Αξιοθέατα της Πύλης Τρικάλων

Κάνετε κλικ για μεγέθυνση της κάθε φωτογραφίας.

Click photo to enlarge.

Σήμερα θα γνωρίσουμε την Πύλη Τρικάλων.

Μας καλωσορίζει μια μεγάλη πινακίδα

Το ενδιαφέρον αυτό χωριό, απέχει 18 χλμ. από τα Τρίκαλα και είναι η πύλη, η πόρτα που μας οδηγεί από την πεδινή Θεσσαλία, στα βουνά της Πίνδου.

Δεξιά και αριστερά της βρίσκονται τα βουνά Κόζιακας και Ίταμος και την διασχίζει ο ποταμός Πορταϊκός ή Πορτιάτης, παραπόταμος του Πηνειού ποταμού.

Τέσσερις γέφυρες διασχίζουν τον Πορτιάτη. Γέφυρες, που αποτελούν εξαιρετικά μνημεία της πατρίδας μας!

Και ξεκινώ με την γέφυρα του Αγίου Βησσαρίωνα, την οποίαν κατασκεύασε με δική του μέριμνα το 1527 μ.Χ. ο τότε Μητροπολίτης Λαρίσης και μετέπειτα Πολιούχος των πόλεων Τρικάλων, Καλαμπάκας και Πύλης Άγιος Βησσαρίων,

για την γεφύρωση του ποταμού, επί της μοναδικής τότε και μέχρι περίπου το πρώτο τέταρτο του 20ου αιώνα, οδού σύνδεσης της Θεσσαλίας με την Ήπειρο.

Ανοιγμα τόξου (28,76 μέτρα)
Υψος τόξου (12,77)
Μήκος Γέφυρας (65,67)
Υλικό Κατασκευής: Ψαμμίτης και ασβεστόλιθος.

Τα στοιχεία αυτά υπάρχουν αναλυτικά, στην πινακίδα, δίπλα από την γέφυρα.

Στο πλάι της γέφυρας, υπάρχει εντοιχισμένη μαρμάρινη επιγραφή.

Η είσοδος του πέτρινου μονότοξου γεφυριού, με το ημικυκλικό τόξο!

Πόσο επιβλητικό!

Γύρω από το γεφύρι υπάρχει ένας θαυμάσιος χώρος αναψυχής, με καφέ, ξύλινα τραπέζια και μικροπωλητές.

Μικροί καταρράκτες με καταγάλανα νερά, χαρά Θεού! Τα νερά του Πορταϊκού είναι πεντακάθαρα, απεδείχθη από την εξέταση του νερού.

Τώρα θα δούμε την μοντέρνα κρεμαστή πεζογέφυρα του Πορταϊκού, η οποία έγινε το 1981, έχει μήκος 120 μ., πλάτος 2 μ. και ύψος από την κοίτη του ποταμού 7,5 μ. ενώ οι πυλώνες της φθάνουν σε ύψος τα 16 μ.

Η πεζογέφυρα αυτή, οδηγεί τον διαβάτη στην απέναντι όχθη, όπου υπάρχει ένας παλαιός οικισμός, η Πόρτα Παναγιά, γνωστός στους βυζαντινούς χρόνους ως "Μεγάλαι Πύλαι".

Για όσους θέλουν να επισκεφθούν τον Ιερό Ναό Πόρτας Παναγιάς με το αυτοκίνητο τους, υπάρχει λίγο παρακάτω η αμαξιτή γέφυρα Γκίκα, η οποία έγινε το 1960 και έχει μήκος 170 μ.

Αυτήν την γέφυρα διασχίσαμε και στο τέλος της, στρίψαμε αριστερά για να επισκεφθούμε τον Ι.Ν.Πόρτας Παναγιάς.

Ο οικισμός, όπου υπάρχουν και μερικές θέσεις παρκαρίσματος.

Στην είσοδο ένα εικονοστάσι με την Παναγία της Πόρτας.

Ο Ι.Ν. της Πόρτας Παναγιάς, από το 1283, άλλοτε καθολικό της σταυροπηγιακής μονής Μεγάλων Πυλών, η οποία ιδρύθηκε από τον σεβαστοκράτορα Ιωάννη Άγγελο Κομνηνό Δούκα.
Τότε την αποκαλούσαν " Ιερά Μονή της Ακαταμάχητου Θεοτόκου των Μεγάλων Πυλών".
Η μονή είχε πολλά κτήματα, τα οποία, μετά την διάλυση της από την Τουρκοκρατία, δόθηκαν στους κατοίκους της Πόρτας.

Στην είσοδο του περιβόλου βρίσκεται το αρχονταρίκι, ο χώρος δηλαδή υποδοχής των επισκεπτών.

Ο Ιερός Ναός είναι τρίκλιτη βασιλική, με μια ιδιαίτερη αρχιτεκτονική. Έχει μια εξαιρετική εξωτερική διακόσμηση, λεπτομέρειες της οποίας, μπορείτε να δείτε στις επόμενες φωτογραφίες μου.

Η είσοδος, δυστυχώς κλειστή.
Διάβασα ότι μια πυρκαϊά του 1855, κατέστρεψε ένα μεγάλο μέρος του γλυπτού διακόσμου του ναού.
Σώζονται ωστόσο δύο μεγάλες ψηφιδωτές εικόνες της Παναγίας και του Χριστού, οι οποίες είναι τοποθετημένες αντίθετα απ ότι ορίζεται στους ορθοδόξους ναούς, δηλαδή αριστερά της Ωραίας Πύλης είναι η εικόνα του Χριστού και δεξιά της Παναγίας.

Μια τελευταία ματιά στον περιβάλλοντα χώρο του Ναού. Εδώ πρέπει να πούμε ότι Ο Ιερός Ναός Πόρτας Παναγιάς, από το 1843 ανήκει στην Ιερά Μονή Αγίου Βησσαρίωνος Δουσίκου.

Επιστρέφουμε στην γέφυρα Γκίκα, όπου μετά από δύο χλμ. είναι το χωριό Δούσικο, στο οποίο γεννήθηκε και ετάφη ο Άγιος Βησσαρίων.
Υπάρχει πινακίδα εδώ, που θα μας οδηγήσει στο Μοναστήρι του Αγίου Βησσαρίωνος, στα 750 μ. στις πλαγιές του Κόζιακα.

Θα διανύσουμε 5 χλμ. σε ασφάλτινο δρόμο με στροφές, σε ένα κατάφυτο βουνό, στολισμένο με τα φθινοπωρινά χρώματα.

Η Μονή που αποκαλείται και Μονή του Σωτήρος των Μεγάλων Πυλών, ιδρύθηκε το 1527 από τον Άγιο Βησσαρίωνα.
Λειτουργεί κατά το Αθωνικό πρότυπο, διατηρώντας το άβατον για τις γυναίκες.

Ωστόσο στον περίβολο λειτουργούν ξενώνες και μία εκκλησία, όπου μπορούν να λειτουργηθούν και να φιλοξενηθούν και γυναίκες προσκυνήτριες.

Η εικόνα του Αγίου μας υποδέχεται.

Ο Ι.Ν. του περιβόλου

και η καμπάνα του

Η Μονή του Αγίου Βησσαρίωνος υπήρξε σπουδαίο θρησκευτικό κέντρο. Είχε μια πλούσια βιβλιοθήκη με χειρόγραφους κώδικες και παλιά βιβλία έως το 1882, όταν το μεγαλύτερο μέρος τους μεταφέρθηκε στην Εθνική Βιβλιοθήκη των Αθηνών.

Ένας φιλικός σκύλος ήταν κοντά μας, σε όλη την διάρκεια της επίσκεψης μας.

Η Μονή είναι σαν φρούριο, όπου προστατεύονται το καθολικόν της, τα παρεκκλήσια, τα κελιά των μοναχών και όλα τα κτίσματα. Στο καθολικό φυλάσσεται η κάρα του Αγίου.

Οι ξενώνες, κτισμένοι παραδοσιακά και ο σωρός των ξύλων, για τον επικείμενο χειμώνα.

Με συναισθήματα ευλάβειας και ψυχικής ανάτασης, αποχαιρετήσαμε την Ιερά Μονή, βλέποντας την νότια πλευρά της.

Κατηφορίζοντας το βουνό, είχαμε μια θαυμάσια θέα από ψηλά!

Μετά την κάθοδο μας από το βουνό,επιστρέψαμε πάλι στην γέφυρα Γκίκα, την διασχίσαμε, έχοντας ως προορισμό τον καταρράκτη της Παλαιοκαρυάς. Περάσαμε την γέφυρα του Αγίου Βησσαρίωνος και πήραμε τον δρόμο προς την Ελάτη.

Για να πάμε όμως προς Ελάτη, περνάμε υποχρεωτικά μία άλλη γέφυρα ιστορική, που συνδέει την Πύλη με τα χωριά Ελάτη, Περτούλι, Ασπροπόταμο κλπ.Αυτή είναι η ιστορική γέφυρα Κονδύλη, κατασκευασμένη από σκυρόδεμα.
Η κατασκευή της άρχισε το 1934 και ολοκληρώθηκε το 1936. Έχει μήκος 45,3 μ., πλάτος 6 μ. και ύψος 22 μ.
Το 1943 οι Έλληνες αντάρτες την ανατίναξαν, για να μην περάσουν οι Γερμανοί στα ορεινά χωριά. Το πέτυχαν αυτό και ευτυχώς που η γέφυρα δεν έσπασε και αποκαταστάθηκε πλήρως το 1956.

Μετά 2 χλμ. από την γέφυρα Κονδύλη, στον δρόμο προς Ελάτη, συναντούμε πινακίδες που γράφουν Στουρναρέικα και Άρτα. Μία άλλη γράφει και την Παλαιοκαρυά. Εδώ πρέπει να στρίψουμε αριστερά, ενώ ίσια πάει ο δρόμος Ελάτη, Περτούλι κλπ.

Δείτε και τον χάρτη, θα καταλάβετε καλύτερα.

Λίγο πριν στρίψουμε αριστερά, σταθήκαμε ψηλά σε ένα ξέφωτο.
Είχε μια ωραία θέα προς τα βουνά και στο ποτάμι.

Αμέσως μετά, στρίψαμε αριστερά κάτω. Πριν τα Στουρναρέικα, υπάρχει πινακίδα προς Παλαιοκαρυά και μετά πινακίδα προς καταρράκτη. Στρίβουμε αριστερά σε χωματόδρομο βατό, βρίσκουμε ένα γεφυράκι, στρίβουμε αριστερά και μετά από 100 μέτρα, μένουμε άφωνοι από το υπερθέαμα!

Ήταν 5 Δεκεμβρίου του 2015 και υπήρχε πολύ νερό. Αν πάτε καλοκαίρι, δεν θα δείτε αυτό το θέαμα.
Αυτό το υπέροχο μονότοξο πέτρινο γεφύρι, μήκους 26 μ. γεφυρώνει τον ποταμό Παλαιοκαρυώτη, ο οποίος τρέχει ακατάπαυστα σε ένα φαράγγι, καταπράσινο.
Κτίστηκε κατά το έτος 1500.

Ο καταρράκτης είναι τεχνητός και έχει 12 μ. ύψος.

Να μην παραλείψω να σας πω, ότι ο ποταμός Πορταϊκός ή Πορτιάτης, πηγάζει σ΄αυτήν την περιοχή, μεταξύ Στουρναρέϊκων και Παλαιοκαρυάς, περνάει την Πύλη Τρικάλων και εκβάλλει στον Πηνειό.

Ακούστε ζωντανά την δύναμη του νερού και νιώστε την μαγεία της φύσης, σε ένα πολύ μικρό βιντεάκι που έκανα.



Αν θέλετε να ανεβείτε πάνω στην τοξωτή γέφυρα, θα γυρίσετε πίσω 100 μ. θα βγείτε στον δρόμο και θα συνεχίσετε αριστερά προς τα πάνω. Θα συναντήσετε ένα κιόσκι. Από εκεί κατεβαίνεις αρκετά σκαλιά που οδηγούν πάνω στην γέφυρα.
Εκεί ανέβηκαν δύο ζευγάρια και τους φωτογράφισα.

Εδώ τελειώνει η σημερινή μας περιήγηση.

Σας ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη σας!