Μεγάλη Ελλάδα (Μέρος Β' Σικελία - Magna Grecia (Part B' Sicily)

 

Κάνετε κλικ για μεγέθυνση κάθε φωτογραφίας

Click photo to enlarge

Σήμερα, στο δεύτερο μέρος του οδοιπορικού μας θα επισκεφθούμε την μεγαλύτερη νήσο της Μεσογείου, την Σικελία, η οποία έχει 5.000.000 κατοίκους και πρωτεύουσα το Παλέρμο.

Η Σικελία έχει σχεδόν τριγωνικό σχήμα γι' αυτό λέγεται Trinacria και απεικονίζεται με τρία πόδια.

Ξεκινήσαμε λοιπόν από την Απουλία, που είδατε στην προηγουμένη μου ανάρτηση και κατευθυνθήκαμε προς το Στενό της Μεσσήνης, διασχίζοντας ένα μέρος της Καλαβρίας της Ν. Ιταλίας, όπου κι εδώ δημιουργήθηκαν Ελληνικές αποικίες και υπάρχουν πόλεις με Ελληνικά ονόματα.

Λίγο πιο κάτω από τον Τάραντα βλέπουμε το Castello Federiciano του 10ου αιώνα, πάνω στο Ιόνιο Πέλαγος και δίπλα του το Antico Granaio (Αρχαίες αποθήκες σιταριού). Τις φωτογραφίες τις τράβηξα το 2005 όταν κάναμε το ταξίδι. Τα τελευταία χρόνια την αρχαία αποθήκη την έκτισαν και δεν έχει πια την γοητεία του παλιού.

Πάνω στο Ιόνιο επίσης και η πόλη Trebisacce, όπου δεσπόζει η εκκλησία του Αγίου Νικολάου 

Μια όμορφη φύση μας προσφέρει η Καλαβρία

και μετά περνάμε στην πλευρά της Τυρρηνικής θάλασσας και δίπλα από την παραθαλάσσια πόλη Σκύλλα, την γνωστή από τον μύθο της Σκύλλας και της Χάρυβδης, δύο μυθικών τεράτων, τα οποία δημιούργησε η φαντασία των ναυτικών, όταν αντιμετώπιζαν τα τεράστια κύματα και τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες, στα στενά της Μεσσήνης.

Το Κάστρο Ruffo της Σκύλλα, στο κάτω μέρος της Ιταλικής "μπότας", πολύ κοντά στο στενό μέρος της θάλασσας, που οδηγεί στην Σικελία.

Δείτε στον χάρτη 

Από την Villa San Ciovanni και από το λιμάνι της επιβιβαστήκαμε στο πλοίο της εταιρίας Caronte (Χάρος), το οποίο σε 20 λεπτά μας μετέφερε στην Σικελία, στο λιμάνι της Μεσσήνης.

Η πρώτη εικόνα που είδαμε στον γεμάτο με μαύρα σύννεφα ουρανό, ήταν ο Torre Faro, ένας πυλώνας από χάλυβα ύψους 232 μ. προσβάσιμος στο κοινό με 1250 σκαλοπάτια! 

Η Μεσσήνη, ιδρύθηκε τον 8ο αιώνα π.Χ. από Έλληνες της Χαλκίδας και ως σήμερα έχει μία ισχυρή Ελληνική Κοινότητα.

Στο βάθος της φωτογραφίας διακρίνεται η άκρη του λιμανιού, όπου πάνω στον πύργο του αρχαίου οχυρού San Salvatore, υπάρχει στήλη της Παναγίας της Επιστολής, ένα επιχρυσωμένο χάλκινο άγαλμα της Παναγίας ύψους 7 μ. το δε σύνολο της στήλης είναι 60 μ. από το 1934.

Ευτυχώς ο καιρός το επόμενο πρωί είχε φτιάξει!

Ο Βυζαντινός Καθεδρικός Ναός της Μεσσήνης από το 1947, με ένα εντυπωσιακό καμπαναριό.

Το Κυβερνητικό Παλάτι και η κρήνη του Ποσειδώνα, την οποίαν ίδρυσαν οι Έλληνες άποικοι τον 8ο αιώνα π.Χ.

Αποχαιρετούμε την Μεσσήνη

  Ακολουθούμε μία όμορφη παραθαλάσσια διαδρομή

Η πόλη Brolo με το μεσαιωνικό Κάστρο της

Εκπληκτικοί δρόμοι επί δρόμων, σε διαφορετικά επίπεδα 

Λίγο πριν την Cefalu (Τσεφαλού) βλέπουμε τον Πύργο Calura του 16ου αιώνα, μισογκρεμισμένο, ο οποίος αποτελούσε μαζί με άλλους, τις οχυρώσεις κατά των πειρατών.

Φτάσαμε στην Τσεφαλού, από την Ελληνική λέξη κεφαλή, μία πολύ όμορφη μικρή πόλη, που δέχεται εκατομμύρια τουριστών. Έχει στην κεφαλή της έναν τεράστιο βράχο 270 μ. υψηλό, τον οποίον οι Φοίνικες αποκαλούσαν "ακρωτήριο του Ηρακλή".

Από ένα στενό δρομάκι με εικονίσματα στους τοίχους,

με καταστήματα κεραμικών,

ανεβήκαμε στην πλατεία, κάτω ακριβώς από τον μεγάλο βράχο. Στην ιστορική πλατεία δεσπόζει ένας τεράστιος Καθεδρικός Ναός από το 1267. Αποτελεί μέρος της παγκόσμιας κληρονομιάς της Unesco και είναι Νορμανδικού ρυθμού.

Πάντα στις φωτογραφίες μου οι συνταξιδιώτες μας αλλά και άνθρωποι από ξένα γκρουπ.

Μπροστά του μία γραφική πλατεία γεμάτη τραπεζάκια 

Γρήγορα-γρήγορα για να προλάβουμε το γκρουπ, ένα κομμάτι Σισιλιάνικη πίτσα με μπύρα και δύο υπέροχα γλυκά cannoli, ήταν μια όμορφη ευχαρίστηση!

Ύστερα κατεβήκαμε προς την θάλασσα. Είδαμε την Porta Pescara από το 1470, μέρος των τειχών της πόλης, η μόνη επιζήσασα από τις τέσσερις πόρτες.

Μια γαλάζια θάλασσα!

και πολλοί άνθρωποι ξαπλωμένοι στην πλατιά αμμουδιά!

Στην συνέχεια αναχωρήσαμε για το Παλέρμο. Ήταν Μ. Σάββατο. Φτάσαμε βράδυ και αμέσως πήγαμε σε μία Καθολική εκκλησία, την Martorana, όπου ακούστηκε το "Χριστός Ανέστη" και στα Ελληνικά.

Την επόμενη μέρα επισκεφθήκαμε το Monreale, μία πόλη με 40.000 κατοίκους, που απέχει 7 χλμ. από το Παλέρμο. Έχει δική της Αρχιεπισκοπή και το κύριο αξιοθέατο της είναι ένα ιερό συγκρότημα που αποτελείται από τον Καθεδρικό Ναό, Βυζαντινού και Νορμανδικού ρυθμού, από το 1174 και από ένα μοναστηριακό συγκρότημα. Υπάγεται στην παγκόσμια κληρονομιά της Ουνέσκο.

Η είσοδος του Καθεδρικού Ναού

Το εσωτερικό του

Δίπλα από τον Καθεδρικό Ναό είναι το μοναστήρι των Βενεδικτίνων με 216 μαρμάρινες κολώνες, απίστευτης ομορφιάς!

Αιωνόβια δέντρα στους κήπους του μοναστηριού

και μια μεγάλη θέα στην πόλη Monreale.

Τώρα θα επισκεφθούμε τα κυριότερα αξιοθέατα του Παλέρμο, το οποίο έχει μία ιστορία 3.000 ετών. Δημιουργήθηκε από τους Φοίνικες της Καρχηδόνας και στην συνέχεια αποικήθηκε και από Έλληνες.

Οι Άραβες ήρθαν και ξαναήρθαν στην Σικελία, οι Ισπανοί, καθώς και οι Νορμανδοί, γι' αυτό υπάρχει πλούτος αρχιτεκτονικών ρυθμών.

Κάναμε μια σύντομη μακάβρια επίσκεψη στις κατακόμβες των Cappuccini, όπου υπάρχουν 8.000 πτώματα και 1250 μούμιες. Η φωτογράφιση απαγορεύεται, αλλά βρήκα μία φωτογραφία από το Ίντερνετ, για να πάρετε μια ιδέα.

Συνεχίζουμε με ευχάριστες εικόνες από το ιστορικό κέντρο του Παλέρμο και δη με τον Καθεδρικό Ναό του, ο οποίος είναι αφιερωμένος στην Ανάληψη της Θεοτόκου, από το 1185. Πολύ εντυπωσιακός και κομψός, γεμάτος αγάλματα και δύο ψηλούς πύργους, καμπαναριά. Τόση λεπτομέρεια, τέτοια ομορφιά που σε αφήνει άφωνο!

Αριστερά του είναι το Αρχιεπισκοπικό Μέγαρο.

Στο όλο κτιριακό συγκρότημα περιλαμβάνονται ένα Θησαυροφυλάκιο με πολύτιμα αντικείμενα, καθώς και τάφοι Βασιλέων που στέφτηκαν και τάφηκαν εδώ.

Πάμε τώρα σε μια μικρή πλατεία, στην Piazza Pretoria, όπου θαυμάζουμε την υπέροχη φοντάνα της (κρήνη) με αγάλματα. Η φοντάνα αυτή κατασκευάστηκε το 1554 στην Φλωρεντία για τους κήπους ενός Ισπανού ευγενή, ο οποίος μη μπορώντας να ανταπεξέλθει στα έξοδα, την πούλησε στην Γερουσία του Παλέρμο.

Τα αγάλματα είναι των Ολύμπιων Θεών, Μουσών και ζώων.

Πίσω από την κρήνη, βλέπουμε την εκκλησία της Αγίας Αικατερίνης, δεξιά το Δημαρχιακό Μέγαρο και αριστερά ένα παλάτι.

Η εκκλησίας της Αγίας Αικατερίνης της Αλεξανδρείας Αιγύπτου, καθώς και το παρακείμενο μοναστήρι των Δομινικανών, ιδρύθηκαν το 1566. Η εκκλησία είναι από τις ωραιότερες και πλουσιότερες σε διάκοσμο! Είναι ολόκληρη ένα "κέντημα"!

Ιδιαίτερη εντύπωση κάνει η τρισδιάστατη εικόνα από την Παλαιά Διαθήκη, που απεικονίζει τον προφήτη Ιωνά και το κήτος. Την επισημαίνουν όλοι οι ταξιδιωτικοί οδηγοί.

Παραδίπλα η εκκλησία της Martorana, Ιταλο-Αλβανική καθολική εκκλησία από τον 15ο αιώνα. Έχει μπαρόκ πρόσοψη, Ρωμαϊκό καμπαναριό και δεξιά της είναι η εκκλησία του San Cataldo με τους κόκκινους τρούλους. Αμφότερες οι εκκλησίες αποτελούν μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.

Το εσωτερικό της Martorana

Στο κέντρο ακριβώς του ιστορικού κέντρου υπάρχει το Quattro Canti (Piazza Vigliena) εντελώς μπαρόκ πλατεία, πολύ εντυπωσιακή! Είναι τέσσερα κτίρια στις τέσσερις γωνίες, σχεδόν πανομοιότυπα, με αγάλματα και κρήνες.

Το Palazzo Riso του 18ου αιώνα με τα Ιωνικά κιονόκρανα και το οικόσημο του Riso, στεγάζει τις συλλογές του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης της Σικελίας.

Περνώντας από τους κήπους Garibaldi, καμαρώνουμε ένα μνημείο της φύσης, το παλαιότερο δέντρο του Παλέρμο, έναν Ficus Macrophylla, ύψους 25 μ. και 175 ετών!

Η Όπερα του Παλέρμο, είναι αφιερωμένη στον Massimo Vittorio Emanuele και είναι η μεγαλύτερη της Ιταλίας. Η εναρκτήρια παράσταση του με την όπερα Falstaff του Verdi, έγινε το 1897.

Ένα άλλο αξιόλογο θέατρο είναι το  νεοκλασικό Teatro Politeama Garibaldi, το οποίο στεγάζει την Συμφωνική Ορχήστρα της Σικελίας. Έκανε έναρξη το 1874.

Με κιονοστοιχίες, με αγάλματα, με πλούσια διακόσμηση και μπροστά από το θέατρο το άγαλμα του Σικελού πατριώτη Ruggero Settimo, πολιτικού, διπλωμάτη και αντιναυάρχου.

 Λίγη βόλτα στο μοντέρνο Παλέρμο

Ένα Ελληνικό πούλμαν σε κεντρικό δρόμο που με εκφράζει απόλυτα! :)

Συνεχίζουμε...

και μετά κατηφορίσαμε πεζή προς την  θάλασσα, στην Porta Felice από το 1582

Εδώ αποχαιρετούμε το Παλέρμο και το πούλμαν μας πάει 12 χλμ. έξω από την πόλη σε ένα μαγευτικό χωριουδάκι το Mondello.

To Art Nouveau παλατάκι που βλέπετε μέσα στην θάλασσα, στηριγμένο πάνω σε ξύλινα πόδια, είναι το αρχαίο συγκρότημα κολύμβησης από το 1913. Σήμερα είναι ένα κομψό και πολυτελές ρεστοράν.

Το Mondello βρίσκεται κάτω από τους πρόποδες του Monte Pelegrino, ύψους 606 μ. Είναι γεμάτο βίλες και το καλοκαίρι συρρέει εδώ πλήθος τουριστών! Η θάλασσα του, ρηχή και καταγάλανη, οι ψαροταβέρνες, τα μπαράκια, τα ζαχαροπλαστεία και ένα καλοκαιρινό ετήσιο παγκόσμιο Φεστιβάλ θαλασσίων αθλημάτων, μαζί με συναυλίες, το καθιστούν παγκόσμιο πόλο έλξης.

Διάβασα δε ότι έχει καθιερωθεί και λογοτεχνικό βραβείο "Mondello"

Ο Πύργος Tonnara, κατάλοιπο οχυρώσεων, σημείο αναφοράς κι αυτός του χωριού.

Και τώρα θα πάμε στην Κοιλάδα των Θεών, στον αρχαιολογικό χώρο του Αγκριτζέντο, μιας κορυφαίας Ελληνικής αποικίας του 6ου π.Χ. αιώνα.

Ακράγας λεγόταν αυτή η επιφανέστερη πόλη της Μεγάλης Ελλάδας.

Αυτά τα ερείπια των Δωρικών Ναών, παρέμειναν ανέπαφα στους αιώνες και αποτελούν παράδειγμα Ελληνικής αρχιτεκτονικής, λέει η Unesco.

Και βέβαια αποτελούν μέρος της Παγκόσμιας Κληρονομιάς της!

Διασχίζουμε την σύγχρονη πόλη του Ακράγαντα

και κατευθυνόμενοι  προς τον Αρχαιολογικό χώρο, τον βλέπουμε ήδη στο ύψος του δρόμου.    

Φτάσαμε στο αρχαιολογικό πάρκο και γνωρίζουμε τους θησαυρούς του. Και πρώτα τον Ναό της Ήρας που κτίστηκε στα μέσα του 5ου αιώνα π.Χ. Διάβασα ότι δεν είναι σίγουρο σε ποιες θεότητες αντιστοιχούν οι Ναοί.

Ο συγκεκριμένος βρίσκεται στο ψηλότερο μέρος του χώρου.

Από την άκρη του Ναού βλέπουμε στο βάθος και την σύγχρονη πόλη.

Κατεβαίνουμε προς τα κάτω... Η φύση γύρω μας ανοιξιάτικα στολισμένη και με πολλά ελαιόδεντρα.

Ο καλύτερα διατηρημένος Ναός, αυτός της Ομόνοιας. Μάλιστα στα πλαίσια μιας εκθέσεως πρόσθεσαν κι ένα άγαλμα μπροστά από τις κολώνες.

Ο Ναός του Ηρακλή

Ένα τέμπλο ακόμη αφιερωμένο σε κάποιες θεότητες

και βρισκόμαστε στα ερείπια του μεγαλύτερου Ναού του Ολυμπίου Διός, που ποτέ δεν ολοκληρώθηκε και τώρα απόμειναν μόνο τα συντρίμμια του. Διάβασα ότι μεταξύ των πανύψηλων στηλών του, υπήρχαν κολοσσιαίοι Άτλαντες, ύψους 7,5 μ.

Βλέπουμε τον μοναδικό Άτλαντα ξαπλωμένο με τα χέρια πίσω από κεφάλι του, αλλά λείπουν τα πόδια του.

Είναι περιττό να σας πω ότι η ξενάγηση μας έγινε εν τάχει. Χρειάζονται πολλές ώρες για να γνωρίσεις αυτούς τους αρχαιολογικούς θησαυρούς. Αλλά έτσι γίνεται όταν συμμετέχεις σε γκρουπ.

Η τελευταία φωτογραφία στην έξοδο με τις ανθισμένες κουτσουπιές. Εδώ υπάρχει και μία καφετέρια.

Κατηφορίζοντας βλέπαμε ακόμα τους αρχαίους Ελληνικούς Ναούς

Ο προορισμός μας τώρα είναι  η Catania, με πληθυσμό 300.000 ανθρώπων, κάτω από την σκιά του ηφαιστείου της Αίτνα. Βρέχεται από το Ιόνιο Πέλαγος και ιδρύθηκε τον 8ο π.Χ αιώνα από Χαλκιδείς της Ευβοίας. Δύο φορές καταστράφηκε ολοσχερώς, την μία από λάβα και την άλλη από σεισμό κατά τον 17ο αιώνα. 

Από τον δρόμο μας φαίνεται χιονισμένη η Αίτνα, το μεγαλύτερο και ψηλότερο ενεργό ηφαίστειο στην Ευρώπη, ύψους 3.350 μ. μέρος κι αυτή της Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Unesco.

Πολύ συχνά εκρήγνυται, καθιστώντας την γύρω της περιοχή εξαιρετικά γόνιμη. Ξέρω ότι έχει πολλά εσπεριδοειδή.

Το ιστορικό κέντρο της Κατάνια κτίστηκε απ' την αρχή σε μπαρόκ αρχιτεκτονική, με λάβα!

Μείναμε για 3 ώρες, αν θυμάμαι καλά και ευτυχώς στην κεντρική της πλατεία Duomo, βρήκαμε το τρενάκι που μας γύρισε λίγο την πόλη.

 Η πλατεία ανήκει στην παγκόσμια κληρονομιά της Unesco και περιλαμβάνει  τον Καθεδρικό Ναό της Αγίας Αγκάτα, από το 1711. 

H Porta Uzeda του  18ου αιώνα, δίπλα από τον Καθεδρικό, συνδέει την Σχολή Κληρικών με το παλάτι του Αρχιεπισκόπου και τον Καθεδρικό Ναό.

To Palazzo degli Elefanti του 17ου αιώνα, είναι το Δημαρχείο της πόλης. Στην φωτογραφία μου, δεξιά.

Αριστερά το παλάτι, έχει ένα ξενοδοχείο, γραφεία, κατοικίες και κάτω καφέ και ρεστοράν.

Στο μέσον της πλατείας υπάρχει η κρήνη του Ελέφαντα από το 1735 και είναι το έμβλημα της πόλης.

Και τώρα ότι δούμε από το τρενάκι...

Στο βάθος αυτής της κομψής πλατείας είναι το θέατρο Massimo Bellini, αφιερωμένο στον ντόπιο συνθέτη της περίφημης Norma, με την οποίαν πρωτολειτούργησε το θέατρο το 1890. Να σας θυμίσω ότι πιο συναρπαστική Norma από την δική μας Μαρία Κάλλας δεν υπήρξε!

Το Palazzo Tezzano, ένα εξαιρετικό κτίριο του 1709, τέως νοσοκομείο, τέως δικαστικό μέγαρο και νυν ένα μέρος του Πανεπιστημίου της Κατάνια.

Το Ρωμαϊκό αμφιθέατρο της Κατάνια από τον 2ο π.Χ. αιώνα, είναι ότι απέμεινε από το μεγαλύτερο αμφιθέατρο της Σικελίας.

Στην φωτογραφία μου, πίσω από το περίπτερο δεξιά, διακρίνονται οι δύο στήλες της εισόδου του και πίσω η εκκλησία του San Viagio.

και στην επόμενη φαίνεται καλύτερα.

Στο κιόσκι είδη σουβενίρ

Και ένα αυθεντικό κάρο

Ο Βοτανικός κήπος Bellini στην καρδιά της πόλης

Στην πλατεία του Αγίου Ιωάννου της Ασίζης, βλέπουμε δεξιά την εκκλησία με το άγαλμα του Αγίου, ένα άγαλμα ενός Καρδιναλίου και πίσω του το παλάτι όπου ζούσε ο Bellini και σήμερα Μουσείο Πολιτισμού.

Αποχαιρετούμε την Κατάνια με ένα Arancino στο χέρι (ρύζι με σαφράν σε σχήμα αχλαδιού, γεμιστό με κρέας, μπιζέλια, καρώτα, κρεμμύδια και παρμεζάνα, παναρισμένα και τηγανισμένα σε μπόλικο ηλιέλαιο) Υπέροχα!!!

50 χλμ. παρακάτω από την Κατάνια, πάλι στην πλευρά του Ιονίου Πελάγους, είναι οι ένδοξες Συρακούσες, αρχαία Ελληνική πόλη που ιδρύθηκε από Κορινθίους το 734 π.Χ.

Ήταν η πιο σημαντική πόλη της Μεγάλης Ελλάδας με 3.000 χρόνια πολιτιστικής κληρονομιάς! Εδώ γεννήθηκε και ο Αρχιμήδης. Τα νομίσματα των Συρακουσών που σώθηκαν, είναι σπάνια καλλιτεχνήματα!

Και βέβαια αποτελεί μέρος της Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Unesco!

Θα ξεκινήσουμε την ξενάγηση μας από το πιο σπουδαίο μέρος των Συρακουσών, από το κατάφυτο Αρχαιολογικό Πάρκο της Νεάπολης. Στην είσοδο του δεξιά βλέπουμε μία από τις πρώτες εκκλησίες των Συρακουσών, που κτίστηκε κατά την Νορμανδική περίοδο. Λέγεται San Nicolo ai Cordari  (Οι Cordari ήταν κατασκευαστές χειροποίητων σχοινιών).

Πολύ πλούσιο σε ιστορία και αρχαιολογικά ευρήματα, το πάρκο χωρίζεται σε τρία μέρη. Το Ελληνικό Θέατρο, το μεγαλύτερο του αρχαίου κόσμου από το 470 π.Χ. Χωρούσε 15.000 θεατές και εδώ πρωτοπαίχτηκαν έργα του Αισχύλου, που τα παρακολούθησε και ο ίδιος.

Το Ρωμαϊκό Αμφιθέατρο από τον 3-4ο αιώνα π.Χ. που έγινε για τους αγώνες των μονομάχων. Ήταν τεράστιο και στην μέση έχει μία εσοχή για τα μηχανήματα του θεάτρου, που τότε βεβαίως ήταν σκεπασμένη. Στο άκρον αριστερό της φωτογραφίας μου διακρίνεται ένας υπόγειος διάδρομος απ' όπου έβγαιναν οι μονομάχοι.

Το τρίτο μέρος περιέχει το Latomia del Paradiso, ένα διάσημο σπήλαιο που λόγω της κατασκευής του, ονομάστηκε το "Αυτί του Διονύσου". Στην σπηλιά αυτή φυλάκιζαν σκλάβους και οι φύλακες, λόγω της απίστευτης ακουστικότητας του σπηλαίου, άκουγαν όσα έλεγαν οι κρατούμενοι. Πράγματι διαπιστώσαμε κι εμείς ότι η ακουστική του είναι εξαιρετική!

Μετά την έξοδο μας από το Αρχαιολογικό πάρκο, καθίσαμε σε ένα μικρό φροντισμένο παρκάκι να ξαποστάσουμε.

Από το πάρκο φάνηκε το ψηλό καμπαναριό της Παναγίας των Δακρύων.

Και τώρα θα πάμε στον αρχικό ιστορικό οικισμό των Συρακουσών, την Ορτυγία. Είναι ένα μικρό νησί που συνδέεται με την πόλη, με μία γέφυρα. Είναι πανέμορφο, γραφικό, με στενά σοκάκια, λιμανάκια, όμορφα κτίρια!

Το κόκκινο αρχοντικό μπροστά στην θάλασσα, σε Βενετσιάνικο στυλ, είναι το παλάτι Casa Cassola-Luccetti του 1893. Πολύ εντυπωσιακό!

Αμέσως μετά βλέπουμε τα ερείπια του αρχαίου Ελληνικού Δωρικού Ναού του Απόλλωνα, από το 570 π.Χ. Δεξιά βλέπετε την εκκλησία του Αποστόλου Παύλου, του 17ου αιώνα, την είσοδο της οποίας κοσμούν δύο Κορινθιακοί κίονες.

Σ' ένα σοκάκι βλέπουμε ένα γραφικό μαγαζάκι με λεμονιές, λεμόνια και τα παράγωγα τους.

Το στενάκι αυτό μας έβγαλε σε μια πανέμορφη μπαρόκ πλατεία, την Piazza Duomo. Εδώ δεσπόζει ο Καθεδρικός Μητροπολιτικός Ναός της Γεννήσεως της Θεοτόκου, από το 1753, πρώην Ελληνικός Ναός Δωρικού ρυθμού, αφιερωμένος στην Θεά Αθηνά, γι' αυτό και βρίσκεται υπό την προστασία της Unesco. Έχει Κορινθιακές στήλες και Ελληνικά κιονόκρανα.

Το Palazzo del Vermexio (Palazzo del Senato από το 1629) είναι το Δημαρχείο της Ortigia στην Piazza Duomo. Διακρίνεται το οικόσημο της πόλης.

Στην ίδια πλατεία το Palazzo Beneventano del Bosco, κατοικία ευγενούς οικογενείας, την οποίαν επισκέφθηκε ο βασιλιάς Φερδινάνδος 111. Αυτό γράφει η πλάκα στα Λατινικά, που είναι πάνω από το μπαλκόνι.

Στην ίδια υπέροχη πλατεία η μπαρόκ εκκλησία Santa Lucia ala Bandia του 15ου αιώνα.

Ένα στενό σοκάκι μας οδηγεί προς την θάλασσα, όπου θα δούμε την Πηγή της Αρέθουσας. Σύμφωνα με τον μύθο ο Αλφειός ποταμός της Πελοποννήσου ήταν θεοποιημένος στην αρχαία Ελλάδα και γιός του Ωκεανού.

Ήταν κυνηγός και κάποτε στο διάβα του συνάντησε την Αρεθούσα και την αγάπησε. Εκείνη δεν ανταποκρίθηκε και κατέφυγε στην Ορτυγία όπου μεταμορφώθηκε σε πηγή. Και ο Αλφειός μεταμορφώθηκε σε ποτάμι κι έφτασε ως τις Συρακούσες για να είναι κοντά στην αγαπημένη του.

Στην πηγή αναπτύσσεται ένα είδος πάπυρου, μοναδικού στην Ευρώπη. Φαίνεται στα δεξιά της φωτογραφίας.

Πολύ κοντά μια όμορφη πλατεία με εξαιρετικά νεοκλασικά κτίρια, όπου δεσπόζει το Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο.

Και η τελευταία φωτογραφία από τις υπέροχες Συρακούσες, που δείχνει το λιμανάκι και ένα πολυτελές ξενοδοχείο.

Γρήγορα-γρήγορα, με τρέξιμο πίσω από τον αρχηγό του γκρουπ, ανεβήκαμε στο πούλμαν με κατεύθυνση τον τελευταίο μας προορισμό, την κοσμοπολίτικη Ταορμίνα.

Είναι κτισμένη κάτω από το Όρος Ταύρος στα 600 μ. Οι Χαλκιδείς κατά τον 8ο αιώνα π.Χ. ίδρυσαν την ελληνική αποικία της Νάξου, δίπλα στην Μεσσήνη κι εκείνοι την Ταορμίνα, μαζί με γηγενείς Σικελούς,

Η Ταορμίνα έχει 11.000 κατοίκους.

Στην Σικελία εντυπωσιάστηκα από τους δρόμους της. Έχει επίσης σιδηρόδρομο και εν προκειμένω περνάει ακριβώς δίπλα από την θάλασσα. Όπως θα δείτε, πλήθος αυτοκινήτων επισκέπτεται την Ταορμίνα.

Ανηφορικά δρομάκια και σκαλάκια. Ρεστοράν, καφέ, καταστήματα σουβενίρ και κεραμικών.

Φτάνοντας, πάμε για το κυριότερο αξιοθέατο της Ταορμίνα, το Ελληνικό Θέατρο!

Είναι το "μαργαριτάρι του Ιονίου", το πιο συναρπαστικό μνημείο!

Κτισμένο  κατά τον 3ο π.Χ. αιώνα στον βράχο του βουνού, ένα με την φύση, με εξαιρετική ακουστική, χωρούσε χιλιάδες θεατές! Είναι το δεύτερο σε χωρητικότητα μετά των θέατρο των Συρακουσών.

Το καλοκαίρι που δίδονται παραστάσεις εδώ, η πολιτεία συμβουλεύει τους θεατές να έρθουν από το πρωί... 

 Η θέα του, εκπληκτική!

Τοπίο Ιονίου Πελάγους, ελιές, κυπαρίσσια, γαλάζια θάλασσα!

Ωραίες βίλλες ! Να σημειωθεί ότι η Ταορμίνα έχει δικά της πολύχρωμα μάρμαρα.

Η Porta Messina από το 1808.

Η κεντρική της πλατεία είναι η Piazza IX Aprile, όπου βλέπουμε την εκκλησία San Giussepe, μπαρόκ του 17ου αιώνα.

Δίπλα της ο Πύργος του Ρολογιού του 12ου αιώνα.

Εδώ το ξενοδοχείο μας ήταν πολύ ωραίο, με θέα και λόγω Πάσχα, στολισμένο καταλλήλως!

Όταν ήρθε το βραδάκι, στην Ταορμίνα άναψαν τα φώτα,

 

οι ψαροταβέρνες ετοίμασαν τα τραπεζάκια, έβγαλαν τα ψαρικά τους σε κοινή θέα,

ένα ωραίο κατάστημα κεραμικών άναψε κεράκια μέσα σε κεραμικά σκεύη. Στους δρόμους από τα μπαράκια ακούγονταν Ιταλικά τραγούδια, γνωστά και άγνωστα, υπέροχο να τ' ακούς!

Ο Πύργος του ρολογιού στην πλατεία, μας θύμισε ότι ήταν ώρα να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο. Ήταν η τελευταία βραδιά της αξέχαστης εκδρομής μας!

Το επόμενο πρωί φεύγοντας με το πούλμαν, απολαύσαμε μια ωραία θέα της θάλασσας και της χιονισμένης Αίτνας.

Η Isola Bella είναι ένα μικρό νησάκι κάτω από την Ταορμίνα, σύμβολο της πόλης κι αυτό, κατάφυτο από εξωτικά δέντρα και από πουλιά. Αποτελεί έναν προστατευόμενο φυσικό χώρο. Συνδέεται με την στεριά με μια στενή λωρίδα γης.

Από την Ταορμίνα πήγαμε στο Μπρίντιζι, όπου μας περίμενε ένα καταπληκτικό πλοίο, με ωραίες καμπίνες, ρεστοράν με εκλεκτή κουζίνα, σαλόνια, σαν ξενοδοχείο. Κρίμα που έφτασε στην Ηγουμενίτσα στις 0.4.00 την νύχτα. Δεν προλάβαμε να το χαρούμε :)

Η καμπίνα, με ντουλάπα, τηλεόραση, καλοριφέρ, γραφείο...υπέροχη!

Τελευταία όμορφη εικόνα από τον φάρο του Μπρίντιζι.

Ελπίζω να απολαύσατε το οδοιπορικό μας στην Μεγάλη Ελλάδα.

Σας ευχαριστώ θερμά για την επίσκεψη σας!