Φιλιππούπολη - Βουλγαρία (Παλιά πόλη ) PLOVDIV BULGARIA (Old Town)

Κάνετε κλικ για μεγέθυνση της κάθε φωτογραφίας.

Click photo to enlarge.

Σήμερα φίλες και φίλοι θα σας πάω σε μια πολύ όμορφη πόλη, στην Φιλιππούπολη, που είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Βουλγαρίας με πληθυσμό 350.000 κατοίκους.

Μεταξύ των αδελφοποιημένων της πόλεων είναι και η Θεσσαλονίκη.

Είναι σπουδαίο οικονομικό, πολιτιστικό και εκπαιδευτικό κέντρο!

Είναι η Πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης για το έτος 2019.

Το πρώτο μεγάλο κτίριο που μας υποδέχεται είναι η Διεθνής Έκθεση της πόλης, η οποία ιδρύθηκε το 1892. Έχει πολλά περίπτερα σε ένα χώρο 360.000 τμ. και λειτουργεί κάθε χρόνο με επιτυχία.

Η Φιλιππούπολη είναι κτισμένη πάνω στις όχθες του ποταμού Έβρου, που οι ντόπιοι τον αποκαλούν "Μαρίτσα".

Η πόλη υφίσταται ως οικισμός από την έκτη χιλιετία π.Χ., από την Νεολιθική ακόμα εποχή.

Την ίδρυσε τον 4ο αιώνα ο Φίλιππος ο Β΄της Μακεδονίας (ο πατέρας του Μ.Αλεξάνδρου), από τον οποίον πήρε και το όνομα της.

Αργότερα η πόλη πέρασε στα χέρια των Ρωμαίων, που την ονόμασαν Trimontium, που σημαίνει «Πόλη των Τριών Λόφων», επειδή ήταν κτισμένη πάνω σε τρεις λόφους.

Το 1364 μ.Χ. ενσωματώθηκε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, ενώ μετά την μάχη του Plovdiv, το 1878 μ.Χ. ανεξαρτητοποιήθηκε και αποτέλεσε την πρωτεύουσα της Ανατολικής Ρωμυλίας. Τελικά το 1885 ενώθηκε με την Βουλγαρία.

Κατευθυνόμαστε προς την παλιά πόλη, η οποία βρίσκεται μεταξύ τριών λόφων και είναι άριστα διατηρημένη, γεμάτη εντυπωσιακά αρχοντόσπιτα, τα περισσότερα των οποίων είναι σήμερα Μουσεία.

Έχει θαυμάσια αρχιτεκτονικά μνημεία που χρονολογούνται από την Θρακική, την Ελληνική, τη Ρωμαϊκή, την Βυζαντινή και την Οθωμανική εποχή.

Το λεωφορείο μας άφησε στα αρχαία ερείπια της ανατολικής Πύλης της αρχαίας πόλης, όπου βλέπουμε την μνημειακή πλάκα.

Η πλατεία ονομάζεται Aleksander Malinov (3 Μαΐου 1867 - 20 Μαρτίου 1938), προς τιμήν του κορυφαίου Βούλγαρου πολιτικού, ο οποίος διετέλεσε τρεις φορές Πρωθυπουργός της Βουλγαρίας. Δίπλα από το μνημείο είναι ο τάφος του.

Από το σημείο αυτό θα ξεκινήσει η περιήγηση μας στην παλιά πόλη.

Αρχίζει ο ανήφορος στο λιθόστρωτο καλντερίμι.

Το φωτογράφισα για να ξέρετε τι θα αντιμετωπίσετε και να βάλετε ίσια παπούτσια με γερό κράτημα.

Ήδη οι πρώτες εικόνες από τα παραδοσιακά πολύχρωμα σπίτια είναι εντυπωσιακές!

Βλέπουμε δεξιά μας την εκκλησία St. Nedelya, δηλαδή την Αγία Κυριακή. Κτίστηκε το 1831.

Απέναντι η μικρή πλατεία Stefan Savov με ωραία χρωματιστά σπίτια.

Ανηφορίζουμε...Δεξιά μας o πέτρινος τοίχος της Ακρόπολης της πόλης με μια καλαίσθητα ζωγραφισμένη είσοδο! Μέσα υπάρχει ένα ιδιωτικό αποστακτήριο.

Αμέσως μετά, ένα κίτρινο σπίτι εξαιρετικής αρχιτεκτονικής, το σπίτι του Nikola NedKovich, πλούσιου κλωστοϋφαντουργού από το 1863.

Έχει μια εντυπωσιακή εξωτερική διακόσμηση και από το 1964 είναι μουσείο. Εδώ το καλοκαίρι, γίνονται πολλές πολιτιστικές εκδηλώσεις.

Δίπλα του το πιο λαμπερό αρχοντικό του εύπορου εμπόρου από την Θεσσαλονίκη, Δημητρίου Γεωργιάδη, κτίστηκε το 1846.
Βρίσκεται δίπλα στην Μεσαιωνική ανατολική Πύλη της Ακρόπολης της Φιλιππούπολης, την Hisar Kapia του 11ου αιώνα. Η Πύλη αυτή είναι το σύμβολο της πόλης.

Περνάμε κάτω από την πύλη Hisar Kapia και δεξιά μας είναι η εκκλησία των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, κτισμένη πάνω στον τοίχο της Ακρόπολης.

Η σημερινή εκκλησία είναι κτισμένη από το 1810, πάνω στα ερείπια ενός παλαιότερου ναού του 4ου αιώνα.
Είναι εξαιρετικά ζωγραφισμένη!

Στο εσωτερικό της εκκλησίας το μπαρόκ επιχρυσωμένο τέμπλο, κατασκευάστηκε στην Βιέννη.
Πολλές από τις εικόνες ζωγράφισε ο διάσημος Βούλγαρος αγιογράφος Zahari Zograph ( Ο ίδιος ζωγράφισε το Μοναστήρι της Ρίλα).

Στον Ναό υπάρχουν αγιογραφίες που σώζονται ακόμα ανέπαφες από τον χρόνο.

Στο νότιο τμήμα της αυλής υπάρχει το παλιό σχολείο της ενορίας, στο οποίο φυλάσσονται πολύτιμες εικόνες του Ναού.

Αμέσως μετά την εκκλησία βρίσκεται το εντυπωσιακό αρχοντικό του Αργύρη Κουγιουμτζόγλου, πλουσίου εμπόρου που είχε την έδρα των επιχειρήσεων του στην Βιέννη.

Το σπίτι κτίστηκε το 1847 και αποτελεί ένα εξαιρετικό μπαρόκ παράδειγμα σ΄όλη την Βουλγαρία.
Από το 1917 είναι το Εθνογραφικό Μουσείο της Φιλιππούπολης, με 40.000 εκθέματα. Είναι διόροφο με 12 δωμάτια και 130 παράθυρα, σε ένα εμβαδόν 570 τμ.

Το εισιτήριο κόστισε 6 λέβα και επιπλέον άλλα 6 λέβα για την φωτογράφιση. Σύνολο 12 λέβα, δηλαδή 6 ευρώ.

Η είσοδος του, είχε συνεχώς επισκέπτες και έτσι φωτογράφισα και έναν κύριο από το γκρουπ.

Ο αυλόγυρος του

Το εντυπωσιακό κτίριο με τα πανέμορφα χρώματα, την εκλεκτή ξυλεία και τον πλούσιο διάκοσμο!

Σε ένα στεγασμένο χώρο με τζαμαρία δεξιά, υπάρχει η άμαξα του ιδιοκτήτη και στολές εποχής, όπου μπορείς να βάλεις το πρόσωπο σου και να φωτογραφηθείς.

Μία μεγάλη σάλα υποδέχεται τον επισκέπτη, με ένα πιάνο και ένα μεγάλο πίνακα ζωγραφικής και γύρω από την σάλα, τα δωμάτια με εκθέματα. Αξιοσημείωτα είναι τα σκαλιστά ξυλόγλυπτα ταβάνια, διαφορετικά σε κάθε δωμάτιο, καθώς και οι τοιχογραφίες με διακοσμητικά μοτίβα!

Ενδεικτικά βλέπετε τα ξυλόγλυπτα ταβάνια και από τους δύο ορόφους.

Η σκάλα που οδηγεί στον β΄όροφο και η μακέτα του αρχοντικού.

Στον β΄όροφο υπάρχουν αίθουσες υποδοχής, γυναικείες και αντρικές φορεσιές, μουσικά όργανα, ενώ στον α΄όροφο γεωργικά εργαλεία, σκεύη κουζίνας και διάφορα άλλα.

Πολλά στοιχεία μου θυμίζουν τα αρχοντικά της Σιάτιστας.

Επειδή τα εκθέματα είναι πάρα πολλά, έκανα κολάζ για να πάρετε μια ιδέα.

Μετά από την επίσκεψη μου στο αρχοντικό Αργύρη Κουγιουμτζόγλου, συνέχισα να ανεβαίνω τον ανηφορικό δρόμο, θαυμάζοντας και φωτογραφίζοντας τα υπέροχα χρωματιστά σπίτια!

Βρισκόμαστε μπροστά από ένα πολύ κομψό και προσεγμένο αρχοντικό του 18ου αιώνα, αυτό του Atanas Krastev, τοπικού ζωγράφου και συντηρητή έργων τέχνης.
Σήμερα είναι γκαλερί, κυρίως μοντέρνας τέχνης.

Η είσοδος της γκαλερί

Λεπτομέρεια της εξώπορτας

Η αυλή

Περνάω κάτω από ένα όμορφο στενάκι

και αριστερά μου βλέπω σ΄ένα παράθυρο μία κυρία που ύφαινε στον αργαλειό.

Μετά απ΄αυτό το στενάκι, βγήκα στον λόφο Nebet Tepe (ο λόφος των φρουρών στην Τουρκική).
Εδώ είχε ιδρυθεί η αρχαία πόλη το 4000 π.Χ.
Υπάρχουν ερείπια του αρχαίου φρουρίου, ερείπια πύργων και ένα μυστικό πέρασμα από την εποχή του Ιουστινιανού, που οδηγεί στον ποταμό Έβρο (Μαρίτσα).

Όπως βλέπετε τα σπίτια έμειναν πίσω και ο ανηφορικός δρόμος προς τον λόφο είναι χωμάτινος.

Εδώ στον αρχαιολογικό χώρο, περπατάς ανάμεσα στα ερείπια και σε μικρά μονοπατάκια. Ο χώρος είναι γεμάτος από νεολαία.
Η θέα προς την πόλη, ανυπέρβλητη!

Στις επόμενες δύο φωτογραφίες μου, σε πρώτο πλάνο διακρίνονται τα Ρωμαϊκά λουτρά της πόλης από τον 2ο αιώνα μ.Χ.
Πίσω από τα λουτρά διακρίνεται η εκκλησία των Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου.

Στην επόμενη φωτογραφία το μεγάλο γωνιακό κτίριο σε πρώτο πλάνο, είναι η Θεολογική Σχολή από το 1878, κτίριο νεοκλασικού στυλ.

Μετά την υπέροχη θέα από τον λόφο, πίσω στην παλιά πόλη υποχρεωτικά, γιατί δεν υπάρχει άλλος δρόμος.

Ένα κατάστημα με αντίκες

Απέναντι το αρχοντικό του Dr. Stoyan Chomakov's House - Exposition of Zlatyu Boyadzhiev, από το 1860. Ο ιδιοκτήτης ιατρός - χειρουργός μετέτρεψε το σπίτι του σε γκαλερί του εξαιρετικού Βούλγαρου ζωγράφου Zlatyu Boyadzhiev (1903-1976).

Στον κήπο του μεγάρου το άγαλμα του ζωγράφου

και δεξιά του σπιτιού, ένα ωραίο παρκάκι, που υποθέτω ότι ανήκει στο μουσείο.

Δίπλα, το αρχοντικό του Σωτηρίου Αντωνιάδη, που από το 1872 μέχρι το 1947 το λειτουργούσε ως φαρμακείο. Ήταν ένα από τα καλύτερα φαρμακεία στην Φιλιππούπολη.

Από το 1981 έγινε ένα καταπληκτικό Φαρμακευτικό Μουσείο, μοναδικό στην Βουλγαρία.

Λίγο πιο κάτω ο πλαϊνός τοίχος ενός αρχοντικού, έχει μετατραπεί σε έργο τέχνης με ζωγραφιές και ψηφιδωτά!

Έχουμε πάλι άνοδο στο καλντερίμι.

Ανηφορίζοντας είδα μία ζωγραφισμένη είσοδο. Η πινακίδα έγραφε Mevlevi Hane και από κάτω Dervish Monastery ως τα τέλη του 19ου αιώνα. Ήταν καθαρά μουσουλμανικό.
Σήμερα είναι ρεστοράν. Έριξα μια ματιά στην εσωτερική του αυλή, είναι εντυπωσιακή.

Δεξιά της εισόδου όλος ο τοίχος είναι ζωγραφισμένος.

Μετά ένα πανέμορφο κόκκινο αρχοντικό!

Ένα κενό οικόπεδο και μια ματιά στην πόλη.

Τα ωραία σπίτια συνεχίζονται, καθώς πηγαίνω προς το Αρχαίο Θέατρο.

Και πάλι ένα Ελληνικό σπίτι που ανήκε στον έμπορο Γεώργιο Μαυρίδη. Το σπίτι έγινε διάσημο, διότι εδώ φιλοξενήθηκε το 1833 ο σπουδαίος Γάλλος ποιητής, μυθιστοριογράφος, ιστοριογράφος και πολιτικός Alphonse de Lamartine, όταν επέστρεφε από το ταξίδι του στην Μέση Ανατολή.

Σήμερα το σπίτι φέρει το όνομα του και φιλοξενούνται εδώ συγγραφείς και άνθρωποι των γραμμάτων.

Μπροστά μας το κατακόκκινο μέγαρο είναι το Klianti House από το 1813.

Το αρχοντικό Luca Balabanov από τις αρχές του 19ου αιώνα φιλοξενεί καλλιτεχνικά γεγονότα.

Από το επόμενο αρχοντικό το Ritora House,

έστριψα αριστερά και βγήκα στο Αρχαίο Θέατρο.

Το Ρωμαϊκό θέατρο της Φιλιππούπολης χρονολογείται από τον 1ο αιώνα μ.Χ. και είναι κτισμένο μεταξύ δύο λόφων.
Σήμερα φιλοξενεί παραστάσεις Όπερας και διάφορα Φεστιβάλ, όπως Λαογραφίας, ροκ, τζαζ κλπ.

Το μεγάλο κίτρινο κτίριο δίπλα στο αρχαίο θέατρο είναι η Ακαδημία Μουσικής, Χορού και Καλών Τεχνών. Λειτουργεί εδώ και 50 χρόνια.

Πολλές τέτοιες ενημερωτικές πινακίδες υπάρχουν σ΄όλη την παλιά πόλη. Για όλα τα μουσεία, για όλα τα αρχοντικά και τα σημεία ενδιαφέροντος.

Είναι τόσες οι ομορφιές εδώ πάνω στην παλιά πόλη και ο χρόνος αδυσώπητος. Σίγουρα είδα πολλά, αλλά όχι όλα. Δεν προλαβαίνεις σε μερικές ώρες να επισκεφτείς όλα τα σημεία ενδιαφέροντος, αλλά ούτε να μπεις στα τόσα υπέροχα μουσεία που φιλοξενούνται στα εξαιρετικά αρχοντικά!

Πρέπει να μου μείνει και λίγος χρόνος για την σύγχρονη Φιλιππούπολη, απ όπου θα αναχωρήσουμε με το γκρουπ για την Σόφια.

Επιστρέφοντας είδα το καμπαναριό του Ι.Ν. της Κοιμήσεως της Θεοτόκου από το 1844, από την πλαϊνή όψη.

Πάλι συνάντησα ανηφορικό καλντερίμι που στο βάθος του δεξιά, βρίσκεται το αρχοντικό του Ανδρέα Γεωργιάδη από το 1831.

Κατηφορίζοντας, είδα την είσοδο της εκκλησίας της Παναγίας. Από εδώ ξεκινούν αρκετές πλατιές σκάλες, που οδηγούν προς τον πεζόδρομο της πόλης.

Απέναντι από τον Ι.Ν. της Παναγίας, είδα ένα μικρό παλιό εκκλησάκι.

Είναι ο Άγιος Νικόλαος από το 1835.

Μπήκα μέσα και ένας ευγενέστατος κύριος, που φρόντιζε τον ναό, με ξενάγησε δείχνοντας μου τις εικόνες του τέμπλου, οι περισσότερες των οποίων είναι έργα του περίφημου ζωγράφου Zachary Zograph, που αν θυμάστε ζωγράφισε την Μονή της Ρίλα, την εκκλησία των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, εδώ στην παλιά πόλη, ακόμα και τον νάρθηκα της Μονής της Μεγίστης Λαύρας στο Άγιον Όρος και βέβαια και πολλές ακόμα εκκλησίες και μονές.

Το αξιοσημείωτο σ΄αυτήν την μικρή εκκλησία είναι, ότι την εικόνα του Αγίου Νικολάου, την ζωγράφισε ο πατέρας του σπουδαίου Zachary Zograph, ο Hristo Dimitrov, εξ ίσου σπουδαίος αγιογράφος, ιδρυτής της Σχολής Samokov (είναι η γενέτειρα αυτών των εκλεκτών ζωγράφων), που δυστυχώς απ΄οτι διάβασα έφυγαν νέοι από την ζωή.

Το αναμμένο κερί μπροστά στην Ωραία Πύλη είναι το δικό μου και επί πλέον μου έκανε την τιμή ο φροντιστής του ναού και προφανώς και ψάλτης, να ψάλλει ένα τροπάριο με τόσο εξαιρετική φωνή που θύμιζε τραγουδιστή όπερας.

Η κτητορική επιγραφή πάνω από την είσοδο του Αγίου Νικολάου.

Τι να σας πω, έφυγα κατασυγκινημένη...

Η τελευταία εικόνα που είδα στην παλιά πόλη ήταν αυτό το εντυπωσιακό γκράφιτι.

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την παρουσία σας και την υπομονή σας!

Στην επόμενη ανάρτηση θα δείτε την σύγχρονη όψη της Φιλιππούπολης.