Κυριακή 26 Ιουνίου 2016

Πάρκο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ - Στάγειρα Χαλκιδικής



Κάνετε κλικ για μεγέθυνση της κάθε φωτογραφίας.

Click photo to enlarge.

Σήμερα θα επισκεφθούμε ένα εξαιρετικό θεματικό πάρκο, αφιερωμένο στον Σταγειρίτη φιλόσοφο Αριστοτέλη, ο οποίος γεννήθηκε στα Αρχαία Στάγειρα, δίπλα στην Ολυμπιάδα.

Είναι γνωστό, ότι εφέτος κλείνουν 2400 χρόνια από την γέννηση του.

Χάρις στην ανάληψη της πρωτοβουλίας του «Διεπιστημονικού Κέντρου Αριστοτελικών Μελετών» του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, η UNESCO απεδέχθη την πρόταση της Ελληνικής Εθνικής Επιτροπής, για την ανακήρυξη του 2016 ως «Επετειακού Έτους Αριστοτέλη».

Με πολλές εκδηλώσεις από την αρχή του έτους, τιμάται και θα συνεχίσει να τιμάται ο μεγάλος Μακεδόνας Αριστοτέλης, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό, μέχρι το τέλος αυτού του επετειακού έτους 2016.

Υπάρχει όμως ένας δήμος στην κεντρική Χαλκιδική, ο Δήμος Αριστοτέλη,που πήρε το όνομα του από τον σπουδαίο φιλόσοφο και πολυεπιστήμονα και που από το 2003 τον τίμησε και θα τον τιμάει ες αεί, διότι δημιούργησε το μοναδικό θεματικό πάρκο στην Χαλκιδική με πειραματικά όργανα, που λειτουργούν βάσει των φυσικών νόμων οι οποίοι αναφέρονται στα συγγράμματα του Αριστοτέλη και ιδιαίτερα στο έργο του «Τα Φυσικά».

Χιλιάδες μαθητές, αλλά και πολλοί τουρίστες επισκέπτονται κάθε χρόνο αυτό το τόσο ενδιαφέρον πάρκο!

Απέχει 104 χλμ.από την Θεσσαλονίκη.Υπάρχουν πολλοί δρόμοι που οδηγούν εκεί, αλλά ο συντομότερος είναι μέσω Αρναίας.

Το πάρκο βρίσκεται λίγο πριν φθάσουμε στο χωριό Στάγειρα, σε ένα πανέμορφο άλσος, όπου εδώ και πολλά χρόνια βρίσκεται το άγαλμα του Αριστοτέλη, έργο του γλύπτη Νικόλα.

Το ερείπιο πίσω από το άγαλμα είναι ο πύργος του Μαδέμ Αγά μαζί με το κονάκι του, που αποτελούσε και το διοικητικό κέντρο των μεταλλείων της περιοχής.


Λίγο πριν από το πάρκο, υπάρχει αυτή η πινακίδα,


Μια εκκλησούλα ψηλά στον καταπράσινο λόφο, αφιερωμένη στους Αγίους Ραφαήλ, Νικόλαο και Ειρήνη


και αμέσως μετά από 2-3 στροφές θα βρείτε αυτήν την πινακίδα.


Υπάρχει ένα πολύ μεγάλο πάρκινγκ και ακολουθεί το ταμείο όπου η είσοδος είναι 1 ευρώ. Όποτε πήγα, πάντα ευγενείς και χαμογελαστοί άνθρωποι ήταν στο ταμείο, πρόθυμοι να σου δώσουν κάθε πληροφορία, καθώς και ενημερωτικό έντυπο.


Δίπλα από το ταμείο, μια πέτρινη βρυσούλα, γεμάτη λουλούδια, ξεδιψάει τους επισκέπτες


και αμέσως μετά, το πρώτο διαδραστικό όργανο, ο υδροστρόβιλος, με την ανάλογη ενημερωτική πινακίδα!


Την δεύτερη φορά που πήγαμε, ήταν ένα σχολείο από τον Σταυρό. Καμάρωσα τα παιδιά, γιατί έκαναν όλα τα πειράματα με ενθουσιασμό!

Λίγο πιο εκεί, πάνω στο γκαζόν είχε οπτικούς δίσκους που μπορείς να τους περιστρέψεις με ταχύτητα και να βλέπεις ένα συνεχές οπτικό σύνολο.



Λίγο παρακάτω βλέπουμε δύο τεράστια παραβολικά κάτοπτρα με μεγάλη απόσταση μεταξύ τους. Δύο άτομα χρειάζονται γι αυτό το πείραμα.
Ο ένας μιλάει ψιθυριστά στο ένα κάτοπτρο και ο άλλος τον ακούει πεντακάθαρα από το απέναντι.
Αυτό γίνεται, γιατί τα ηχητικά κύματα ανακλώνται στο κάτοπτρο, η ενέργεια τους συγκεντρώνεται στο κέντρο και περνάει στο αυτί του συνομιλητή.


Σφαίρες αδράνειας. Εδώ παίζοντας ανακαλύπτουμε ότι η αρχική ορμή διατηρείται κατά την κρούση των σφαιρών και μεταφέρεται ως την τελευταία.


Πάμε τώρα στο εκκρεμές. Πρόκειται για μπάλες, οι οποίες κρέμονται από αβαρή νήματα και εκτελούν απλές αρμονικές ταλαντώσεις.


Εδώ έχουμε τον συγκεντρωτικό φακό ενέργειας και την πινακίδα του.
Τα παιδιά κατάφεραν με υπομονή, να συγκεντρώσουν την ηλιακή ενέργεια και να κάψουν σε δύο σημεία το χαρτί που κρατούσαν!


Εδώ έχουμε το πρίσμα, όπου μπορούμε με την βοήθεια των ηλιακών ακτίνων, να δούμε τα χρώματα της ίριδος.


Το Πεντάφωνο.

Αποτελείται από πέντε μεγάλα κομμάτια γρανίτη, έτσι υπολογισμένα, ώστε όταν τα χτυπάς, να παράγει το καθένα και μια διαφορετική νότα. Είναι η αρχαία πεντατονική μουσική κλίμακα.
Εδώ έπαιζε με αφοσίωση και ενδιαφέρον ένα παιδάκι.

Όπως θα διαπιστώσατε, μικροί και μεγάλοι στην ηλικία, ήμασταν όλοι ενθουσιασμένοι!


Μπροστά από το άγαλμα του Αριστοτέλη, υπάρχει η Πυξίδα, στην οποίαν απεικονίζονται η κατεύθυνση και η απόσταση των πιο γνωστών πόλεων στον κόσμο, σε σχέση με το Πάρκο του Αριστοτέλη.

Η Πυξίδα όμως μπροστά στο άγαλμα, θυμίζει σε όλο τον κόσμο, ότι η επιστημονική σκέψη ξεκίνησε από την Ελλάδα του Αριστοτέλη και όλων των αρχαίων φιλοσόφων κι έγινε κτήμα όλων των ανθρώπων της γης!



Και τώρα θα δούμε το μεγάλο ηλιακό ρολόι, που από την σκιά του γνώμονα, βλέπουμε την ακριβή ώρα Σταγείρων, καθώς επίσης και τον μήνα.



Σας παρουσίασα τα διαδραστικά όργανα του Πάρκου. Ανάμεσα σ΄αυτά, πάνω στο γρασίδι, υπάρχουν διάσπαρτες πλάκες με εδάφια από τα σπουδαία έργα του εξαιρετικού φιλοσόφου Αριστοτέλη που, ειρήσθω εν παρόδω, υπήρξε μαθητής του Πλάτωνα και δάσκαλος του Μεγάλου Αλεξάνδρου!

Εγώ ανήκω στην τυχερή γενιά των μαθητών, που στο εξατάξιο Γυμνάσιο, όλα μας τα χρόνια διδασκόμασταν τα Αρχαία Ελληνικά και την Γραμματική του Τζάρτζανου.

Έτσι μάθαμε να εκφραζόμαστε σωστά και μπορούμε να ερμηνεύσουμε τα αρχαία κείμενα, καθώς και την εκκλησιαστική γλώσσα.

Δεν βλέπετε που στο εξωτερικό, όλο και περισσότερο, διδάσκονται τα Αρχαία Ελληνικά!


Η παραμονή των επισκεπτών στο άλσος του Αριστοτέλη, εκτός από ενδιαφέρουσα, είναι και πολύ ευχάριστη από άποψη περιβάλλοντος!
Είμαστε στα 500 μ., πράσινο παντού, λουλούδια, δίπλα μας τα Στάγειρα, έχουμε μια καταπληκτική θέα στον κόλπο της Ιερισσού και στο Άγιον Όρος, που ενισχύεται από τα δύο τηλεσκόπια του Πάρκου.



Υπάρχει και καφέ-εστιατόριο με υπέροχη θέα





Ελπίζω να σας άρεσε αυτό το θαυμάσιο Πάρκο του Αριστοτέλη και να το επισκεφθείτε μικροί-μεγάλοι!
Θα χαρείτε πολύ και θα διδαχθείτε!

Σας ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη σας!

Κυριακή 19 Ιουνίου 2016

RIAS BAIXAS - Isla de la Toja - NORTHERN SPAIN



Κάνετε κλικ για μεγέθυνση της κάθε φωτογραφίας.

Click photo to enlarge.

Μετά την επίσκεψη μας στην ιερή πόλη του Σαντιάγο ντε Κομποστέλα, διαρκείας μισής μέρας, αμέσως φύγαμε για τα Rias Baixas, στα δυτικά της Ισπανίας, όπου υπάρχουν πολλά ψαροχώρια.

Τα Rias Baixas είναι οι μεγαλύτερες εκβολές ποταμών της Γαλικίας.
Βρίσκονται κάτω από το Finisterre (σας ξαναείπα, ότι πάνω απ αυτό είναι τα Rias Altas). Έξη είναι τα Rias Baixas, όμως εμείς θα γνωρίσουμε ένα εκ των έξη, το Ria de Arosa,το μεγαλύτερο, όπου εκβάλλουν σ αυτό, τα ποτάμια Ulla και Umia, στον κόλπο που σχηματίζει η χερσόνησος του O Grove με την ακτή Cambados.

63 χλμ. διανύσαμε από το Σαντιάγο μέχρι το Campados.

Ας δούμε όμως τον χάρτη, για να το καταλάβετε καλύτερα. Μετά τα Ρίας που απεικονίζονται με κόκκινο, είναι η Πορτογαλία.


Η εκβολή Arosa φημίζεται για την πλούσια θαλάσσια ζωή της, είναι η περιοχή με την μεγαλύτερη παραγωγή μυδιών σε όλο τον κόσμο, που καλλιεργούνται σε χαρακτηριστικά φυτώρια και ονομάζονται πλωτές σχεδίες.

Κατά την διαδρομή μας, βλέπαμε πολλούς αμπελώνες! Εδώ έχουν εξαιρετικά κρασιά με επικεφαλής το γνωστό και φημισμένο Albariño.


Φτάσαμε στην θάλασσα. Η πινακίδα έγραφε Salnes και δίπλα της υπήρχε ένα Horreo δηλαδή μία σιταποθήκη.


Απέναντι μας το νησί La Toja, το οποίο είναι επισκέψιμο και με αυτοκίνητο, χάρις στην γέφυρα που βλέπετε αριστερά στην φωτογραφία.


Μια μικρή στάση κάναμε στο χωριό Campados, ένα διατηρητέο μνημείο, λόγω των αμέτρητων γρανιτένιων παλατιών και αρχοντικών του!
Επισκεφθήκαμε την κεντρική τεράστια πλατεία του, όπου δεσπόζει το παλάτι Fefiñáns Pazo, από τον 16ο αιώνα.


Το ανάκτορο αυτό μαζί με την εκκλησία του San Benito, αποτελεί ένα θαυμάσιο σύνολο.
Τα δύο καμπαναριά είναι μπαρόκ.

Μέσα στο ανάκτορο υπάρχει ένα τεράστιο κελάρι του κρασιού Albariño.




Κρίμα που δεν υπήρχε χρόνος να περιηγηθούμε με το τρενάκι. Θα βλέπαμε πολλά ενδιαφέροντα αρχοντικά και μνημεία. Επίσης δεν είχαμε χρόνο να επισκεφθούμε το παλάτι και τα κελάρια του.


Μια ανθισμένη γωνιά


και μία πινακίδα, φεύγοντας...


Σύντομα φτάσαμε σε ένα όμορφο ψαροχώρι, το O Grove, το οποίο βρίσκεται πάνω δεξιά σε μια χερσόνησο, στο Ria Arosa.


Έχει 10.000 κατοίκους μαζί με το νησί La Toja. Θεωρείται ο παράδεισος των θαλασσινών! Ατελείωτα τα μυδοτροφεία!!!

Το πούλμαν μας άφησε μπροστά στην παραλία, όπου τα καραβάκια, γεμάτα κόσμο, έκαναν κρουαζιέρες στο Ria de Arosa.'Αν θυμάμαι καλά η κρουαζιέρα κράτησε 2 ώρες, και στοίχισε 12 ευρώ το άτομο το 2010.




Μία άποψη του O Grove και του νησιού La Toja, με την γέφυρα ανάμεσα τους.


Μπροστά μας τα εκτροφεία μυδιών και οστράκων.


Το καραβάκι πλησιάζει σε μία πλωτή σχεδία-εκτροφείο, όπου ένας άνδρας θα μας δείξει τον τρόπο καλλιέργειας.
Μία πινακίδα έγραφε Alfonco O Grove No A 58.Την αναφέρω για να θυμόμαστε που πήγαμε.




Όσοι ήθελαν κατέβηκαν στο κάτω μέρος του πλοίου, απ'όπου φαινόταν καθαρά τα ψάρια που κολυμπούσαν.


Η βόλτα συνεχιζόταν, γαλάζια νερά, απίστευτη ομορφιά!!!


Κι ύστερα δόθηκε το σύνθημα και όλοι οι επιβάτες κάθισαν στα τραπεζάκια. Και έτσι άρχισε το φαγοπότι. Τεράστιες λεκάνες, γεμάτες ολόφρεσκα αχνιστά μύδια σερβιριζόταν σε κάθε τραπέζι, καθώς και πιατέλες με βραστές γαρίδες.
Μπουκάλια με άφθονο ντόπιο λευκό κρασί Γαλικίας, συνόδευαν το γεύμα. Όλα αυτά περιλαμβάνονταν στην τιμή των 12 ευρώ κατ'άτομον,δηλαδή βόλτα και φαγητό.



Από τις νοστιμιές ξέχασα να βγάλω φωτογραφίες όταν οι γαρίδες ήταν βουνό στην πιατέλα.


Μόλις άδειαζε μια πιατέλα, απ ευθείας την αντικαθιστούσαν. Το ίδιο και με το κρασί. Μέχρι την λήξη της κρουαζιέρας κράτησε το φαγοπότι. Όλοι γελαστοί κι ευχαριστημένοι!




Υπέροχη εμπειρία η σημερινή!!! Μερικές εικόνες της επιστροφής.

Τα γαλαζοπράσινε νερά


Οι ακούραστοι και φιλόξενοι οικοδεσπότες


Το όμορφο ψαροχώρι




Στην πλατεία του χωριού, ένα μνημείο, αφιερωμένο στην οικογένεια του ψαρά.


Βγαίνοντας από το καράβι, μία ακόμα έκπληξη μας περίμενε. Στην έξοδο υπήρχαν οι φωτογραφίες όλων μας κι όποιος ήθελε αγόραζε την δική του, αντί μικρού ποσού, που δεν το θυμάμαι. Μια αόρατη κάμερα μας είχε φωτογραφίσει, κατά την έναρξη της κρουαζιέρας. Φυσικά όλοι πήραμε το ωραίο ενθύμιο.

Μια τελευταία ματιά από το πούλμαν στα ψαροκάικα.


Ξεκινήσαμε για την Isla de la Toja. Για αιώνες οι κάτοικοι του O Grove, έβοσκαν εκεί τα ζώα τους και καλλιεργούσαν και την γη.
Αλλά τον 19ο αιώνα, ανακάλυψαν θερμική λάσπη και ιαματικά νερά.

Ο μύθος λέει ότι παλιά κάποιος άφησε στο νησί τον άρρωστο γάιδαρο του για να πεθάνει. Όταν ξαναπήγε τον βρήκε ανανεωμένο να χοροπηδάει. Είχε γιατρευτεί από την ιαματική λάσπη.

Από τότε κτίστηκε η γέφυρα, το νησί έγινε ιδιωτικό, κτίστηκαν πολυτελή ξενοδοχεία με spa, μαρίνα, πισίνες, εμπορικά κέντρα, καζινό και κάθε είδους πολυτέλεια!


Η πινακίδα στην είσοδο του νησιού



Όλα τα δρομάκι προς το νησί δείχνουν τον δρόμο προς το Σαντιάγο ντε Κομποστέλα.


Είναι κυματιστά, αλλά είναι οφθαλμαπάτη. Είναι επίπεδα τα δρομάκια.


Στο βόρειο τμήμα του νησιού, 25 εκτάρια καταλαμβάνει το γήπεδο γκολφ και άλλα 25 παρθένο πευκοδάσος. Το βλέπαμε μέσα από το βαποράκι.
Οι κήποι του, περιποιημένοι και ευχάριστοι.



Χαρακτηριστικό του νησιού είναι η εκκλησία με τα κοχύλια, η Iglesia de las Conchas.
Είναι αφιερωμένη στον Άγιο Caralampio και στην Παναγία Κάρμεν, προστάτιδα των ναυτικών.



Είναι ολόκληρη σκεπασμένη με κοχύλια!




Το εσωτερικό της απέριττο και πρωτότυπο. Το άγαλμα της Παναγίας είναι μέσα σε ένα μεγάλο κοχύλι!


Και μ αυτήν την όμορφη εικόνα, κλείνει το κεφάλαιο "Βόρεια Ισπανία".

Δώδεκα αναρτήσεις, κάθε ανάρτηση κι ένας μαγευτικός τόπος! Για όσους θέλουν να τις χαρούν, υπάρχει στα περιεχόμενα του blog μου, η ένδειξη "Βόρεια Ισπανία".

Σας ευχαριστώ πολύ που με τιμήσατε με την επίσκεψη σας!