμπέλοψη και στα λουλούδια και δύο πανέμορφα σκυλιά, ξαπλωμένα στην είσοδο!

Άποψη προς τον λόφο της Στεμνίτσας, όπου διακρίνεται το Ηρώον και ο ψηλός πύργος του Ροϊλού (οικογένεια αγωνιστών).

Ο δρόμος με τα πέτρινα σπίτια,τα λουλουδιασμένα -αν και Οκτώβρης_ οδηγεί στην πλατεία του χωριού

Στην πλατεία της Στεμνίτσας δεσπόζει το πολυώροφο καμπαναριό, από λευκή πελεκητή πέτρα, κατασκευή του Τήνιου Θεοτίκου από το 1877.
Οι καμπάνες του είναι κατασκευασμένες από ντόπιους τεχνίτες, που ήξεραν καλά την τέχνη από την Βυζαντινή εποχή, όταν ανθούσαν οι βιοτεχνίες κατασκευής καμπανών.

Απέναντι ακριβώς η πετρόκτιστη εκκλησία του πολιούχου της Στεμνίτσας, Αγίου Γεωργίου από το 1810.

Ένα κομψό αρχιτεκτονικό κτίσμα είναι το Δημαρχείο με το άγαλμα του Βασιλέως Κωνσταντίνου ΙΒ΄

Μια πινακίδα μας ενημερώνει για το υψόμετρο της Στεμνίτσας

Μία άλλη πινακίδα μας γνωρίζει την ονομασία της πλατείας

Εδώ πρέπει να θυμηθούμε ότι κατά την Ελληνική Επανάσταση η Στεμνίτσα διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο και διεκδίκησε τον τίτλο της Α΄πρωτεύουσας και του πρώτου Κοινοβουλίου, διότι εδώ συνήλθε η πρώτη Πελοποννησιακή Γερουσία, την 27 Μαίου 1821.

Οι επόμενες φωτογραφίες είναι από την πλατεία της

Γύρω από την πλατεία καμαρώνουμε θαυμάσια αρχοντικά!

Λίγο πιο κάτω ο Ιερός Ναός της Αγίας Παρασκευής του 1854, που ανακαινίζεται.

Στην ίδια περιοχή επιβλητικό το ξενοδοχείο Τρικωλόνιο. Πυργόσπιτο του 1854.

Σε μια στροφή του δρόμου, υπάρχει ο δημοτικός φούρνος της Στεμνίτσας, με λαχταριστά καρβέλια και βουτήματα!

Δρομάκια στενά, γεμάτα λουλούδια!

Φαρδιά πέτρινα σκαλοπάτια οδηγούν στις επάνω γειτονιές

Το μεγάλο πέτρινο κτίριο απέναντι μας είναι η Σχολή Αργυροχρυσοχοίας, θα την δούμε κι από κοντά.
Γύρω μας παραδοσιακοί ξενώνες.

Κι ένα θαυμάσιο έργο τέχνης, πάνω σε μια παλιά πόρτα!!!

Ένα παραδοσιακό παντοπωλείο, με όλα τα καλά της Αρκαδικής γης!

Και παραδοσιακό ζαχαροπλαστείο, απ΄όπου αγοράσαμε κουραμπιέδες, γεμιστούς με καρύδια.

Κάποια γραφικά πέτρινα σκαλάκια

και η περίφημη Σχολή Αργυροχρυσοχοίας της Στεμνίτσας!Από τα μεταβυζαντινά χρόνια, η Στεμνίτσα είχε ονομαστούς τεχνίτες σ΄αυτή την τέχνη.
Η Σχολή έχει άριστη υλικοτεχνική υποδομή!

Δυστυχώς,την ημέρα που πήγαμε η Σχολή ήταν κλειστή. Χτύπησα πολλές το κουδούνι, αλλά εις μάτην.Είχα πάει όμως πολύ παλαιότερα και είχα γνωρίσει τις αίθουσες και τον άριστο τρόπο που εκπαιδεύονται τα παιδιά.

Δεξιά της Σχολής ένας μικρός Ναός των Τριών Ιεραρχών από το 1715, κλειστός κι αυτός.

Στην περιήγηση μας στην Στεμνίτσα, γνώρισα μια πολύ ευγενική κυρία, την κ.Μαρία Παπαδημητρίου και το εγγονάκι της, που είχε την καλοσύνη να μου δώσει αρκετές πληροφορίες για την πατρίδα της.
Και πάλι δυστυχώς, το Λαογραφικό Μουσείο, ήταν κλειστό κι αυτό.

Μερικές τελευταίες ματιές, πριν φύγουμε από το όμορφο παραδοσιακό χωριό της Στεμνίτσας

Και η θέα της αμφιθεατρικής Στεμνίτσας από τον δρόμο που οδηγεί στην Καρύταινα, τον επόμενο προορισμό μας.

Ως την επόμενη φορά, σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την επίσκεψη σας!