ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ - ΑΡΚΑΔΙΑΣ

Κάνετε κλικ για μεγέθυνση της κάθε φωτογραφίας.

Click photo to enlarge.


Οι γιορτές πέρασαν, παρά ταύτα σας εύχομαι για ακόμα μία φορά, μια ευτυχισμένη χρονιά με υγεία και με εκπλήρωση των ονείρων σας!

Συνεχίζοντας το οδοιπορικό μας στην πανέμορφη Πελοπόννησο, θα σας θυμίσω ότι η τελευταία μας επίσκεψη, ήταν στα αρχοντικά Λαγκάδια.
Ο σημερινός προορισμός μας είναι η ξακουστή και ιστορική Δημητσάνα!

Δείτε τον χάρτη για να προσανατολιστείτε.

Φεύγοντας από τα Λαγκάδια και πολύ κοντά τους, συναντούμε έναν οικισμό τους, το Καλονέρι, το οποίο φημίζεται για το εξαιρετικό νερό του!
Και να η πέτρινη βρύση με τα αγάλματα της Αφροδίτης και του Πάνα, του Δία και της Ήρας, έργο Λαγκαδιανών κτιστάδων,ένα αρχιτεκτονικό στολίδι.

Αξίζει τον κόπο να διαβάσουμε την πινακίδα, που μας πληροφορεί για την ύψιστη ποιότητα του νερού, καθώς και την επίδραση του στην σεξουαλικότητα! Αλλά επειδή δύσκολα διαβάζεται, θα σας μεταφέρω αυτούσιο το κείμενο.

Το Νεράκι του Χωριού μας

“Η πηγή της γονιμότητας βρίσκεται στο Μοριά”

Ο Ζευς γενάρχης των θεών και των ανθρώπων και γνωστός μπερμπάντης της αρχαιότητας, ανατράφηκε κοντά στην πηγή “Καλονέρι”, όταν η Ρέα τον έκρυψε για να μην τον καταπιεί ο Κρόνος.Η πηγή “Καλονέρι”, συγκέντρωσε τις προτιμήσεις και των άλλων θεών, γνωστών για την ερωτική τους δραστηριότητα: της Ήρας, της Αφροδίτης, του Διονύσου, του Πανός και του Ερμή. Κοντά στην πηγή υπήρχε ναός της Αφροδίτης όπου ετελούντο “νυκτερινά μυστήρια” και ιερό του Ασκληπείου για συντηρητική θεραπεία.Οι άνθρωποι εμιμήθηκαν τους θεούς και “άντλησαν” σεξουαλική δραστηριότητα από την πηγή του Καλονερίου από την οποία φαίνεται ότι ξεκινά ο ποταμός Λούσιος, για να συναντήσει τον Αλφειό.

Ένα από τα πολλά επιχειρήματα που προβάλλεται για την αποτελεσματικότητα του νερού, είναι το γεγονός, ότι οι 40 οικογένειες του χωριού έχουν από 8-10 παιδιά η κάθε μια. Γενικά, είναι διαπιστωμένο ότι το νερό της πηγής είναι θεραπευτικό και μπορεί να βοηθήσει και τους ουδέτερους να εξέλθουν … της ουδετερότητάς τους»

Αμέσως μετά το Καλονέρι, συναντήσαμε την πινακίδα, η οποία μας πληροφορούσε ότι η Δημητσάνα ήταν πολύ κοντά, μόλις στα 8 χλμ.

Ευχάριστη η διαδρομή, με πολύ πράσινο!

ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ, η μπαρουταποθήκη του Έθνους!

Και οι πρώτες εικόνες

Πέτρινα πυργόσπιτα, σκαρφαλωμένα σε ύψος 900 μ.Κτισμένη σε δυο λόφους, με θαυμάσια θέα στο φαράγγι του ποταμού Λούσιου.
Η ιστορία της αρχίζει από τους Ομηρικούς χρόνους, όταν στην θέση της υπήρχε η μικρή πόλη Τεύθις.
Διαδραμάτισε σπουδαίο ρόλο στα χρόνια της τουρκοκρατίας, με το κρυφό σχολειό και τους 14 μπαρουτόμυλους που εφοδίαζαν τους αγωνιστές του 1821 σε Μοριά και Ρούμελη.

Η Δημητσάνα είναι ένας γοητευτικός οικισμός, με αναστηλωμένα αρχοντικά, λιθόστρωτα δρομάκια, εντυπωσιακά μοναστήρια, παλιές εκκλησίες, μουσεία, με ενδιαφέρουσα βιβλιοθήκη, με το φαράγγι του Λούσιου, με καλόγουστους ξενώνες και με το περίφημο Μουσείο Υδροκίνησης.

Είχε σουρουπώσει ήδη όταν φτάσαμε, γι αυτό ξεκουραστήκαμε σε έναν θαυμάσιο οικογενειακό ξενώνα, με πολύ προσιτή τιμή και εξαιρετικό πρωινό!

Το επόμενο πρωί, άρχισε η περιήγηση μας στο χωριό που έχει 342 κατοίκους.

Η πινακίδα μας οδηγεί προς τα σημεία ενδιαφέροντος και έτσι αρχίζει η ανάβαση στις λιθόστρωτες σκάλες.

Καμαρώνουμε τα πέτρινα αρχοντικά, με τις χειροποίητες κουρτινούλες τους,με τις ανθισμένες γλάστρες τους!

Και φτάνουμε στον εντυπωσιακό πύργο-ρολόι, ύψους 27 μ. κτισμένο το 1928 από δωρεές Δημητσανιτών ομογενών της Αμερικής.

Και πυργόσπιτα, δίπλα από το ρολόι. Δεξιά της φωτογραφίας είναι η βάση του.

Το Δημαρχείο

Βρισκόμαστε σε μία μεγάλη πλατεία, όπου συνυπάρχουν ο Μητροπολιτικός Ναός της Αγίας Κυριακής, που είναι και Πολιούχος της Δημητσάνας, η Δημόσια Βιβλιοθήκη και Μουσείο, ο Ανδριάντας του Γρηγορίου Ε΄, το Δημοτικό Σχολείο και το Μνημείο προς τιμήν του Κύπριου Μητροπολίτη Δημητσάνας Φιλόθεου Χατζή.

Ο Ιερός Ναός της Αγίας Κυριακής, κτίστηκε το 1834 στην θέση παλαιότερου Ναού του 1700. Ο τρούλος της είναι με φύλλα χαλκού και εξαιρετικό το καμπαναριό της.

Το εσωτερικό του Ναού

Μπροστά από τον Ιερό Ναό, στο κέντρο της πλατείας, δεσπόζει το άγαλμα του Εθνομάρτυρος Πατριάρχου Γρηγορίου του Ε΄, δωρεά του εθνικού ευεργέτη Γρηγορίου Μαρασλή. Ο Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε γεννήθηκε στην Δημητσάνα, διετέλεσε τρεις φορές Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως και απαγχονίστηκε στην κεντρική πύλη του Πατριαρχείου από τους Τούρκους.
Από τότε η πύλη αυτή παραμένει κλειστή μέχρι σήμερα, εις ένδειξιν τιμής.
Ο Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε΄αγιοποιήθηκε από την Εκκλησία της Ελλάδος το 1921, τα δε οστά του φυλάσσονται σε λάρνακα, στην Μητρόπολη Αθηνών.

Στο σημείο αυτό, πρέπει να γνωρίζουμε ότι και ο Παλαιών Πατρών Γερμανός, που ύψωσε το λάβαρο της ελευθερίας στην Αγία Λαύρα των Καλαβρύτων, εδώ στην Δημητσάνα γεννήθηκε.

Δίπλα από τον Ιερό Ναό υπάρχει το Μνημείο του Κύπριου Μητροπολίτη της Δημητσάνας Φιλόθεου Χατζή (1795-1821), ο οποίος αγωνίστηκε με όλες του τις δυνάμεις κατά την επανάσταση του 1821. Φυλακίστηκε από τους Τούρκους στην Τρίπολη μαζί με άλλους ιεράρχες και απεβίωσε από τις κακουχίες, λόγω της απάνθρωπης κράτησης του, δυστυχώς πριν χαρεί την απελευθέρωση της Τριπολιτσάς.

Η Βιβλιοθήκη-Μουσείο της Δημητσάνας, στεγάζεται στην θέση, όπου υπήρχε η περίφημη και ιστορική Σχολή της Δημητσάνας, η οποία ιδρύθηκε το 1764 και λειτούργησε μέχρι το 1821 και ήταν γεμάτη από βιβλία.
Όμως πολλά από τα ανεκτίμητα συγγράμματα της, θυσιάστηκαν στον βωμό της Ελληνικής Επανάστασης, διότι δεν υπήρχε αρκετό χαρτί για να κατασκευάζονται φυσίγγια για τα όπλα και χρησιμοποιούσαν τα βιβλία.

Ευτυχώς κατά το 1845 και με δαπάνες του μεγάλου ευεργέτη της Δημητσάνας Νικολάου Μακρή, κτίστηκαν τα σχολεία στην θέση της παλαιάς σχολής και λειτούργησε η Βιβλιοθήκη.
Σήμερα αριθμεί 35.000 τόμους περίπου, μεταξύ αυτών και σπάνιες εκδόσεις. Εξ αιτίας της σπουδαιότητας της η Ακαδημία Αθηνών το 1977 της απένειμε χρυσό μετάλλιο.

Δυστυχώς, απαγορεύονται οι φωτογραφίες εντός της βιβλιοθήκης, είδα όμως θαυμάσια εκθέματα, όπως όπλα και ενδύματα από την Επανάσταση του 1821, αντικείμενα καθημερινής χρήσης στο τμήμα του Λαογραφικού Μουσείου, φορεσιές, την λάρνακα με τα οστά του Π.Π.Γερμανού, και την σέλα του αλόγου του Παπαφλέσσα.

Η είσοδος ήταν ελεύθερη και με ξενάγησε πολύ εμπεριστατωμένα,μία κυρία από την βιβλιοθήκη.

Και τώρα θα επισκεφθούμε τον αντικρινό λόφο της Δημητσάνας, την γειτονιά του Κάστρου και της Πλάτσας.

Εδώ είναι το σπίτι που γεννήθηκε ο Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε΄. Ανακαινίστηκε πλήρως το 2007 με δαπάνες του Κωνσταντίνου Π.Αγγελόπουλου και είναι εκκλησιαστικό μουσείο, παραμένει όμως κλειστό.

Και η περίτεχνη είσοδος του, σφαλισμένη όμως, τουλάχιστον τον Οκτώβριο του 2014, όταν πήγαμε.

Αμέσως μετά ο χώρος στάθμευσης των αυτοκινήτων, απ΄όπου και υπέροχη η θέα προς το φαράγγι του Λούσιου, όπου οι εξαιρετικές Μονές Φιλοσόφου και Αιμυαλών, τις οποίες ελπίζω να επισκεφθούμε στο μέλλον.

Το λευκό κτίριο αριστερά είναι το Διασυνεδριακό και Πολιτιστικό Κέντρο Δημητσάνας, με αμφιθέατρο και άλλες αίθουσες με εξοπλισμό υψηλής τεχνολογίας.

Και αμέσως μετά ο κομψός Ναός του Αγίου Ευθυμίου του νέου, γεννημένου στην Δημητσάνα, που αποκεφαλίστηκε από τους Τούρκους για την πίστη του.
Επίσης, όπως διάβασα, ο Ναός αυτός τιμά και τον Πατριάρχη Γρηγόριο τον Ε΄.

Τα πέτρινα μεγάλα σπίτια συνεχίζονται και σ΄αυτόν τον οικισμό

Μοβ λουλουδάκια φυτρώνουν ανάμεσα στις χοντρές πέτρες

Σηκώνω τα μάτια ψηλά και βλέπω ένα καμπαναριό, ανεβαίνουμε τα πέτρινα σκαλοπάτια που οδηγούν στον πάνω λόφο.

Υπέροχα αρχοντόσπιτα ατενίζουν αγέρωχα τις ψηλές βουνοκορφές! Μερικά απ αυτά είναι παραδοσιακοί ξενώνες.

Εδώ υπάρχει μόνο η περίφραξη, ίσως στο μέλλον αναγερθεί και κατοικία.

Ακολουθούμε τον δρόμο προς την εκκλησία. Μπροστά μας η επιβλητική οικία Αντωνόπουλου, τριώροφο του 1780. Εδώ στεγαζόταν μέχρι το 1929 το Γυμνάσιο της Δημητσάνας. Εδώ επίσης συναντήθηκαν ο ιδιοκτήτης του αρχοντικού Αθανάσιος Αντωνόπουλος, πλούσιος έμπορος, με τα μέλη της Φιλικής Εταιρίας τον Παπαφλέσσα και αδελφούς Δεληγιάννη, προετοιμάζοντας τον ιερό αγώνα της επανάστασης.
Εδώ διάβασα ότι θα γίνει λαογραφικό μουσείο, για να αποσυμφορήσει την Βιβλιοθήκη.
Ωστόσο κι αυτό, ενώ είναι έτοιμο, παραμένει κλειστό.

Και το δεύτερο σπίτι της οικογένειας Αντωνόπουλου,στον ίδιο αυλόγυρο, ωραία και κομψή κατοικία με χειροποίητα παραδοσιακά κουρτινάκια. Κάτω από την καμάρα του σπιτιού, είναι το λιθόστρωτο δρομάκι που θα μας οδηγήσει στην εκκλησία του Αγίου Χαραλάμπους.

Χαρακτηριστικό παραδοσιακό παράθυρο της πίσω όψης του σπιτιού.

Η είσοδος του, από την άλλη πλευρά της καμάρας

Καθώς βγαίνεις από την καμάρα, μια πολύ όμορφη εικόνα

Ο Ιερός Ναός του Αγίου Χαραλάμπους, ο οποίος κτίστηκε το 1832 από Λαγκαδινούς κτίστες και ήταν ο πρώτος καθεδρικός Ναός της Δημητσάνας.

Πάνω από την είσοδο του, υπάρχει αυτή η επιγραφή

Μια όμορφη κρήνη, αριστερά της οποίας γράφει " Πλατεία Σταυρούλας Αιμ.Τούλα".
Η Σταυρούλα Τούλα, υπήρξε Δημητσανίτισα ευεργέτιδα!
Έδωσε μεγάλα ποσά για την ανέγερση του Αγίου Χαραλάμπους, χρηματοδότησε επίσης την μετατροπή του παλιού νοσοκομείου σε γηροκομείο.
Προς τιμήν της λοιπόν, η ονομασία της μικρής πλατείας του Αγ.Χαραλάμπους.

Στον περίβολο του Ναού, βλέπουμε την προτομή του εθνομάρτυρος και ιερομάρτυρος Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Ιωσήφ Αντωνόπουλου, ο οποίος γεννήθηκε στην Δημητσάνα το 1707 και απαγχονίστηκε το 1821 από τους Τούρκους, λίγο μετά τον απαγχονισμό του Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε΄.

Τα λουλουδάκια στα πέτρινα σκαλιά, θαρρείς βγήκαν εις μνήμην του.

Λίγο παραπάνω από την εκκλησία, πολλά πέτρινα και μη, σπίτια πολλά, μεταξύ των οποίων και το σπίτι που γεννήθηκε ο Παλαιών Πατρών Γερμανός.
Δυστυχώς δεν υπήρχε κάποια πινακίδα και το ανακάλυψα εκ των υστέρων.
Όμως η φωτογραφία μου ευτυχώς το περιλαμβάνει.

Στην μέση της φωτογραφίας είναι ένα έλατο. Εκεί που τελειώνει η κορυφή του είναι το σπίτι αυτό, πορτοκαλί με γαλάζια παράθυρα.
Έκοψα την φωτογραφία για να το διακρίνετε καλύτερα και να το επισκεφθείτε τουλάχιστον εσείς, αν και ακόμη στέκει κλειστό κι αυτό.

Από το πλάι της εκκλησίας υπάρχει αυτός ο δρόμος που οδηγεί στο σπίτι του Π.Π.Γερμανού και ακόμα πιο ψηλά στο Κάστρο.

Από τον περίβολο του Αγίου Χαραλάμπους, έχουμε μια ωραία θέα στον απέναντι λόφο, όπου η Μητρόπολη και η βιβλιοθήκη.

Το ίδιο και από την μικρή πλατεία, καθώς βλέπουμε το πανύψηλο Ωρολογοστάσιο.

Και την ωραιότερη θέα την άφησα για το τέλος!

Αυτή είναι η αρχοντική, ιστορική και ηρωική Δημητσάνα!

Δυστυχώς κι εδώ, όπως στα Λαγκάδια, το Γυμνάσιο έκλεισε, βάζοντας τέλος σε μια ιστορία χιλίων και...ετών, από την ίδρυση της περίφημης Σχολής της Δημητσάνας. Κρίμα...

Στην επόμενη ανάρτηση θα σας παρουσιάσω το ενδιαφέρον και μοναδικό Μουσείο Υδροκίνησης!

Σας ευχαριστώ θερμά που ήσασταν εδώ!