Λίμνη ΔΟΞΑ

Κάνετε κλικ για μεγέθυνση της κάθε φωτογραφίας.

Click photo to enlarge.

Σήμερα αγαπημένοι φίλες και φίλοι θα επισκεφθούμε μια πανέμορφη γαλάζια λίμνη, τεχνητή, που περιβάλλεται από έλατα, πεύκα, βελανιδιές, καστανιές σε υψόμετρο 900 μ.
Είναι η λίμνη Δόξα του Φενεού-Κορινθίας.

Εμείς ξεκινήσαμε από τα Καλάβρυτα,ακολουθώντας τον δρόμο προς το χιονοδρομικό κέντρο,'Ανω και Κάτω Λουσούς, Κλειτορία, Λυκούρια, Φενεό, λίμνη Δόξα. Αυτό το οδοιπορικό θα δείτε σήμερα.
Αμέσως μετά τα Καλάβρυτα, μέσα από ένα όμορφο δασωμένο τοπίο

με ωραία χειμερινά συγκροτήματα κατοικιών

ακολουθήσαμε την πινακίδα

Λίγο πριν από τους Άνω Λουσούς, ένα μικρό πάρκο με ωραία θέα στον κάμπο και ένα μνημείο αφιερωμένο στην γυναίκα αγωνίστρια, που ήταν παρούσα σε όλους τους πολέμους! Γράφει πάνω στην πέτρα "Τα μάτια της κι η λευτεριά ποτέ δεν ησυχάζουν".

Και η θέα στους Άνω και Κάτω Λουσούς

Όπως βλέπετε την φωτογραφία, δεξιά της βρύσης στους Κάτω Λουσούς (πρώην ονομασία Σουδενά)

προς τα πάνω, υπάρχει ο Πύργος των Πετιμεζαίων, του 17ου αιώνα, που υπήρξε κέντρο αντίστασης κατά των Τούρκων.

Ο αμυντικός Πύργος με τις πολεμίστρες

Το χωριό Κάτω Λουσοί, βρίσκεται στις πλαγιές των Αροανίων σε υψόμετρο 1070μ. Πολύ γραφικό, μέσα στα έλατα, με σπίτια σαν κάστρα!

Στα 25 χλμ. μετά τα Καλάβρυτα, διασχίσαμε την Κλειτορία (Μαζέικα) κωμόπολη με 700 κατοίκους. Γύρω της ο Χελμός.

Ο Ιερός Ναός του Αγίου Δημητρίου, ο προστάτης της.Δημόσιες υπηρεσίες, καταστήματα, τα πάντα στην Κλειτορία

Βγαίνοντας από την πόλη προς Τρίπολη, συναντούμε ένα μεγάλο πάρκο με την εκκλησία της Παναγίας, με μαντρότοιχο από πελεκητές πέτρες, δωρεά του Ελληνοαμερικανού πατριώτη- Μεγάλου Ευεργέτη της Κλειτορίας Αλεξίου Αλεξ.Γιαννούλια (1936-2006)

Προς τιμήν του υπάρχει η προτομή του.

Ένα εικόνισμα της Παναγίας με τον Χριστό.

Υπάρχει ακόμα μία βρύση και μία πινακίδα δίπλα της που γράφει "Κλειτορία 510 υψόμετρο".

8 χλμ, μετά την Κλειτορία συναντούμε το Ηρώον της Χελωνοσπηλιάς. Σε ένα βράχο γράφει με μεγάλα γράμματα 16 Μαρτίου 1821.Εδώ έπεσε η πρώτη προεπαναστατική τουφεκιά.
Υπάρχει ένα εικονοστάσι, πέτρινα σκαλιά γεμάτα κίτρινους κρόκους!

Λίγο μετά το Ηρώον συναντήσαμε σπίτια έρημα, κλειστά, παρατημένα... Τα Λυκουρέϊκα μου είπαν, κτηνοτροφικοί οικισμοί.

Σύντομα φτάνουμε στην Λυκούρια. Έχει υψόμετρο 700 μ και είναι κτισμένη στους πρόποδες του βουνού Σαϊτά, ενός βουνού άγνωστου στους πολλούς με σπάνιους βοτανικούς θησαυρούς!
Έχει βραχώδεις πλαγιές και ελατοδάση!

Ο Ιερός Ναός του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου στην Λυκούρια.

Μπροστά στην εκκλησία συνάντησα δύο ευγενέστατες νεαρές κυρίες που περνούσαν με το αυτοκίνητο τους και οι οποίες με καθοδήγησαν λεπτομερώς, για το ποιον δρόμο να ακολουθήσουμε μέχρι την λίμνη Δόξα, έτσι ώστε να οδηγηθούμε εκεί μόνο με άσφαλτο. Και πάλι τις ευχαριστώ θερμά!

Μπροστά μας η πινακίδα για τον προορισμό μας

Κατά τον Παυσανία, τον 2ο αιώνα μ.Χ. Λυκούρια, ήταν τοπωνύμιο και σήμαινε ο τόπος των λύκων. Πίσω από την Λυκούρια είναι οι πηγές του Λάδωνα.

Μετά από λίγο είχαμε διασχίσει το χωριό και αρχίσαμε την ανάβαση στο βουνό. Αριστερά μας ένα εξωκκλήσι. Δεν ήξερα ούτε την ονομασία του βουνού, ούτε τον Άγιο στο οποίο ήταν αφιερωμένο το εκκλησάκι.

Γι αυτά τα δύο με πληροφόρησε η κ. Χρύσα Λυκούδη, που έλκει την καταγωγή της από την Λυκούρια. Το βουνό είναι ο Σαϊτάς και το εκκλησάκι του Αγίου Σωτήρα. Την ευχαριστώ θερμά για την άμεση ανταπόκριση στα ερωτήματα μου. Από ένα της περιγραφικό σχόλιο, κατάλαβα πόσο λατρεύει τον τόπο της.

Λίγο παραπάνω στάθηκα στον ανήφορο για λίγο, να φωτογραφήσω το όμορφο χωριό Λυκούρια!

Αυτή μου την φωτογραφία καθώς και μία προηγουμένη με τον Άγιο Δημήτριο, τις ανέβασα και στην Λυκούρια- Wikimapia για να υπάρχουν φωτογραφίες του όμορφου αυτού ορεινού χωριού.

Και μια απρόσμενη έκπληξη καθώς ανεβαίναμε το βουνό! Οι πραγματικοί κάτοικοι του βουνού!

Βρισκόμασταν μέσα στα έλατα, καθαρός αέρας, μαγεία ο Σαϊτάς! Η κορυφή του "Γκρεμός" 1697 μ. Ανήκει και στην Αχαία και στην Αρκαδία.

Κατευθυνόμαστε στην Αρχαία Φενεό, παλαιότερα ονομαζόταν Καλύβια (850)μ. Έχουμε περάσει ήδη στην Κορινθία.
Η πόλη της Αρχαίας Φενεού ανήκε στην Αρκαδία και τα τελευταία χρόνια στην Κορινθία.
Ο πρώτος οικισμός στο Φενεό, δημιουργήθηκε οπό τους Πελασγούς και αργότερα, το 1900 π.χ. κατοικήθηκε από Αρκάδες.

Οι κάτοικοι πρόσφεραν πολλά και κατά την Ελληνική Επανάσταση του 1821 και κατά την Γερμανική κατοχή.

Μετά από 3 χλμ. αντικρύζουμε την τεχνητή λίμνη Δόξα!

Πνιγμένη στα έλατα και στην μαύρη πεύκη, σε υψόμετρο 900 μ.

Στο παρελθόν ο ποταμός Δόξας μαζί με τον Όλβιο, πλημμύρισαν πολλές φορές τον κάμπο του Φενεού, προκαλώντας μεγάλες καταστροφές στις καλλιέργειες.
Ευτυχώς το νερό το απορροφούσαν οι καταβόθρες του βουνού Σαϊτά.
Γι αυτό δημιουργήθηκε ένα φράγμα το 1997 και αυτή η καταπληκτική λίμνη.

Πίσω της το βουνό Ντουρντουβάνα ή όρος Πεντέλεια με υψόμετρο 2.109 μ.

Ένας μικρός, στενός χωμάτινος δρόμος οδηγεί στο Παλιομονάστηρο του 14ου αιώνα. Οι κάτοικοι το λένε έτσι, γιατί εκεί υπήρχε το Μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου, μεγάλο μέρος του οποίου χάθηκε κάτω στο νερό τον 17ο αιώνα και απόμεινε ένα μικρό κομμάτι του.
Είναι το εκκλησάκι που βλέπουμε σήμερα, που πρόσφατα, το 1991, μετονομάστηκε σε Άγιο Φανούριο.

Μια βάρκα "κρυμμένη" στην εσοχή των ερειπίων

Δύο όμορφα Ελληνόπουλα, η Αλεξάνδρα και ο Γιώργος, που συναντήσαμε στην λίμνη

Το μήκος της γαλάζιας λίμνης είναι 1,5 χλμ. και το βάθος της 30-40 μ. Μπορείς να την γυρίσεις γύρω-γύρω με πολύ καλό δρόμο, ασφαλτοστρωμένο.

και η τελευταία πριν στρίψουμε για το Μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου, όπου φαίνονται αχνά οι κορυφές της Ντουρντουβάνας.

Μετά από τον περιμετρικό γύρο της πανέμορφης λίμνης, ανεβήκαμε ένα χιλιόμετρο στο δάσος, το γεμάτο βελανιδιές, έλατα και καστανιές για να επισκεφθούμε την Ιερά Μονή του Αγίου Γεωργίου Φενεού, που κτίστηκε τον 17ο αιώνα, αφού η προηγουμένη Μονή, όπως είπαμε παραπάνω, είχε καταποντιστεί από τις πλημμύρες του ποταμού Δόξα.

Ήταν μεσημέρι, περασμένες δύο. Αλλά δυστυχώς ήταν πολύ αργά. Η Μονή είχε κλείσει και θα άνοιγε πάλι στις 5 το απόγευμα. Ήταν μήνας Οκτώβριος και στις 6.30 νύχτωνε. Στεναχωρηθήκαμε πολύ, όπως και το νεαρό ζευγάρι που είχαμε συναντήσει στην λίμνη.
Φωτογράφισα το υπέροχο και ιστορικό Μοναστήρι απ έξω.

Το υψόμετρο εδώ είναι 1.500 μ. Από εδώ φαίνεται κάτω η λίμνη

Επί Τουρκοκρατίας λειτουργούσε εδώ κρυφό σχολειό! Κατά δε την Επανάσταση του 1821, οι πατέρες της Μονής έδωσαν όλα τους τα υπάρχοντα για την πατρίδα, για τον Ιερό Αγώνα!

Διάβασα ότι από το χαγιάτι η θέα είναι εκπληκτική και ότι οι λιγοστοί μοναχοί προσφέρουν στους επισκέπτες τους καφέ και γλυκό τριαντάφυλλο!

Γύρω στο δάσος, πεσμένα κάστανα, μάζεψα μια χούφτα

Στην όμορφη παρέα προστέθηκε και ο κ.Νίκος, δασοπυροσβέστης της περιοχής.

Έχετε υπ΄όψιν σας το ωράριο της Μονής, πριν πάτε να την επισκεφθείτε. Εγώ, δυστυχώς, δεν είχα προνοήσει γι αυτό.

Η επόμενη στάση ήταν στο χωριό Μεσινό, που είχε βενζίνη. Εκτός από την βενζίνη, πήραμε και ζυμαρικά από ένα ντόπιο εργαστήριο.

Στον κήπο απλωμένα τα καρύδια, πιο εκεί καθάριζαν φασόλια, λουλούδια γεμάτη η αυλή!

Ο χώρος πώλησης με τα ζυμαρικά στα ράφια

Η απέναντι αυλή

Το χωριό Στενό

Ακολουθούμε την δεξιά πινακίδα

Ένας "περιπατητής"

Έχει πολλά ενδιαφέροντα γύρω μας, χωριά, την Παναγία των Βράχων, αλλά σύντομα θα βραδιάσει και δεν πρέπει να είμαστε επάνω στα βουνά.
Η Καρυά απέναντι, θα την διασχίσουμε. πολύ γραφική!

Φτάσαμε στα Ζήρεια όρη

Τα μεσαία Τρίκαλα-Κορινθίας, με χιονοδρομικό κέντρο, γεμάτο χειμερινές κατοικίες, καταστήματα, ταβέρνες. Όλα αυτά εν τάχει, μια άλλη φορά στο μέλλον ίσως έρθουμε εδώ.

Απέναντι το χωριό Μάννα-Κορινθίας

Και η τελευταία εικόνα από τα Τρίκαλα Κορινθίας

Σήμερα η ανάρτηση ήταν αφιερωμένη στην λίμνη Δόξα.

Μέχρι το επόμενο ταξίδι, σας ευχαριστώ πάρα πολύ και σας εύχομαι να είστε καλά!