Τρόντχάϊμ- Νορβηγία - Trondheim - Norway

Αποχαιρετήσαμε το Όσλο, μετά από ένα γερό Σκανδιναβικό πρωινό και πήραμε το λεωφορείο της γραμμής με προορισμό το Τρόντχάϊμ.
Η απόσταση είναι 500 χλμ. και η διάρκεια του ταξιδιού 8 ώρες περίπου.

Η διαδρομή ήταν ανιαρή, πεδινή, χωρίς τίποτε το ιδιαίτερο. Μόνον όταν πλησιάσαμε προς το Τρόντχάϊμ και άρχισαν να φαίνονται τα πρώτα σπίτια, το τοπίο ομόρφυνε, αλλά δυστυχώς άρχισε να βρέχει, παρά του ότι ήμασταν στα μέσα Αυγούστου, αλλά έτσι είναι στον βορρά...

Ας δούμε τον χάρτη για να ξέρετε την διαδρομή.

Κάνετε κλικ για μεγέθυνση της κάθε φωτογραφίας.

Click photo to enlarge.

Ήταν απογευματάκι όταν είδαμε τα πρώτα σπίτια, λίγο πριν από το Τρόντχάϊμ. Ευτυχώς στις Σκανδιναβικές χώρες, το καλοκαίρι δεν νυχτώνει, μόνον σουρουπώνει.

Πολύ όμορφη εξοχή με πανέμορφα σπίτια!

Μπροστά μας τα στάχυα κιτρινισμένα και λίγο πιο πίσω αραιά σπιτάκια πολύχρωμα, καθώς και δάση!

Ήδη φτάσαμε στο Τρόντχάϊμ το οποίο ιδρύθηκε το 997 και ήταν πρωτεύουσα των Βίκινγκς έως το 1217.

Περάσαμε την γέφυρα του ποταμού Nidelven,ο οποίος διασχίζει την πόλη και θαυμάσαμε μια ωραία θέα της πόλης.

Στην επόμενη φωτογραφία δεσπόζει ο περίφημος Καθεδρικός Ναός Nidaros, από το 1838. Είναι ο Εθνικός Ναός της Νορβηγίας!

Το λεωφορείο της γραμμής έφτασε στον προορισμό του, κατεβήκαμε, πήγαμε στο ξενοδοχείο μας και βγήκαμε στην βροχή για μια μικρή βόλτα.

Στο Τρόντχάϊμ, ζουν 182.000 κάτοικοι εκ των οποίων οι 30.000 είναι φοιτητές, διότι εδώ υπάρχει το θαυμάσιο Νορβηγικό Πανεπιστήμιο Επιστημών και Τεχνολογίας, υπάρχει ακόμα το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο St.Olaf και διάφορα άλλα τεχνολογικά ιδρύματα!

Στεκόμαστε σε μια μικρή γέφυρα από τις πολλές του ποταμού. Τα κατακόκκινα τριαντάφυλλα μας θυμίζουν ότι είναι Αύγουστος, παρά την χειμωνιάτικη ατμόσφαιρα.

Ήδη όμως είχε γίνει 10 το βράδυ και η κίνηση των ανθρώπων ήταν μηδενική. Πήγαμε λοιπόν για ύπνο, γιατί το πρωί, μετά το πρωϊνό, θα φεύγαμε για να ανακαλύψουμε τα περίφημα φιόρδ.

Την επόμενη ημέρα, πάλι με βροχή, είδαμε την παλιά γέφυρα, το σύμβολο της πόλης από το 1685, η οποία δέχθηκε πολλές βελτιώσεις έκτοτε για να μείνει ασφαλής.




Είδαμε τον περίφημο Καθεδρικό του Nidaros, όπου και η έδρα της Αρχιεπισκοπής. Είναι ο μεγαλύτερος καθεδρικός Ναός στην Σκανδιναβία και είναι κτισμένος πάνω από τον τάφο του Βασιλιά Όλαφ, που αγιοποιήθηκε το 1164 από τον Πάπα Αλέξανδρο ΙΙΙ.

Είδαμε τα πολύχρωμα σπίτια πάνω στο ποτάμι

και καταλήξαμε στον σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης, όπου μας περίμενε το λεωφορείο της γραμμής Trondheim - Alesund.

Το λεωφορείο έγραφε Molde-Alesund.Πήγαμε λίγο νωρίτερα, μπήκαμε πρώτοι και καθίσαμε μπροστά. Δεν είχε κόσμο, ήμασταν ελάχιστοι.
Εδώ πρέπει να σας πω ότι όλα τα λεωφορεία, στο πίσω μέρος τους έχουν τουαλέτα πεντακάθαρη και ΑΝΟΙΧΤΗ. Και τονίζω την λέξη ανοιχτή, γιατί τα δικά μας πούλμαν μπορεί να έχουν τουαλέτα αλλά δεν την ανοίγουν, κάνουν μόνο στάσεις για καφέ. Στην Νορβηγία το λεωφορείο στέκεται μόνο λίγο, για αποβίβαση και επιβίβαση.

Και κάπως έτσι, άρχισε ένα πανέμορφο ταξίδι στην καρδιά της Νορβηγίας, σ΄αυτήν την απέραντη ανόθευτη φύση, διασχίζοντας στενούς δρόμους, αλλά συντηρημένους και καθαρούς, ανάμεσα στα φιόρδ, όπου ίσα-ίσα χωρούν δύο αυτοκίνητα και όπου οι ταχύτητες είναι χαμηλές και τα αυτοκίνητα έχουν αναμμένα φώτα καθ΄όλη την διάρκεια του 24ωρου, υποχρεωτικά.

Καθίστε μαζί μας αναπαυτικά στο πούλμαν και ξεκινούμε. Στην πρώτη φωτογραφία φαίνονται ακόμη τα πολύχρωμα σπίτια, πέριξ του Τρόντχάϊμ.

Έβρεχε συνεχώς, αλλά σιγανά. Ευτυχώς είχα προβλέψει να έχουμε μπουφάν, πλεχτές ζεστές μπλούζες, γερά παπούτσια, σκούφους και γάντια. Όλα αυτά είναι απαραίτητα, ακόμα κι αν είναι Αύγουστος, όπως στο δικό μας ταξίδι.

Το πράσινο ήταν πάντα παρόν

και όπου υπήρχε έστω και λίγος χώρος, ήταν καλλιεργημένος.

Ήδη φτάσαμε στο πρώτο πορθμείο, όπου το λεωφορείο της γραμμής θα μπει στο πλοίο από την μία μεριά και θα βγει κατ΄ευθείαν, από την πίσω μεριά, μόλις πιάσουμε στεριά, χωρίς μανούβρες.

Αυτή είναι η συνήθης διαδικασία, ανάμεσα στα φιόρδ.

Ήταν σύντομη αυτή η θαλάσσια διαδρομή, το πούλμαν συνέχισε. Το τοπίο εδώ αλλάζει ώρα με την ώρα. Όμορφα πολλά μικρά νησάκια με πολύχρωμα ξύλινα σπιτάκια!

Τα σύννεφα βαριά, αλλά το απολαμβάναμε!

Εδώ υπάρχει μία μεγάλη γέφυρα, που θα διασχίσουμε και αμέσως μετά, μία μεγαλύτερη και πολύ σύγχρονη!

Οι μικρές εκπλήξεις με τα μικρά νησάκια και τα κόκκινα σπιτάκια συνεχίζονται!

Η γέφυρα είναι αρκετά μεγάλη, την διασχίζαμε αρκετή ώρα...

Το επίμηκες κόκκινο κτίριο του μικρού ψαράδικου χωριού, αντικατοπτρίζεται στα νερά του φιόρδ.

Στάση λεωφορείου

Και μια κομψή εκκλησία αριστερά του δρόμου

Ήδη φαίνεται η θάλασσα, σημάδι ότι θα μπούμε πάλι σε πλοίο. Η πινακίδα μπροστά μας γράφει Molde και Alesund, είναι γεγονός πλέον ότι πλησιάζουμε στον προορισμό μας που είναι το Όλεσουντ.

Και να το πλοίο, όπου ανέβηκε το λεωφορείο.

Φτάσαμε σύντομα στην στεριά και κατ΄ευθείαν στην ζωντανή πόλη του Μόλντε, όπου κατέβηκαν κάποιοι επιβάτες και ανέβηκαν κάποιοι άλλοι.

Πάλι ανέβηκε το λεωφορείο στο βαπόρι, ήταν η τρίτη και η τελευταία φορά, στο σημερινό οδοιπορικό.

Πάνω από το καράβι, καμαρώσαμε την πόλη Μόλντε και ένα πρωτότυπα κτισμένο ξενοδοχείο, που είναι σαν καράβι με πανί!

Είναι το Rica Seilet Hotel, κτισμένο το 2002, 16 ορόφων!

Δεν θυμάμαι πόση ώρα ήμασταν μέσα στο πλοίο, αλλά σίγουρα αρκετή ώρα το πλοίο διέσχιζε το μεγάλο φαρδύ φιόρδ, όπου υπήρχαν πολλά μικρά καταπράσινα νησάκια.

Όταν το πλοίο έπιασε στεριά, βλέποντας στο βάθος πολλά σπίτια, καταλάβαμε ότι σε λίγο θα ήμασταν στον προορισμό μας που ήταν η πανέμορφη πόλη του Όλεσουντ.

Και όντως βρεθήκαμε ήδη στον σταθμό λεωφορείων της πόλης, ο οποίος είναι δίπλα στην θάλασσα, όπου ένα μεγάλο κρουαζιερόπλοιο ήταν αραγμένο.

Την τελευταία φωτογραφία την τράβηξα από το μπαλκόνι του ξενοδοχείου, όπου καταλύσαμε.

Καλώς ήρθαμε λοιπόν στο Alesund (Όλεσουντ), το οποίο θα εξερευνήσουμε στην επόμενη ανάρτηση.

Ως τότε σας ευχαριστώ πολύ που ήρθατε μαζί μας στο οδοιπορικό μας στην γοητευτική Νορβηγία!