ΖΑΚΥΝΘΟΣ ( Ενδοχώρα και παραλίες)

Κάνετε κλικ για μεγέθυνση της κάθε φωτογραφίας.

Click photo to enlarge.

Στην προηγούμενη ανάρτηση μου σας γνώρισα την υπέροχη πόλη της Ζακύνθου, την πρωτεύουσα του νησιού.
Σήμερα θα κάνουμε μία βόλτα στην καταπράσινη ενδοχώρα του, που είναι γεμάτη από ελαιώνες, αμπέλια, πεύκα και λουλούδια!

Υπάρχουν εξαιρετικού ενδιαφέροντος μοναστήρια, όμορφα χωριουδάκια, γραφικοί οικισμοί και γύρω τους ένα απέραντο γαλάζιο!

Το πούλμαν πήγε παράλληλα με το μικρό ποταμάκι στην Χώρα,

διέσχισε την καταπράσινη ύπαιθρο

και μετά από 9 χλμ.έκανε μία σύντομη στάση στην πανέμορφη, δημοφιλέστερη και κοσμοπολίτικη παραλία του Λαγανά.

Στα ρηχά, ζεστά και καταγάλανα νερά του Λαγανά, φιλοξενείται και γεννάει τα αυγά της η χελώνα Caretta- Caretta κατά τους θερινούς μήνες και συγκεκριμένα στο νησί Μαραθονήσι, γι αυτό και απαγορεύονται τα θαλάσσια σπορ. Καραβάκια με γυάλινο πάτο κάνουν βόλτες τον κόσμο στον κόλπο, γιατί έτσι μπορούν να συναντήσουν χελώνες να κολυμπούν.

Το ακατοίκητο νησί με τις αμμώδεις παραλίες, το Μαραθονήσι της χελώνας. Μπορείτε να το επισκεφθείτε με βάρκες ή από τον Λαγανά ή από το Κερί.

Ο Λαγανάς είναι πολύβουος, γεμάτος νυχτερινά κέντρα με ξέφρενη διασκέδαση ως το πρωί. Ο κεντρικός του δρόμος που οδηγεί στην παραλία, είναι γεμάτος μαγαζιά. Μια τελευταία φωτογραφία της όμορφης παραλίας

και το πούλμαν μας πάει στο χωριό Μαχαιράδο του Δήμου Αρτεμισίων. Εδώ θα επισκεφθούμε την εκκλησία της Αγίας Μαύρας.

Ένα εκκλησάκι

και η κεντρική πλατεία, όπου το Δημαρχείο.

Στον κήπο του, η προτομή του Εθνικού μας ποιητή Διονυσίου Σολωμού και μία στήλη με στίχους από τον Ύμνο στην Ελευθερία του ποιητή "Εάν μισούνται ανάμεσα τους, δεν τους πρέπει ελευθεριά".

Η είσοδος του Ι.Ν. της Αγίας Μαύρας.

Το πυργοειδές βενετσιάνικο καμπαναριό της από το 1805, ύψους 37 μ., χαρίζει επιβλητικότητα στην απλή εκκλησία και οι -4- καμπάνες του φημίζονται για τον εξαιρετικό ήχο τους!

Ο περίβολος του Ναού.

Ο Ναός καταστράφηκε πολλές φορές από σεισμούς και πυρκαϊά, αλλά οι κάτοικοι τον αναστήλωσαν και θα εκπλαγείτε από την ομορφιά και τους θησαυρούς της εκκλησίας!

Το χρυσόγλυπτο τέμπλο και οι τοιχογραφίες σπουδαίων ζωγράφων!

Η θαυματουργή εικόνα της Αγίας Μαύρας που ανεβρέθη το 1620 από βοσκό, βρέθηκε ανέπαφη, πιθανότατα επιζωγραφισμένη σε παλαιότερη εικόνα της Αγίας, που είχε επιχρυσωθεί το 1896 με δαπάνη της βασίλισσας Όλγας.

Δεξιά της το πορτραίτο της Δούκισσας της Ρωσσίας Όλγας Κωνσταντίνοβα, που με τον σύζυγο της ευεργέτησαν τον Ιερό Ναό της Αγίας Μαύρας.

Στις επόμενες φωτογραφίες βλέπετε μερικούς από τους θησαυρούς του Ναού.

Φεύγοντας από την Αγία Μαύρα είδαμε από το πούλμαν την εκκλησία του Αγίου Νικολάου του Κοιλιωμένου με το χωριστό καμπαναριό, που κτίστηκε από πέτρα το 1893

και το γυναικείο Μοναστήρι της Παναγίας Ελευθερώτριας, που βρίσκεται στο χωριό Λαγοπόδο, δίπλα στο Μαχαιράδο και που ιδρύθηκε το 1962. Φημίζεται για τα υφαντά που κάνουν οι μοναχές.

Στην συνέχεια διασχίσαμε μια καταπράσινη περιοχή, ανεβαίνοντας προς τα ορεινά, στο βόρειο μέρος του νησιού.

Έχουμε φτάσει σε ένα ορεινό χωριό της Ζακύνθου, στην Εξωχώρα, που βρίσκεται εδώ από τον 16ο αιώνα και έχει 100 περίπου κατοίκους.

Η κεντρική πλατεία του χωριού με έναν τεράστιο πλάτανο και παγκάκια στην σκιά του και ο εντυπωσιακός Ι.Ν. του Αγίου Νικολάου. Είναι από τα λίγα χωριά της Ζακύνθου, που δεν ισοπέδωσε ο φονικός σεισμός του 1953.

Εδώ υπάρχουν υπεραιωνόβιες ελιές, πραγματικά μνημεία της φύσης!

Δίπλα στην μεγαλύτερη ελιά υπάρχει και ένα Ηρώον που γράφει " Ή ΤΑΝ Ή ΕΠΙ ΤΑΣ". Να σας θυμίσω ότι την φράση αυτή την έλεγαν οι Σπαρτιάτισσες μητέρες στα παιδιά τους, όταν τους έδιναν την ασπίδα για τον πόλεμο και σήμαινε να επιστρέψει είτε με την ασπίδα του ζωντανός, είτε πάνω σε αυτή...

Λίγο πιο κάτω έχει δύο στίχους από τον Εθνικό μας Ύμνο "Σε γνωρίζω από την κόψη του σπαθιού την τρομερή, σε γνωρίζω από την όψη που με βια μετράει την γη" και αριστερά γράφει 1940 Τεπελένι και δεξιά 1821 Μεσολόγγι. Γύρω από το Ηρώον αναφέρονται οι Θερμοπύλες, ο Γράμμος, ο Μαραθώνας.

Εδώ ο επισκέπτης μπορεί να αγοράσει ντόπιο λάδι, μέλι και κρασιά.

Η Εξωχώρα έχει κι άλλα αξιοθαύμαστα μνημεία, όπως τα πέτρινα πηγάδια της! Κάθε σπίτι είχε το δικό του πηγάδι. Σήμερα τα περισσότερα στέρεψαν, αλλά πολλά προσφέρουν ακόμα το δροσερό τους νερό.

Στον δρόμο με τα πηγάδια γνώρισα μια γλυκύτατη και φιλόξενη κυρία, που μου μίλησε για τον τόπο της.

Και να τα πέτρινα πηγάδια "πνιγμένα" κυριολεκτικά από τα αγριολούλουδα της Πασχαλινής ανοιξιάτικης φύσης!

Μια μικρή βόλτα στο χωριό με τα γραφικά δρομάκια και τα παλιά σπίτια

Σύκα, λεμόνια λουλούδια φυτρωμένα στους πέτρινους τοίχους των σπιτιών, καλοσυνάτοι και φιλόξενοι άνθρωποι, που μας καλούσαν για κέρασμα!

Κι ένα χαριτωμένο σκυλάκι, τόσο φιλικό, όσο οι κάτοικοι της Εξωχώρας!

Η εγγονή μου, η μικρή Μάγδα, ακούμπησε στο τραπεζάκι του πούλμαν μερικές μαργαρίτες, ενθύμιο από το γραφικό και λουλουδιασμένο χωριό!

Στην επόμενη φωτογραφία βλέπουμε ένα αμπελάκι

και αμέσως μετά μέρος του δάσους που κάηκε.

Πολύ σύντομα φτάσαμε στην Ιερά Μονή Αναφωνήτριας από το 1429. Ιδρύθηκε από τον Λεονάρδο Γ΄Τόκκο, κόμητα του Παλατίνο Κεφαλληνίας και Ζακύνθου και από τη σύζυγό του Λάππα. Είναι κτισμένη σ΄ένα απέραντο πευκοδάσος.

Χαρακτηριστικός είναι ο αμυντικός Πύργος της Μονής, που σήμερα είναι καμπαναριό.

Η είσοδος είναι θολωτή. Στο ένα τοίχο υπάρχει η Ελληνική σημαία και δίπλα της μια μαρμάρινη πλάκα με χαραγμένα τα εξής: Το χέρι τούτο που κρατά και σφίγγει το δικό μου, μου σκότωσε μου ορφάνεψε το μόνο μου αδελφό. Δ.Γ.

Στον Ιερό αυτόν Ναό, συρρέουν πολλοί προσκυνητές για να προσκυνήσουν την Παναγία, η εικόνα της οποίας ήρθε με θαυμαστό τρόπο από την Κωνσταντινούπολη.

Ο Ιερός Ναός

Επίσης εδώ στην Μονή, έζησε ο πολιούχος Άγιος της Ζακύνθου Διονύσιος, ως ηγούμενος κατά τον 16ο αιώνα. Ήρθε λοιπόν ο φονιάς του αδελφού του, εξομολογήθηκε στον Άγιο το αμάρτημα του κι εκείνος τον συγχώρεσε.

Όλες οι μαρμάρινες επιγραφές του Ιερού Ναού, αναφέρονται σ΄αυτό το γεγονός.

Ο περίβολος του Ναού

Η σκάλα του Πύργου

Κι ένα μικρό εκκλησάκι, λιτό, γράφει απ έξω ότι οικοδομήθηκε το 1957 από τον μοναχό Γεράσιμο, ετών 23.

Έξω από την εκκλησία υπάρχει ένας ωραίος τόπος αναψυχής,

όπου ένα συμπαθητικό τετράποδο απολάμβανε τα χάδια μικρών και μεγάλων.

Το πούλμαν συνέχισε για την πιο ξακουστή παραλία της Ζακύνθου, γνωστή σ΄όλο τον κόσμο, το Ναυάγιο!

Διασχίσαμε ένα ωραίο πευκοδάσος και κάποια στιγμή φάνηκε η θάλασσα

Κι εδώ σου κόβεται η ανάσα! Απέραντο γαλάζιο και πεύκα! Είχε τόσα αυτοκίνητα που το πούλμαν δεν μπορούσε να πλησιάσει στο μικρό πάρκινγκ. Μας άφησε σ΄ένα κατηφορικό δρόμο. Εκεί στην άκρη του γκρεμού, είναι μία τσιμεντένια βάση με κάγκελα, απ όπου βλέπεις από ψηλά την όμορφη παραλία Ναυάγιο.
Περιμένεις αρκετή ώρα την σειρά σου και δεν έχεις την πολυτέλεια να σταθείς πάνω από ένα λεπτό και να κάνεις πολλά κλικ με την φωτογραφική σου. Μία φωτογραφία στα γρήγορα και μετά ο επόμενος:)

Στην σκάλα είχε κλειδαριές αγάπης, μιας κι έγινε κι αυτό μόδα σ΄όλη την Ευρώπη.

Η δική μου φωτογραφία

Αφού φωτογράφισα γρήγορα-γρήγορα, στάθηκα παραδίπλα στο πεζουλάκι του γκρεμού, και φωτογράφισα με την ησυχία μου την, εκπληκτικού χρώματος, θάλασσα!

Κι εδώ πωλούνται τοπικά προϊόντα

Όλα μαζί τα πούλμαν ήρθαν, κι όλα μαζί έφυγαν. Τελευταία μου φωτογραφία ο πάγκος με τα προϊόντα, χωρίς επισκέπτες.

Το πούλμαν συνέχισε, διασχίζοντας την περιοχή των Βολιμών, μία ημιορεινή διαδρομή, καταπράσινη!

Περάσαμε δίπλα από το Askos Park, ένα πέτρινο πάρκο με 200.000 φυτά και πολλά είδη ζώων.

Σε λίγο κατεβήκαμε στην θάλασσα, στον Άγιο Νικόλαο Βολιμών. Είναι ένα μικρό φυσικό λιμάνι που φιλοξενεί ψαρόβαρκες και πλοιάρια που κάνουν βόλτα στις Γαλάζιες Σπηλιές.

Διάβασα δε ότι από τον Μάιο μέχρι τον Οκτώβριο φεύγει απ εδώ πλοίο για την Κεφαλλονιά. Κατά μήκος της παραλίας έχει πολλά ταβερνάκια, καφέ και σουβενίρ.

Η βραχονησίδα απέναντι είναι ο Άγιος Νικόλαος και υπάρχουν εκεί ερείπια μιας εκκλησίας του 17ου αιώνα. Στο ψηλότερο μέρος της νησίδας, υπάρχει και μία βαρδιόλα (παρατηρητήριο) για τον έλεγχο της ναυσιπλοΐας.

Ανεβήκαμε στην βάρκα με τον γυάλινο πάτο

Τα τυρκουάζ νερά της είναι πεντακάθαρα και διαυγή!

Ξεκινήσαμε για να γνωρίσουμε τις γαλάζιες σπηλιές. Είναι φυσικοί σχηματισμοί, όπου το νερό εκεί έχει ένα θαυμάσιο χρώμα!

Φύγαμε ενθουσιασμένοι, μετά την όμορφη βαρκάδα! Ήταν αργά το απόγευμα και το πούλμαν κατευθύνθηκε προς την πόλη της Ζακύνθου, περνώντας δίπλα από όμορφες παραλίες.

Την επομένη μέρα το πρωί επισκεφθήκαμε τον λόφο Στράνη, που απέχει 2 χλμ. από την πόλη. Είναι ένας καταπράσινος και λόφος με πεύκα και ελιές, στον οποίον ο Εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός εμπνεύστηκε και έγραψε τον Εθνικό μας ύμνο και τους Ελεύθερους Πολιορκημένους.

Στο κέντρο του λόφου υπάρχει η προτομή του Διονυσίου Σολωμού και κάτω απ αυτήν γράφει με κεφαλαία γράμματα "ΧΑΙΡΕ Ω ΧΑΙΡΕ ΛΕΥΤΕΡΙΑ".

Η θέα από τον λόφο Στράνη είναι εξαιρετική! Υπάρχουν γύρω πολύ ωραία σπίτια με πολύ πράσινο!

Πολύ κοντά στον Λόφο Στράνη είναι η Μπόχαλη, η πιο παλιά συνοικία της Ζακύνθου. Εδώ είχαν τα εξοχικά τους οι αριστοκράτες του νησιού.
Η Μπόχαλη μου θυμίζει πολύ έντονα το έργο του Γρηγόρη Ξενόπουλου "Επαναστάτης Ποπολάρος", όπου η κοντέσσα είχε το εξοχικό της.

Έχει μια θαυμάσια θέα στην πόλη!

Στην Μπόχαλη δεσπόζει ο Ιερός Ναός της Ζωοδόχου Πηγής με το παλιό ξυλόγλυπτο τέμπλο και την εικόνα της Παναγίας που έχει επενδυθεί με ασήμι. Η εικόνα αυτή χρονολογείται από το 848.

Τα πολύχρωμα βιτρό παράθυρα του Ναού, σε συνδυασμό με τις αχτίδες του ήλιου, χαρίζουν εντυπωσιακές αντανακλάσεις στο εσωτερικό του!

Στην Μπόχαλη, ανεβαίνοντας ένα ανήφορο, φτάνεις στο Βενετσιάνικο Κάστρο, μέσα στο οποίο στα χρόνια της Ενετοκρατίας υπήρχε η πρωτεύουσα του νησιού.
Το Κάστρο ήταν κλειστό.

Μια όμορφη θέα από το Κάστρο

και ο Ιερός Ναός της Ζωοδόχου Πηγής, όπως φαίνεται από ψηλά

Εδώ τελείωσε το οδοιπορικό μας στην πανέμορφη Ζάκυνθο, στο Φιόρο του Λεβάντε!

Σας ευχαριστώ θερμά για την παρουσία σας!