Οδοιπορικό στην ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟ - ΠΑΝΑΓΙΑ ΠΛΑΤΑΝΙΩΤΙΣΣΑ

Στα μέσα του Οκτωβρίου που διανύουμε, οι μέρες ήταν καλοκαιρινές! Γι αυτό σκεφτήκαμε πόσο όμορφα θα ήταν να ξαναπάμε, μετά από πολλά χρόνια, στην αγαπημένη και πανέμορφη Πελοπόννησο.
Και νάμαστε στο Αντίρριο! Σε έναν ωραίο θαλασσινό τόπο με ένα ξεχωριστό ιστορικό Κάστρο και μία εντυπωσιακή καλωδιωτή γέφυρα!!!

Κάνετε κλίκ για μεγέθυνση της κάθε φωτογραφίας.

Click photo to enlarge.

Μόλις πέρασα την είσοδο, θέλησα να ρωτήσω αν πρέπει να κόψω εισιτήριο για να το επισκεφθώ.
Μια νεαρή κυρία, με χαμόγελο και ευγένεια, μου είπε πως είναι ελεύθερη η είσοδος και με συνόδευσε στο Κάστρο! Καθ' όλη την διάρκεια της επίσκεψης, με μία πρωτοφανή διάθεση ενημέρωσης, με ξενάγησε λέγοντας με όλη την ιστορία του Κάστρου του Αντιρρίου.
Ήταν η κ.Ευτυχία Λαμπροπούλου, φύλακας Μουσείων και Αρχαιολογικών χώρων, συμβασιούχος ορισμένου χρόνου στην 22 ΕΒΑ.
Την ευχαριστώ θερμά, για όσα πολύτιμα μου διηγήθηκε και τα οποία θα σας μεταφέρω κι εγώ εν περιλήψει.

Διαβήκαμε την πύλη προς την εσωτερική αυλή

Το Αντίρριο-Καστέλι, λόγω της στρατηγικής του θέσης, διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην Βυζαντινή και Μεταβυζαντινή εποχή.
Παραδόθηκε από τους Ενετούς στους Οθωμανούς το 1499. Ο Σουλτάνος Βαγιαζίτ Β΄, ασφάλισε την είσοδο του στενού, μεταξύ Ρίου και Αντιρρίου, με την ανέγερση δύο φρουρίων, μέσα σε 3 μήνες.
Από τον 17ο αιώνα ο πορθμός ονομάστηκε "Δαρδανέλια της Ναυπάκτου".

Το Κάστρο του Αντιρρίου δέχτηκε πολλές καταστροφές, έως ότου παραδοθεί στους Έλληνες, κατά το 1829.
Με την ίδρυση του Ελληνικού κράτους, οι Ενετικές υποδομές του Κάστρου, χρησίμευσαν ως φυλακές ως το 1925.

Εδώ βλέπουμε πέτρες εγχάρακτες με τα ονόματα των κρατουμένων.

Μεταξύ 1926-1930 λειτούργησε εδώ σχολαρχείο.
Κατά τους μετεπαναστατικούς χρόνους, χρησιμοποιήθηκε ως στρατιωτικό φυλάκιο και τοποθετήθηκε ένας φάρος, ο οποίος συνυπάρχει αρμονικά με την γέφυρα.

Από πηγές του 17ου αιώνα, μαθαίνουμε ότι υπήρχαν εδώ στο Κάστρο, 89 σπίτια, δύο Ισλαμικά τεμένη και Τουρκικό λουτρό.

Ανεβήκαμε τις πέτρινες σκάλες, φτάνοντας στον Φάρο και στις επάλξεις, απ΄όπου είχαμε μια θαυμάσια θέα και στο Αντίρριο και στην γέφυρα.

Το 1940 βρήκαν εδώ καταφύγιο οι κάτοικοι, εξ αιτίας των βομβαρδισμών της Πάτρας.
Ο Ιερός Ναός που φαίνεται, είναι του Αγίου Νικολάου, ο οποίος κτίστηκε επί παλαιών θεμελίων.

Όπως βλέπετε και από τις φωτογραφίες, το Κάστρο, Ενετικής αρχιτεκτονικής, βρέχεται από τις τρεις πλευρές του από θάλασσα και έχει και μία τάφρο με νερό.

Στην επόμενη φωτογραφία φαίνεται, σχεδόν ολόκληρη, η θαυμάσια γέφυρα!

Το Κάστρο το 1953 περιήλθε στο Ελληνικό Ναυτικό και στα τελευταία προηγούμενα χρόνια στην 22 ΕΒΑ, η οποία ανέλαβε την αποκατάσταση και ανάδειξη του.

Και οι τελευταίες φωτογραφίες είναι παράθυρα του Κάστρου, γεμάτα από το μπλε της θάλασσας!

Ευχαριστήσαμε θερμά την κ.Λαμπροπούλου, καθώς και ένα συνάδελφο της, ο οποίος μας καλοδέχτηκε και μας ενημέρωσε πρόθυμα, υπομονητικά και με σαφήνεια για την είσοδο μας στην γέφυρα.

Ανέβηκα αρκετές σκάλες και σε αρκετό ύψος, για να θαυμάσω την γέφυρα και την γύρω περιοχή, πριν πληρώσουμε τα διόδια.Είναι ελεύθερη η άνοδος στην γέφυρα.

Πολλά χρόνια πριν, οραματίστηκε αυτήν την γέφυρα ο Χαρίλαος Τρικούπης (Πρωθυπουργός της Ελλάδος το 1880), γι αυτό και η γέφυρα πήρε το όνομα του.
Τρία χλμ. είναι συνολικά και έχει δύο λωρίδες κυκλοφορίας, έναν ποδηλατόδρομο και έναν πεζόδρομο, χωρίς διόδια γι αυτά τα δύο. Μόνο τα αυτοκίνητα πληρώνουν.
Παραδόθηκε στην κυκλοφορία το 2004.
Όποιος θέλει μπορεί να χρησιμοποιήσει τα πλοία, που είναι στο λιμάνι του Αντιρρίου, δίπλα από την γέφυρα. Παλιά, θυμάμαι μοσχοβολούσε το λιμάνι από τα σουβλάκια που έψηναν οι ταβέρνες και οι καντίνες :)

Μια τελευταία ματιά από ψηλά, στο Αντίρριο, στο κάστρο, στον φάρο και στο χάλκινο άγαλμα του λαμπαδηδρόμου, έργον της Νικολίτσας Λεοντή.

Πληρώσαμε 13,20 ευρώ διόδια, περάσαμε την γέφυρα σε λίγα λεπτά και φτάσαμε στην Πελοπόννησο, όπου και ο προορισμός μας.
Ένα κεράκι στον Ιερό Ναό της Παναγίας Τρυπητής του Αιγίου, με τους πανέμορφους κήπους,

που είναι Πολιούχος της πόλεως. Η εκκλησία είναι κατά το ήμισυ κτισμένη σε μια τρύπα του βράχου, εξ ου και η ονομασία της. Έχει 150 σκαλιά, τα οποία όμως δεν αποτρέπουν τους πιστούς, να καταφύγουν στην Χάρη Της.
Εορτάζει την Παρασκευή της Διακαινησίμου.

Και τώρα, τιμής ένεκεν, θα επισκεφτούμε τον οικισμό "Βαλιμίτικα", στο τέλος του Αιγίου προς το Διακοφτό.
Εκεί γεννήθηκε η πολυβραβευμένη ποιήτρια και λογοτέχνις Υιώτα σύζ.Δημητρίου Στρατή, με μακρόχρονη προσφορά στην Ομογένεια της Αμερικής.Ζει στην Ν.Υόρκη, είναι σύζυγος, μητέρα και γιαγιά!

(Πάντα θλίβομαι όταν βλέπω βανδαλισμούς σε πινακίδες ή σε μνημεία)

Στα Βαλιμίτικα συναντήσαμε μια ευγενική γυναίκα, την κ.Πανωραία Πλευρίτη, η οποία θυμάται την μητέρα της Υιώτας Στρατή, να πιλαλάει (τρέχει) μεταξύ σιδηροδρομικού σταθμού (όπου εργαζόταν με επιτυχία) και σπιτιού, γιατί είχε οικογένεια με σύζυγο και πέντε παιδιά.

Σ΄ένα καταπράσινο στενό δρομάκι, γεμάτο πορτοκαλιές και λουλούδια, υπάρχει ένας κήπος στο τέλος του

και ένα σπιτάκι με κόκκινα κεραμίδια, πνιγμένο στο πράσινο, που είναι το πατρικό της λογοτέχνιδος.

Σφαλισμένα τα παραθυρόφυλλα...

Πολύ κοντά, ένας ξεχασμένος σιδηροδρομικός σταθμός

Το καφενείο του σταθμού όμως ανοιχτό και μια σιδηροδρομική γραμμή, που περιμένει με αισιοδοξία να λειτουργήσει πάλι...

Εδώ, πριν αποχαιρετιστούμε, η κ.Πανωραία, έστειλε την αγάπη της και τους θερμούς χαιρετισμούς της στην κ.Υιώτα Στρατή και στην οικογένεια της!

Εμείς πήγαμε μέχρι την θάλασσα, που ήταν πολύ κοντά, γνωρίζοντας τον ήσυχο και γεμάτο λουλούδια, παραθαλάσσιο οικισμό!

Ο ήλιος, μόλις είχε πει την καλημέρα του στα Βαλιμίτικα!

Λέμε κι εμείς μια γλυκιά καλημέρα με αγάπη στην κ.Υιώτα Στρατή, που τιμάει με τα έργα της τον Ελληνισμό μας και πάμε να γνωρίσουμε τα βουνά του Αιγίου.

Δύο ακόμα όμορφες θαλασσινές εικόνες της Αιγιαλείας, πριν πάρουμε τα βουνά :)

Περάσαμε κάτω από την γέφυρα του αυτοκινητοδρόμου Αθηνών-Πατρών και άρχισε η ανάβαση από το χωριό Σελινούντας. Για πολύ ώρα είχαμε μια θαυμάσια θέα στο Αίγιο!!!

Το γραφικό χωριό απέναντι πρέπει να είναι το κάτω Μαυρίκι.

Η φύση καταπράσινη, κάτω το φαράγγι όπου κυλάει ορμητικός ο ποταμός Σεληνούντας, που χύνεται κοντά στα Βαλιμίτικα. Εξ αιτίας των ορμητικών νερών του είναι κατάλληλος για ράφτινγκ!

Μικρά γραφικά χωριουδάκια, με ελάχιστους ανθρώπους

Και ήδη είμαστε στο Πυργάκι, όπου οι κατασκηνώσεις της Χριστιανικής Ένωσης "Χαρούμενη Πολιτεία"

Από το Πυργάκι η θέα σου κόβει την ανάσα! Βλέπουμε ακόμα το Αίγιο και τον Κορινθιακό κόλπο, από τόσο ψηλά!!!

Έχουμε ήδη διανύσει 20 χλμ. και να η Φτέρη μπροστά μας, γεμάτη γλυκά φθινοπωρινά χρώματα!

Με όμορφα πέτρινα σπίτια γεμάτα λουλούδια, είναι κτισμένη στις πλαγιές του όρους Κλωκός και σε υψόμετρο 1100μ.

Την Φτέρη, κατά το 1821 την πυρπόλησε ολοσχερώς ο Μουσταφάμπεης. Αποκατάσταση του οικισμού έκανε ο Φιλοδασικός Σύλλογος, μετά το 1904.

Ο Ιερός Ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου είναι πάνω στον κεντρικό δρόμο

Στην πλατεία του χωριού, υπεραιωνόβιοι πλάτανοι και μια πετρόκτιστη βρύση, δωρεά ΣΠ.Δ.Σκαπετοράχης κατά το έτος 2009, χαρίζουν την δροσιά τους στους επισκέπτες!

Είναι τόσο εξαιρετικό το κλίμα εδώ, που ερχόταν και έρχονται πολλοί άνθρωποι για αποκατάσταση της υγείας τους. Διάσημοι επισκέπτες της Φτέρης ήταν η ποιήτρια Μαρία Πολυδούρη και ο συγγραφέας, ποιητής και λογοτέχνης Άγγελος Σικελιανός. Εδώ στην Φτέρη, έγραψε το έργο του "Σίβυλλα".

Τα γραφεία του ιστορικού Φιλοδασικού Συλλόγου Φτέρης που ιδρύθηκε το 1904.

Στην μαρμάρινη πλάκα, τιμώνται και αναφέρονται τα ονόματα του Ιδρυτή της, των Μεγάλων Ευεργετών, των Ευεργετών και των Δωρητών!

Υπάρχει ακόμα ένας λεπτομερής οδηγός περιήγησης της ιστορικής Φτέρης

Φεύγοντας από την Φτέρη, μια ματιά στα βουνά της Αχαϊας

Σύντομα στρίψαμε προς τον προορισμό μας, που είναι η Παναγία Πλατανιώτισσα.

Διασχίσαμε το χωριό Βάλτα, γραφικό, καταπράσινο

Λίγο πιο κάτω το εξωκκλήσι του Αγίου Γεωργίου

Φτάνουμε στο χωριό Πλατανιώτισσα, ο δρόμος γίνεται στενός και κατηφορικός

Στην πλατεία της Πλατανιώτισσας βλέπουμε τον Ιερό Ναό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, όπου στις 6 Αυγούστου γίνεται μεγάλο πανηγύρι.

Πλατάνια, νερά παντού από τον Κερυνίτη ποταμό, ένα πέτρινο γεφυράκι και δύο ταβέρνες. Δέκα οικογένειες ζουν εδώ στο χωριό Πλατανιώτισσα, που παλαιότερα ονομαζόταν "Κλαπατσούνα". Ανήκει στον Δήμο Καλαβρύτων και είναι κτισμένη στις πλαγιές του όρους Χελμός.

Η πινακίδα μας οδηγεί στο Ιερό Προσκύνημα της Παναγίας

Εδώ είναι η εκκλησούλα της Παναγίας, στο κοίλωμα (κουφάλα) τριών υπεραιωνοβίων πλατανιών, που ενώθηκαν κι έγιναν ένα

Μια ταμπελίτσα στον πλάτανο μας ενημερώνει ότι εδώ το υψόμετρο είναι 745 μ.

Το ιστορικό του Ιερού αυτού Προσκυνήματος έχει ως εξής: Κατά τα χρόνια των εικονομαχιών, το 840 μ.Χ, οι μοναχοί του Μεγάλου Σπηλαίου για να σώσουν την εικόνα της Παναγίας, την περιέφεραν από τόπο σε τόπο, για να την διασώσουν και για να εδραιώσουν την πίστη των Χριστιανών.
Την νύχτα κοιμήθηκαν στην κουφάλα αυτού του πλατάνου, κρεμώντας την εικόνα ψηλά, στα 3 μέτρα από την γη.
Όταν το πρωί ξύπνησαν για να φύγουν, διεπίστωσαν ότι η εικόνα της Βρεφοκρατούσας Παναγίας, είχε αποτυπωθεί πάνω στον πλάτανο, κατά ένα θαυματουργό και ανεξιχνίαστο τρόπο.

Η είσοδος του Ιερού Ναού

Πριν περάσουμε μέσα, να σας πω ότι η περίμετρος του Ιερού Πλατάνου που φιλοξενεί τον Ναό είναι στην βάση του 17 μ. και το ύψος του 24 μ.
Το εσωτερικό του πλατάνου περιλαμβάνει δύο κοιλότητες, στην πρώτη των οποίων είναι το Άγιον Βήμα, όπου ο ιερέας τελεί την Θεία Λειτουργία καθώς και τα μυστήρια του γάμου, βαπτίσεως κλπ.
Στην δεύτερη κοιλότητα, υπάρχουν καθίσματα για τους πιστούς. Συνολικά ο Ναός μπορεί να χωρέσει έως και 20 ανθρώπους.

Ο Παντοκράτωρ

Το αποτύπωμα της Παναγίας της Βρεφοκρατούσας πάνω στον πλάτανο, πλαισιωμένο από προστατευτική κορνίζα

Υπάρχει και το αναλόγιον για τον ψάλτη

Τα αναθήματα ή τάματα, μικρές πλάκες με ανάγλυφη απεικόνιση, που προσφέρει ο πιστός εις ένδειξιν ευγνωμοσύνης, για την βοήθειαν της Θείας Χάριτος στο πρόβλημα του.

Και ο δευτερεύον χώρος του Ναού

Απ αυτό το φυσικό παράθυρο φωτίζεται ο Ναός, καθώς και από το άνοιγμα της εισόδου του.

Η προειδοποίηση στην επιγραφή είναι σημαντικό να τηρηθεί, για να μην καταστραφεί από φωτιά ο Ιερός Ναός.

Πολύ χρήσιμη η πινακίδα με το ιστορικό της Παναγίας Πλατανιώτισσας

Υπάρχει μολύβι και χαρτί εδώ, για να γράψουν οι επισκέπτες τα ονόματα τους, τα οποία θα διαβαστούν από τον ιερέα, σε ευχή υπέρ υγείας των, κατά την τέλεση της Θείας Λειτουργίας.

Με ευλάβεια αποχωρούμε από τον Ιερό Ναό της Παναγίας Πλατανιώτισσας, αφού σας υπενθυμίσω ότι πανηγυρίζει στις 8 Σεπτεμβρίου.

Στον ίδιο χώρο υπάρχει και μία εκκλησία του 17ου αιώνα, η Κοίμησις της Θεοτόκου. Εδώ αναπαύονται εν ειρήνη δύο κληρικοί, ο Βασίλειος Δ.Φίλιας (1846-1839) και ο Αλέξιος Λυριντζής.

Κατά τον Έλληνα ιστορικό Ορλάνδο κτίστηκε τον 11ο αιώνα, κατά Γερμανούς ερευνητές τον 10ο αιώνα μ.Χ.
Είναι εξαιρετική η αγιογράφηση του!

Πάμε να τον επισκεφθούμε

Ανεβαίνουμε 2-3 σκαλιά όπου υπάρχει κι άλλος χώρος με εξαιρετικές εικόνες και κειμήλια

Μεταξύ των δύο Ιερών Ναών, υπάρχει και μία βρύση η οποία φέρει μαρμάρινη ανάγλυφη πλάκα με έναν Σταυρό, δύο κυπαρίσσια ένθεν και ένθεν αυτού, ένα βέλος και ένα φίδι.

Η γραφή της είναι βυζαντινή, συνεχόμενη και δύσκολα διαβάζεται. Προσπάθησα πολύ να την αποκρυπτογραφήσω μεγεθύνοντας την.
Την πρώτη σειρά δεν μπορώ να την διαβάσω, αλλά στην δεύτερη και τρίτη σειρά διαβάζω τα εξής: Όθωνος Βασιλέως Ελλάδος δια κυρίου Ανθίμου Ιερομονάχου.

Έψαξα πολύ στο Ίντερνετ και βρήκα αυτό το αξιόλογο site, που έκανε εξαιρετική δουλειά! Το Γκέρμπεσι είναι ο Προφήτης Ηλίας-Αχαϊας

http://gerbesi.wordpress.com/

όπου από τον κατάλογο του Μητροπολίτη Κερνίτσης Μελετίου, με ημερομηνία 23-12-1829, προκύπτει ποιοι κληρικοί κατεγράφησαν στην επαρχία Καλαβρύτων.
Και βρήκα τον Ιερομόναχο Άνθιμο ο οποίος κατά το 1829 διετέλεσε κληρικός της Κλαπατσούνας, σε ηλικία 27 ετών, με καταγωγή από την Κλαπατσούνα.

Σας παραθέτω τα ονόματα όλων των κληρικών της Κλαπατσούνας, όπως τα βρήκα


...Κλαπατσούνα: Καλλίνικος, 58, ιερομόναχος, αυτόχθων. Άνθιμος, 27, ιερομόναχος, αυτόχθων. Ιωάννης, 40, ιερεύς, αυτόχθων. Ευγενία, 38, μοναχή, αυτόχθων. Δίγελα: Γεράσιμος, 40, ιερομόναχος από Κύπρο. Δημήτριος, 40, ιεροδιδ., αυτόχθων. Βιλιβίνα: Θεωνάς, 30, ιερομ., αυτόχθων.

Ο Βασιλιάς Όθων βασίλευσε στην Ελλάδα από το 1832 μέχρι το 1862, στην περίοδο δηλαδή, που ο Ιερομόναχος Άνθιμος ήταν κληρικός στην Κλαπατσούνα.
Μερίμνη του Ανθίμου έγινε αυτή η κρήνη, που καμαρώνουμε σήμερα.
Έτσι δικαιολογείται και η επιγραφή.

Η βρύση αυτή ανακαινίστηκε το 1959.

Στο σημείο αυτό θέλω να ευχαριστήσω την κ.Δήμητρα Φίλια, η οποία προσπάθησε πολύ, με μεγάλο ενδιαφέρον να μου δώσει πληροφορίες για την βρύση. Είναι ιδιοκτήτρια της μιας από τις δύο ταβέρνες της περιοχής. Όταν πήγαμε ήταν πρωί και όλα κλειστά. Ας ευχηθούμε να ξαναπάμε κάποτε και να γνωρίσουμε από κοντά την ίδια και τις νοστιμιές της:)

Επιστρέψαμε από τον ίδιο δρόμο, από την Βάλτα δηλαδή, βγήκαμε στον κεντρικό Αιγίου-Φτέρης και συνεχίσαμε προς Καλάβρυτα.
Στον δρόμο μας επάνω οι Πετσάκοι, ένα πολύ όμορφο χωριό κτισμένο σε μια πλαγιά και σε υψόμετρο 827 μ.

Οι πινακίδες μας δείχνουν τον δρόμο προς τα Καλάβρυτα

Τα Καλάβρυτα λοιπόν θα επισκεφθούμε την επόμενη φορά! Κι ως τότε σας ευχαριστώ πάρα πολύ που ήσασταν συνοδοιπόροι μου και σ΄αυτό το ταξίδι!