Οδοιπορικό στον Ασπροπόταμο - Μέρο μέσω Καστανιάς)

Κάνετε κλικ για μεγέθυνση της κάθε φωτογραφίας.

Click photo to enlarge.

Σήμερα σας καλώ για ένα οδοιπορικό στα χωριά του Ασπροποτάμου, που βρίσκονται στην αγκαλιά της Πίνδου!
Η εκδρομή μας εκεί έγινε αρχές Νοεμβρίου του 2014.

Ο Ασπροπόταμος δεν είναι άλλος, παρά ο Αχελώος, στην αρχική του διαδρομή. Ο δεύτερος μεγαλύτερος ποταμός στην Ελλάδα μας, μετά τον Αλιάκμονα. Διάβασα δύο εκδοχές για την ονομασία "Ασπροπόταμος".
Η μία είναι ότι πήρε αυτό το όνομα από τους άσπρους αφρούς του και η άλλη από τα λευκά του βότσαλα.
Πάντως και οι δύο εκδοχές αγγίζουν την πραγματικότητα, όπως διαπίστωσα.

Ο Αχελώος έχει μήκος 220 χλμ. Πηγάζει από την οροσειρά της Πίνδου και συγκεκριμένα από το όρος Λάκμος (Περιστέρι), νοτιοδυτικά του Μετσόβου και χύνεται στο Ιόνιο Πέλαγος, αφού διασχίσει προηγουμένως πέντε νομούς: Τρικάλων, Καρδίτσας, Άρτας, Ευρυτανίας και Αιτωλοακαρνανίας.

Δείτε στον χάρτη τα χωριά, γιατί έτσι θα επιλέξετε και την διαδρομή που προτιμάτε.

Μην ξεχνάτε ότι όλη αυτή η μαγευτική διαδρομή, ανήκει στην μεγαλύτερη οροσειρά της Ελλάδας, στην Πίνδο!
Αυτό σημαίνει ατελείωτα δάση ελάτης, οξιάς, βαλανιδιάς,πεύκης, χαράδρες, ποτάμια, υψηλές βουνοκορφές, καταρράκτες, πέτρινα παλιά γεφύρια και εξωκλήσια!

Ειδικά το φθινόπωρο, υπάρχει μία έκρηξη χρωμάτων! Γι αυτό και το επιλέγουμε για τις εκδρομές μας στα βουνά.

Εμείς είχαμε δύο σημεία εκκίνησης για τα χωριά του Ασπροποτάμου. Την Καλαμπάκα, που θα δείτε σήμερα και το Μέτσοβο που θα δείτε στην επόμενη ανάρτηση. Και οι δύο διαδρομές, είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσες και πανέμορφες!

Πριν φτάσουμε στα Μετέωρα στρίψαμε δεξιά και διασχίσαμε την γέφυρα Μουργκάνι πάνω από τον Πηνειό ποταμό.

Εκεί υπάρχει και η ενημερωτική πινακίδα

Πρέπει να θυμάστε ότι, βενζινάδικο υπάρχει στο Μουργκάνι κι αν ξεχαστείτε, στον οικισμό Αμπέλια, προς τα αριστερά της γέφυρας. Μετά δεν θα βρείτε βενζίνη σε κανένα από τα χωριά.

Εμείς στρίψαμε δεξιά προς Καστανιά, αφού γεμίσαμε το ρεζερβουάρ σε ένα πρατήριο ΕΛΙΝ στα Αμπέλια, όπου η ιδιοκτήτρια είναι μια εξαιρετικά φιλόξενη κυρία, βλάχα στην καταγωγή.

Η φθινοπωρινή μαγεία είχε αρχίσει. Κάποιος είχε αφήσει σε ένα πάγκο άγρια μανιτάρια.

Στους βουνίσιους δρόμους, ποτέ δεν νιώθεις μοναξιά :)

Χωριουδάκια φωλιασμένα στις πλαγιές των βουνών.

Δεξιά μας η Casa di Calo, μια πολύ περιποιημένη φάρμα με άλογα για τουριστικούς περιπάτους, με ξενώνα και εστιατόριο.

Μετά από ανάβαση 30 χλμ.στο πολύχρωμο, από το φθινόπωρο, βουνό, φτάσαμε στην Καστανιά Καλαμπάκας.

Πανέμορφο βλαχοχώρι, περιτριγυρισμένο από δάσος μεγάλης βιοποικιλότητας και με γάργαρα νερά που τρέχουν ασταμάτητα!

Εδώ τον χειμώνα μένουν 150 άνθρωποι, ενώ το καλοκαίρι ξεπερνούν τους 1.200 κατοίκους. Υλοτόμοι και κτηνοτρόφοι κατά κύριον λόγον.

Πέτρινα αρχοντικά, σπίτια γεμάτα λουλούδια, πλακόστρωτοι δρόμοι και το πολύχρωμο βουνό, συνθέτουν ένα μαγευτικό πίνακα!

Όπως προκύπτει κι από την ονομασία του χωριού, η Καστανιά είναι γεμάτη από καστανιές. Γι αυτό, κάθε χρόνο γίνεται γιορτή του κάστανου, η οποία διοργανώνεται από τον Μ.Ε.Σ. Καστανιάς "Ο Στίνος" και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία αν κρίνω από τις φωτογραφίες που υπάρχουν στο διαδίκτυο!

Δυστυχώς, εμείς πήγαμε εκεί μία εβδομάδα αργότερα.
Μια πέτρινη βρύση με δροσερό νεράκι του βουνού,

και μετά ο δρόμος μας οδήγησε στον Ι.Ν.Μεταμορφώσεως του Σωτήρος (Αγιά Σωτήρα), όπου γίνεται το πανηγύρι για την πολιούχο της Καστανιάς, Αγία Παρασκευή.

Εικάζω ότι, πρέπει να κτίστηκε το χωριό μετά το 1943, γιατί το έκαψαν οι Γερμανοί.
Από την καταστροφή, χάθηκαν υπέροχα αρχοντικά, όπου τρεις μήνες πριν την φωτιά, είχε γίνει το Βαλκανικό Συνέδριο.

Είδα στο διαδίκτυο φωτογραφίες ιστορικές από τα τέλη του 19ου αιώνα, όπου οι κάτοικοι της Καστανιάς ήταν ευρωπαϊκά ντυμένοι, κομψότατοι!

Διάβασα ότι στην περίοδο της Τουρκοκρατίας, ένας Καστανιώτης ομογενής, ο Δημοστέργιος, ίδρυσε την ομώνυμη Σχολή απ΄όπου αποφοίτησαν σπουδαίοι επιστήμονες!

Περπατώντας στα γραφικά δρομάκια, είδαμε το παλιό να συνυπάρχει αρμονικά με το καινούργιο!

Ένα δάφνινο στεφάνι για τα θύματα της Εθνικής Αντίστασης στην Καστανιά.

Ανηφορίζοντας, μια από τις πολλές πέτρινες βρύσες

και ψηλά ο Ιερός Ναός του Αγίου Γεωργίου (ευχαριστώ την εφημερίδα "Μετέωρα" για την πληροφορία).

Το αστυνομικό τμήμα, κλειστό και έρημο.

Το ίδιο και το κέντρο Υγείας, όπως μας είπε ένας ηλικιωμένος κάτοικος. Μακάρι στα δύο χρόνια που πέρασαν, να πληρώθηκε η θέση του αγροτικού γιατρού στο χωριό.

Στην πλατεία Ντάφη της Καστανιάς, υπάρχει ένας ανδριάντας με την προτομή του Διονυσίου Πύρρου του Θεταλλού, ο οποίος γεννήθηκε στην Καστανιά και υπήρξε ιερωμένος, ιατρός, συγγραφέας και φιλόσοφος.

Άλλο ένα μνημείο για τους νεκρούς ήρωες στρατιώτες.

Πριν φύγουμε απολαμβάνουμε από την πλατεία, την όμορφη θέα, προς τα βουνά και τις κόκκινες στέγες των σπιτιών.

Κατηφορίσαμε το πλακόστρωτο δρομάκι

Ήπιαμε δροσερό νεράκι από την βρύση

και φύγαμε ακούγοντας τον ήχο των γάργαρων βουνίσιων νερών, που έτρεχαν στην ρεματιά...

Συνεχίσαμε την άνοδο στο βουνό, μαγεμένοι από τα χρώματα του δάσους!
Αριστερά του δρόμου, κάτω, στις πλαγιές του βουνού, είναι το χωριό Αμάραντος, από το λουλουδάκι αμάραντο που φυτρώνει εκεί.Παλιά βλάχικη ονομασία «Βενδίστα».

Πνιγμένος στα έλατα και σε υψόμετρο 950 μ. Εδώ βρίσκονται παιδικές κατασκηνώσεις, καθώς και προσκοπικές.

Η ανάβαση συνεχίζεται και δεν χορταίνω να βλέπω και να φωτογραφίζω την υπέροχη φύση!

Αυτό το πανέμορφο δάσος το δώρισαν οι Καστανιώτες στον βασιλέα Γεώργιο Α΄όταν τους επισκέφτηκε το 1881, επειδή του άρεσε πολύ. Έκτοτε λέγεται Βασιλικό Δάσος.

Είναι φθινόπωρο, αλλά οι κορυφές της Νότιας Πίνδου, είναι ήδη χιονισμένες.

Ενώ βρισκόμασταν στον αυχένα του βουνού, στα 1.400 μ., τώρα ο δρόμος κατηφορίζει.

Κατεβήκαμε στα 1.100 μ. στον δασικό οικισμό "Κουκουφλί" που σημαίνει φωλιά του κούκου.
Ένα ονειρεμένο μέρος, με ξύλινα και πέτρινα σπιτάκια, δίπλα στον Ασπροπόταμο.

Ο Ασπροπόταμος και οι εγκαταστάσεις, είναι δίπλα στον δρόμο. Σε μια όμορφη λιμνούλα ζουν νεροκότσυφες.

Ένα ξύλινο γεφυράκι οδηγεί στο δάσος

και κάτω απ΄αυτό, τρέχει το ποτάμι με τους λευκούς του αφρούς και τα λευκά του βότσαλα!

Εδώ δημιουργήθηκε ένας πεστροφογεννητικός σταθμός το 1973 από το Δασαρχείο Καλαμπάκας, με σκοπό την παραγωγή ιχθυδίων αυτόχθονης πέστροφας για τον εμπλουτισμό των ορεινών ρεμάτων της περιοχής, αλλά και των υπολοίπων περιοχών της χώρας, όπου υπάρχουν κατάλληλες προς τούτο συνθήκες.
Όλες αυτές οι πολύτιμες πληροφορίες είναι γραμμένες σε δύο μεγάλες πινακίδες του Δασαρχείου.

Τα πολύχρωμα δασικά ξύλινα σπιτάκια, είναι πάνω στον δρόμο,

καθώς επίσης και ο πεστροφογεννητικός σταθμός, ακριβώς απέναντι από τα σπιτάκια, κυριολεκτικά μέσα στα έλατα!

Όλα αυτά τα δάση εκτός από την πλούσια βιοποικιλότητα των δέντρων, έχουν και πλούσια πανίδα, η οποία περιλαμβάνει όλα τα είδη των ζώων, από πουλιά μέχρι μεγάλα θηλαστικά, όπως η αρκούδα.

Πλάι στο ποτάμι

υπάρχουν κατατοπιστικές πινακίδες

Πάμε προς Δολιανά, αλλά θα στρίψουμε σε ένα χωματόδρομο 500 μ. για να βρούμε το εντυπωσιακό Μοναστήρι του Τιμίου Σταυρού με τους 13 τρούλους!!!
Είναι κι αυτό "κρυμμένο" στα έλατα γι αυτό δεν διακρίνεται από τον δρόμο, αν και είναι κτισμένο στα 1150 μ.

Μόλις διαβάσαμε αυτήν την πινακίδα, στενοχωρηθήκαμε πολύ. Είχαμε έρθει 4 ημέρες μετά το κλείσιμο της Μονής.
Αυτό σήμαινε ότι θα την βλέπαμε από μακριά.

Ένα εικονοστάσι

ένας μικρός ανήφορος και μετά το αρχιτεκτονικό αριστούργημα του 17ου αιώνα με την κλειστή εξώπορτα.

Από τους πιο εντυπωσιακούς ναούς, ένα στολίδι βυζαντινό της πατρίδας μας!

Πέρασα το χέρι μου με την φωτογραφική, μέσα από τα κάγκελα.

Συνεχίζοντας το οδοιπορικό μας στην μαγευτική Νότια Πίνδο, συναντήσαμε τον χώρο αναψυχής της Πολυθέας.
Η Πολυθέα είναι ένα ακόμη από τα βλάχικα χωριά του Ασπροποτάμου. Βρίσκεται κοντά στην συμβολή του Ασπροπόταμου με το Κρανιώτικο και το Χαλικιώτικο ρέμα, στα Τρία Ποτάμια.

Όλα αυτά τα χωριά, τον χειμώνα έχουν ελάχιστους κατοίκους, αλλά το καλοκαίρι αποτελούν τόπους παραθερισμού.

Εδώ το ποτάμι κυλά αφρισμένο, ανάμεσα σε χοντρά άσπρα βότσαλα, υπάρχουν παγκάκια, τραπεζάκια και μια πέτρινη βρύση κι όλα αυτά κάτω από πλατάνια!

Εκεί κοντά βρίσκεται και ο Πύργος Μαντάνια, ένα ξενοδοχείο μέσα στο δάσος και δίπλα στα Τρία Ποτάμια.

Συνεχίσαμε στο όμορφο βουνό, πάντα σε υψόμετρο 1100 μ.

Φτάσαμε στην διασταύρωση, όπου υπάρχουν ενημερωτικές πινακίδες.

Εμείς κατευθυνθήκαμε προς Πύλη Τρικάλων και στα 7 χλμ. από την διασταύρωση, απολαύσαμε μια ωραία εικόνα του χωριού Αγίας Παρασκευής (Τζούρτζιας), στα 950 μ. Εδώ μένουν βλαχόφωνοι, στην πλειοψηφία τους κτηνοτρόφοι.

Λίγο παρακάτω ο Αχελώος (Ασπροπόταμος), κυλάει οφιοειδώς στην πλατιά χαράδρα!

Δεν θα σας κουράσω άλλο. Στην επόμενη ανάρτηση, θα δούμε κι άλλες ομορφιές της περιοχής.

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την επίσκεψη σας!