ΖΑΚΥΝΘΟΣ - Island ZAKYNTHOS GREECE

Κάνετε κλικ για μεγέθυνση της κάθε φωτογραφίας.

Click photo to enlarge.

Το Πάσχα του 2018 επισκεφθήκαμε την Ζάκυνθο, αυτό το πανέμορφο νησί του Ιονίου πελάγους, που είναι δίπλα στην Πελοπόννησο.

Μας άρεσε πάρα πολύ, αλλά θα προτιμούσαμε να είχαμε πάει με το αυτοκίνητο μας και όχι με γκρουπ, γιατί χάσαμε πολλά... Ας ξεκινήσουμε όμως την ξενάγηση και θα σας ενημερώσω πλήρως.

Πήγαμε μέσω Κυλλήνης που είναι ο μόνος τρόπος για να επισκεφτείς την Ζάκυνθο, όπως είχε την καλοσύνη να με ενημερώσει η Ζακυνθινή φίλη μου κ.Χαρά Θεοδωρίτση και την ευχαριστώ πολύ γι αυτό! Το ταξίδι κρατάει μία ώρα.

Καθώς το πλοίο ξεμάκρυνε από την Κυλλήνη, είδαμε τον Φάρο της Καυκαλίδας από το 1906, ένα σημαντικό κτίσμα, επί μιας βραχονησίδας στην οποίαν έχουν βρεθεί ερείπια παλαιοχριστιανικού ναού.

Στο βαθύ μπλε του Ιονίου, τα πλοία πηγαινοέρχονταν για Ζάκυνθο. Ήταν Μεγάλη Παρασκευή. Λάθος μας... Χάσαμε όλα τα δρώμενα, που έχουν ένα δικό τους χρώμα στην Ζάκυνθο και διαδραματίζονται από το πρωί έως το μεσημέρι. Άρα έπρεπε να ταξιδέψουμε Μ.Πέμπτη.

Φτάσαμε το απόγευμα στο λιμάνι της Ζακύνθου.

Μας υποδέχτηκε ο Ι.Ν. του Αγίου Διονυσίου, ο Πολιούχος του νησιού.

Μέχρι να δέσει το πλοίο και να κατεβούμε, χαιρόμασταν την θέα.

Αποβιβαστήκαμε από το πλοίο μας, απόγευμα.

Όλοι θα έχετε ακούσει ότι την Ζάκυνθο την ονομάζουν "Φιόρο του Λεβάντε" δηλαδή λουλούδι της Ανατολής. Η ονομασία αυτή προέρχεται από τους Ενετούς που κατείχαν το νησί από το 1484 ως το 1797.

Ακόμη, ο όρος "Λεβάντες" χρησιμοποιείται από τους ναυτικούς όταν αναφέρονται στον ανατολικό άνεμο.

Δείτε τι χάσαμε από το τελετουργικό της Μ.Παρασκευής, τις πιο ιερές και συγκλονιστικές στιγμές.

Εδώ στην Ζάκυνθο γίνεται το πρωί της Μ.Παρασκευής με όλες τις τιμές, η λιτάνευση του Εσταυρωμένου και της περίφημης εικόνας Mater Dolorosa. Στις 2 περίπου το μεσημέρι αρχίζει η λιτάνευση σ΄όλη την πόλη και ο Εσταυρωμένος επιστρέφει πάλι στον Άγιο Νικόλαο του Μώλου, απ΄όπου ξεκίνησε.

Οι ιερείς είναι μαυροντυμένοι, επικρατεί πένθος στο νησί, οι νοικοκυρές δεν μαγειρεύουν, κρεμούν μαύρα λάβαρα και μοβ κορδέλες και οι καμπάνες μένουν σιωπηλές από την Μ.Πέμπτη μέχρι την Ανάσταση. Δείτε φωτογραφίες από το Ίντερνετ.

Ακόμα με λύπη και συγκίνηση βλέπω αυτές τις φωτογραφίες.

Πάμε να γνωρίσουμε την Χώρα και πρωτεύουσα του νησιού.

Η κυριότερη και μεγαλύτερη πλατεία της, μπροστά στην θάλασσα είναι η πλατεία Διονυσίου Σολωμού, προς τιμήν του Ζακυνθινού Εθνικού μας Ποιητή που έγραψε τον Εθνικό Ύμνο.

Το άγαλμα του Διονυσίου Σολωμού (8 Απριλίου 1798 − 9 Φεβρουαρίου 1857), δεσπόζει στην πλατεία.

Πάνω στο άγαλμα, υπάρχουν στίχοι του ποιητή από τον Ύμνο στην Ελευθερία, που εμπνεύστηκε από την Ελληνική Επανάσταση του 1821 και στις πλάγιες όψεις στίχοι από το έργο του "Κρητικός".

Ο Ιερός Σταυροπηγιακός Ναός του Αγίου Νικολάου του Μώλου, είναι το παλαιότερο Βενετσιάνικο κτίριο από το 1560, όταν κτίστηκε από την συντεχνία των Ναυτικών.
Μάλιστα δε, ήταν πάνω σ΄ένα νησάκι που επικοινωνούσε με την στεριά, χάρις σ΄ένα μικρό διάδρομο.
Όταν όμως το λιμάνι επεκτάθηκε, έγιναν επιχωματώσεις και έτσι ο Ι.Ναός έγινε μέρος της ξηράς.

Είναι το μοναδικό κτίσμα που επέζησε μετά από τον καταστρεπτικό σεισμό του 1953 και την πυρκαϊά που ακολούθησε και ισοπέδωσε το νησί.

Έχει χαρακτηριστεί ως αρχαίο ιστορικό μνημείο.

Είναι κτισμένος σε αναγεννησιακό ρυθμό και το ανακατασκευασμένο καμπαναριό του έχει βυζαντινό χαρακτήρα.
Πάνω από την είσοδο του, υπάρχει κτητορική επιγραφή στην οποίαν αναφέρεται ότι ο Άγιος Διονύσιος υπηρέτησε εδώ ως εφημέριος. Μάλιστα διάβασα ότι μέσα στον Άγιο Νικόλαο φυλάσσονται τα Ιερά Άμφια του Αγίου.

Βλέπετε το λάβαρο είναι μαύρο την Μ.Παρασκευή. Απ΄εδώ ξεκίνησε η λιτάνευση του Χριστού στις 2 η ώρα το μεσημέρι, που δυστυχώς δεν ζήσαμε...

Στην πλατεία βλέπουμε και το ορειχάλκινο άγαλμα της δαφνοστεφανωμένης Ελευθερίας του γλύπτη Γεωργίου Καστριώτη, που στην βάση του υπάρχουν κανόνια και είναι δωρεά της Αγνής Κύρου.

Μία στήλη αφιερωμένη στους Ζακυνθινούς ήρωες της Εθνικής Αντίστασης κατά τα έτη 1941-1944 που στην κορυφή της έχει ένα περιστέρι.

Επίσης η προτομή του σπουδαίου Ζακυνθινού μουσουργού Παύλου Καρρέρη ή Καρρέρ (1829-1896), ο οποίος υπήρξε ηγετική μορφή της Επτανησιακής μουσικής, με αριστοκρατική καταγωγή.

Η πλατεία Δ.Σολωμού κοσμείται από εξαιρετικά κτίρια που κτίστηκαν με αντισεισμικές προδιαγραφές και κράτησαν την αρχική αρχιτεκτονική τους όψη.

Το Δημαρχείο της πόλης, όπου με μεγάλα κεφαλαία γράμματα γράφει ένα απόσπασμα του Ζακυνθίου ποιητή Ανδρέα Κάλβου (1792-1869), από την ωδήν του «Εις Σάμον», " ΘΕΛΕΙ ΑΡΕΤΗΝ ΚΑΙ ΤΟΛΜΗΝ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ".

Όπως αντιλαμβάνεστε βρισκόμαστε σ΄ένα νησί, όπου υπήρξε σπουδαία πνευματική άνθηση, όπου γεννήθηκαν τόσοι πολλοί σπουδαίοι ποιητές, συγγραφείς, λογοτέχνες, λόγιοι και επαναστάτες!

Βλέπουμε το κτίριο του Βυζαντινού Μουσείου Ζακύνθου σε νεοκλασικό στυλ, που φιλοξενεί πλούσιες εκκλησιαστικές συλλογές και άλλα αξιόλογα εκθέματα. Χαρακτηριστική είναι η παραδοσιακή αρχιτεκτονική του με θολωτές στοές.

Το κτίριο της Εθνικής Τράπεζας, από τα λίγα κτίρια που επέζησαν από τον τρομερό σεισμό

Η Δημόσια ιστορική Βιβλιοθήκη της Ζακύνθου στεγάζεται στον α΄όροφο του Πνευματικού Κέντρου Ζακύνθου. Αριστερά της υπάρχει ο κινηματογράφος Φώσκολος και δεξιά της ένα καφέ, ο Κόκκινος Βράχος. Πιστεύω ότι την ονομασία αυτή την πήρε από το ομώνυμο θεατρικό έργο του Γρηγορίου Ξενοπούλου, ο οποίος γεννήθηκε μεν στην Κωνσταντινούπολη, αλλά έζησε τα παιδικά και τα εφηβικά του χρόνια στην Ζάκυνθο.

Τα περισσότερα έργα που έγραψε διαδραματίζονται εδώ.

Βλέπουμε μοβ κορδέλες στις κολώνες εις ένδειξιν πένθους

Η πλατεία Διονυσίου Σολωμού, φιλοξενεί πολιτιστικές και θρησκευτικές εκδηλώσεις, έχει καφέ και ρεστοράν και σ΄αυτήν αντηχούν παιδικές φωνούλες, που παίζουν εκεί ή κάνουν ποδήλατο.

Κι ένα μοντέρνο κτίριο-ξενοδοχείο

Ανεβαίνοντας τον πλακόστρωτο πεζόδρομο βρίσκουμε ταβέρνες, τσιπουράδικα, καφέ, παγωτά και καταστήματα με σουβενίρ.

Σύντομα φτάνουμε στην πλατεία Αγίου Μάρκου, η οποία διαδραμάτισε στο παρελθόν πρωταγωνιστικό ρόλο στην ζωή του νησιού, γιατί εδώ συγκεντρώνονταν όλοι οι λόγιοι και συζητούσαν.

Εδώ ξεσηκώθηκαν οι ποπολάροι το 1797 και έκαψαν το Libro d'oro της αριστοκρατίας, επί Ενετοκρατίας. Και πάλι θυμόμαστε τον Γρηγόριο Ξενόπουλο και το έργο του "Επαναστάτης ποπολάρος".

Όπου κι αν σταθείς στην Ζάκυνθο, δεν μπορεί, παρά να θυμάσαι τους σπουδαίους ανθρώπους που γέννησε.

Εδώ βρίσκεται και η μοναδική καθολική εκκλησία του νησιού, ο Άγιος Μάρκος από το 1518 ως παρεκκλήσι του μοναστηριού των Φραγκισκανών καλόγερων.

Δίπλα του το Μουσείο και το Μαυσωλείο Σολωμού, Κάλβου και επιφανών Ζακυνθίων.

Μια πινακίδα που απευθύνεται στους περαστικούς

και το εσωτερικό του Ναού

Από την πλατεία Αγίου Μάρκου στρίψαμε προς τα δεξιά, διασχίσαμε την οδό Μητροπόλεως

και επισκεφθήκαμε την Ιερά Μητρόπολη της Ζακύνθου για να προσκυνήσουμε τον Επιτάφιο. Εδώ, ο Επιτάφιος περιφέρεται στις 4 το πρωί, χαράματα προς Μ.Σάββατο.

Μία πινακίδα μας ενημερώνει για την αποπεράτωση του καμπαναριού.

Ο Ιερός Ναός της Μητροπόλεως, είναι αφιερωμένος στον Άγιο Νικόλαο των Ξένων. Η ονομασία αυτή, πιθανόν να προήλθε πριν από την έλευση των Ενετών, όταν στον αυλόγυρο της εκκλησίας έθαβαν τους ξένους ταξιδιώτες, κυρίως τους ναυτικούς.

Η Ιερά Μητρόπολις, εξαιρετική, με πλούσια εικονογράφηση και ο Επιτάφιος, ένα αριστούργημα ξυλογλυπτικής τέχνης. Εδώ δεν τον στολίζουν με λουλούδια και δεν έχει το κεντημένο πανί με την ταφή του Χριστού.
Εδώ υπάρχει μια αμφιπρόσωπη ξυλόγλυπτη εικόνα του νεκρού Χριστού, που ονομάζεται "Αμνός".

Ο Επιτάφιος είναι διακοσμημένος με κόκκινο βελούδο και φύλλα χρυσού.

Βλέπουμε την μητέρα του Χριστού Μater dolorosa (Παναγία του Πάθους) και γύρω μαύρα λάβαρο.

Αφού γίνει η περιφορά αυτού του Επιταφίου τα χαράματα στις 4 το πρωί, ο κόσμος συγκεντρώνεται στην πλατεία του Αγίου Μάρκου, όπου θα λάβει χώραν η πρώτη Ανάσταση (Γκλόρια) και το σπάσιμο των κανατιών, που πωλούνται σε πάγκους στην πλατεία.

Η οδός Αλεξ.Ρώμα είναι εμπορικός δρόμος και είναι μετά την πλατεία Αγ.Μάρκου

Ένας καλαίσθητος πάγκος με τοπικά προϊόντα

Και μια Pasteria, που ο κατάλογος της είναι πηγή έμπνευσης!

Εδώ και το κτίριο της περιφέρειας Ιονίων Νήσων. Μπροστά από το Επτανησιακής αρχιτεκτονικής κτίριο, υπάρχουν δύο προτομές. Αριστερά η προτομή του Κωνσταντίνου Λομβάρδου (1820-1888), Ζακυνθινού ιατρού και πολιτικού.

Δεξιά η προτομή του Διονυσίου Ρώμα (1771-1857), αριστοκράτη πολιτικού.

Τώρα θα ξεκινήσουμε από το ξενοδοχείο μας το Strada Marina και θα γνωρίσουμε την ομώνυμη παραλιακή οδό.

Οι ψαρόβαρκες ήταν αραγμένες λόγω της ημέρας. Όσα κτίρια σας δείχνω είναι παραλιακά.

Βλέπετε το Δημοτικό Σχολείο Άμμου, κτισμένο από το 1932, είναι από τα λίγα κτίρια που δεν γκρέμισε ο μεγάλος σεισμός του 1953, λόγω της άριστης κατασκευής του.

Η περιοχή εδώ λεγόταν Άμμος, από τα πρώτα χρόνια της Βενετοκρατίας, λόγω της μεγάλης αμμουδιάς που υπήρχε. Τώρα μπροστά από το σχολείο είναι το λιμάνι, η ονομασία όμως παρέμεινε.

Δίπλα από το σχολείο η προτομή του Ντίνου Κονόμου (1918-1990), λόγιου, συγγραφέα, άξιου συνεχιστή της πνευματικής Ζακυνθινής παράδοσης.

Και η προτομή του Γρηγόριου Ξενόπουλου, εξαιρετικού συγγραφέα και μυθιστοριογράφου (1867-1951) στον οποίον αναφέρθηκα παραπάνω. Στην βάση της στήλης της προτομής υπάρχει η εξής αφιέρωση " Στον Φαίδωνα, οι μαθηταί μέσης εκπαιδεύσεως Αθηνών Πειραιώς 1959-1960".

Για όσους δεν το ξέρουν, θα θυμίσω ότι ο Γρηγόριος Ξενόπουλος, όντας αρχισυντάκτης στο περίφημο περιοδικό "Η Διάπλασις των Παίδων", έστελνε τα κείμενα του και υπέγραφε με την φράση " Σας ασπάζομαι, Φαίδων".

Άρχισε να σουρουπώνει, τα φώτα άναψαν στο νησί. Λίγες φωτογραφίες από το μπαλκόνι του ξενοδοχείου

Και μ΄αυτό το μαγευτικό ηλιοβασίλεμα στο Zante, τελείωσε η πρώτη μέρα στο νησί, η ημέρα της Μ.Παρασκευής.

Το πρωί του Μ.Σαββάτου φωτογράφισα από το μπαλκόνι μας τον Άγιο Νικόλαο του Μώλου, όπου κρεμόταν πλέον το κόκκινο Αναστάσιμο λάβαρο. Ο Χριστός είχε αναστηθεί.

Μετά από ένα πλούσιο πρωινό, ξεκινήσαμε με το γκρουπ για να γνωρίσουμε την ύπαιθρο του νησιού. Αυτά θα σας τα δείξω στις επόμενες αναρτήσεις.

Όταν επιστρέψαμε το απόγευμα στην Χώρα, κατ΄ευθείαν πήγαμε στον μεγαλοπρεπή Ιερό Ναό του πολιούχου της Ζακύνθου Αγίου Διονυσίου, με το εντυπωσιακό του καμπαναριό.

Είναι από τα ελάχιστα κτίρια που έμειναν αλώβητα από τον μεγάλο σεισμό και την πυρκαϊά που ακολούθησε.

Στην εντυπωσιακή μαρμάρινη αγιογραφημένη είσοδο γράφει "Ιερά Αυτοκρατορική Μονή Στροφάδων και Αγίου Διονυσίου" και πάνω η εικόνα του Αγίου.

Μέσα στην εκκλησία ήταν σκορπισμένα φύλλα δάφνης, από την πρώτη Ανάσταση.

Η αργυρόγλυπτη Λάρνακα που φιλοξενεί το ιερό λείψανο του Αγίου Διονυσίου (1547-1624), ο οποίος ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογενείας, αλλά είχε από παιδί μία κλήση προς τον μοναχισμό.

Ήξερε άριστα την Ελληνική και την Λατινική γλώσσα καθώς και την Θεολογίαν. Από πολύ νέος αποποιήθηκε της περιουσίας του, την οποίαν άφησε στα δύο αδέλφια του.

Έγινε ιερέας, υπηρέτησε και στον Άγιο Νικόλαο του Μώλου και μετά Επίσκοπος Αιγίνης. Είναι από τους λαοφιλέστερους Αγίους.

Έξω από τον Ι.Ναό υπάρχουν δύο προτομές των, Μητροπολίτη Διονυσίου Γ΄ (1894-1933)

και του Μητροπολίτη Χρυσοστόμου Α΄(1934-1957)

Είχε πια νυχτώσει και επιστρέψαμε από την παραλία με κατεύθυνση την πλατεία Αγίου Μάρκου, όπου θα γινόταν η Ανάσταση της Μητροπόλεως. Στην παραλία τα καφέ και οι ταβέρνες ήταν φωτισμένες, γιορτινές.

Το βράδυ της Ανάστασης όλα τα κτίρια της πλατείας Διονυσίου Σολωμού, ήταν ωραία φωταγωγημένα!

Παρακολουθήσαμε την λειτουργία της Αναστάσεως, ακούσαμε και ψάλλαμε το "Χριστός Ανέστη".

Στο ξενοδοχείο σερβιρίστηκε η παραδοσιακή μαγειρίτσα και ο καθένας είχε στο τραπέζι ένα στρογγυλό τσουρεκάκι με κόκκινο αβγό.

Και πριν κοιμηθούμε οι τελευταίες βραδυνές φωτογραφίες από την όμορφη Ζάκυνθο!

Σας ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη σας!

Στις επόμενες αναρτήσεις θα σας ξεναγήσω στην ύπαιθρο του νησιού.